نگاه ایران:هنوز «مرحوم» را نمی توان به عنوان پیشوند «هاشمی رفسنجانی» به کار برد. این لایتچسبک ثقیل ذهنی است؛ برای همین انگشتان روی کیبورد رایانه هم با آن کنار نمی آید. این البته تقصیر خود هاشمی است که حضورش بسیط بود و همه جا حس می شد. مجموعه خاطراتی که تاکنون از خود به یادگار گذاشته، او را بسیار به ما نزدیک کرده است. ما هاشمی را به واسطه همین خاطرات، بیش و پیش از همه سیاست مداران می شناسیم. می دانیم این شناسایی با مرگ او قطع نمی شود...؛ خاطرات سال های آینده در انتظارند. ده ها مصاحبه ای که با رسانه ها داشت و در مواجهه با اهل مطبوعات خست به خرج نمی داد، دیدارها و ملاقات های تقریبا هرروزه اش با افراد و گروه های مختلف که روی خط خبرها می رفت، او را همیشه در دسترس تصویر و تعبیر می کرد.
یکی از افرادی که در این سال ها به هاشمی زیاد نزدیک بوده، شاید بیش از دیگران در احوالاتش غور کرده است، چهار مصاحبه با او انجام داده که در یک کتاب منتشر شده و حداقل هفته ای یک یادداشت با موضوعی که به نحوی به آیت الله هاشمی رفسنجانی مربوط بود، در وبلاگ شخصی، روزنامه ها و به ویژه «شرق» منتشر کرده است، غلامعلی رجایی است. درباره روزهای با هاشمی بودن، وضعیت سلامتی او، ماجراهای این روزها، وصیت نامه، انتخاب محل خاکسپاری، ریاست آینده مجمع تشخیص مصلحت نظام و... با او گفت وگو کرده ایم.