نگاه ایران/ مهدیه عطایی: سهیل نفیسی، خواننده و نوازنده گیتار سبک پاپ است که چندی پیش اولین کنسرت و جشن امضای آلبوم جدید خود به نام «طرح نو» را در رشت برگزار کرد. (گزارش تصویری) آخرین آلبوم نفیسی با عنوان چنگ و سرود مربوط به 5 سال پیش بود که در آن آثار شاعران نامداری همچون احمد شاملو، فریدون مشیری و ابراهیم منصفی دیده می شد.  سهیل نفیسی متولد سال 1346 بوده و بیش از بیست سال در هرمزگان زندگی کرده است. به طبع موسیقی او تحت تأثیر حال و هوای جنوب قرار داشت تا آنجا که بعد از آلبوم اولش ری را، آلبومی با عنوان ترانه های جنوب منتشر کرد که ترانه های این آلبوم را ابراهیم منصفی، از آغازگران شعر معاصر در جنوب سروده بود.نفیسی شعرها را داستان گونه برای شنونده اجرا می کند و سبک روایی او به نقالی موسیقیایی عنوان می شود. با این خواننده جنوبی بعد از حضورش در گیلان به گفت وگو نشستیم که در ادامه می خوانید: بعد از چنگ و سرود چه شد؟ چرا پنج سال سکوت کردید؟ اسم این پنج سال را سکوت نمی گذارم. پنج سال ،کارکردن مدام و پیوسته ای بود در غزل های حافظ. وقتی با مقوله ی شعرهای شاعری مثل حافظ روبرو میشوی دیگر چند شعر از کتاب چند شاعر معاصر نیست، با چند صد غزل ناب که هر کددام حکایت خاص خودشان را دارند روبرو هستی و این مطالعه زیادی می خواهد. باید به یک شاعر قدیمی دست پیدا کنی، او را بشناسی و معاصرش کنی که بتواند زبان امروز را به خودش بگیرد و همه اینها زمان میبرد. در این 5 سال 30 غزل از حافظ را اتود زده ام و نهایتا به 17 غزل آن رضایت دادم؛ 30 غزل چیزی نیست که در یک هفته بتوان ساخت و 5 سال زمان مطلوبی بود. معیارتان برای انتخاب اشعار چیست؟ در وهله اول ارتباط برقرار کردن با شعر است . شعری که زبان حال من باشد نه صرفا زبان حال من که زبان حال شما که شنونده من هستید هم باشد و این را من در ذهن خود حلاجی می کنم و این اتفاق در ذهن من می افتد و می بینم که شما هم به عنوان شنونده از آن کار خوشتان می آید. برخورد بی واسطه با شعر  که از آن میتوانی صدا و آوا بشنوی. میگویند از ابراهیم منصفی در آثارتان متاثرید و در موسیقی شما نقش مهمی ایفا کرده است: یکی از شاعران محبوب من است به شخصه بسیار دوستش دارم .خاطرات بسیار زیادی از او دارم؛ از یک طرف هم دور از انصاف است که بگوییم شاعری قوی نیست. پس چرا که نه ، باید روی آثارش کار کرد. بعلاوه اینکه این شاعر شاعر مهجوری هم بوده است تازه این سالها کسانی به این مجموعه اضافه شده اند و روی آثارش کار می کنند ولی هنوز هم جای کار دارد ولی من به عنوان کسی که سالها کنارش بوده ام و این سعادت را داشتم که از نزدیک ببینمش طبیعتا این وظیفه را بر عهده خود میبینم که در شناساندن او تلاش کنم. پیش از این شما را به عنوان خواننده ای که اشعار معاصر می خواند میشناختند،با رفتن به سمت یک شاعر کلاسیک نگران نبودید که مخاطبان خود را از دست بدهید؟ اسمش را ریسک نمیگذارم. بارها گفته ام و باز هم میگویم که من به دنبال شعرهای ناب سرزمینم میگردم. یک موقع در شعر معاصر این اتفاق می افتد و یک موقع ممکن است با حافظ این اتفاق بیافتد. من هیچ تضمینی نداده ام که چون با «ری را» شروع کرده ام هماهنگونه بمانم . من با «ری را» شروع کردم بعد سراغ ترانه های محلی یک منطقه در ایران رفتم (اشاره به آلبوم ترانه های جنوب)؛ درست است که شاعر، شاعرِ معاصر است اما با واژه ها و وزنی سروده شده است که به ترانه ها یا به غزل شبیه می شود. در واقع نشان می دهد که شنونده من باید این انعطاف را داشته باشد که از شعر معاصر به شعر کلاسیک برود؛ علی الخصوص حافظ . اگر قرار بود به سمت سعدی بروم شاید ریسک بود اما وقتی سراغ حافظ می روی سراغ کسی رفته ای که هیچوقت قدیمی نشده است. حافظ هرگز در قرن خودش تمام نشده؛ شاعری است برای تمام قرون و فصول. کدام اثر خود را بیشتر از همه دوست دارید؟ هر کسی که دستی در هنر دارد و اثری در هنر می سازد به همه آثار مثل بچه هایش نگاه می کند. کدام پدر و مادری می توانند انتخاب کنند که کدام بچه شان را بیشتر دوست دارند؟ آنها هیچوقت تفاوت قائل نمی شوند. من هم ترجیح می دهد بگویم همه شان را دوست دارم. چرا رشت را برای کنسرت اول طرح نو انتخاب کردید؟  حکایت انس من با اجرا در این شهر به بهانه آلبوم حافظ و رونمایی نبود، به بهانه دوستی با بابک طاعتی سالیانی است که اینکار را شروع کردیم و بنا کردیم که طالع اگر مدد کند سالی یکبار در رشت اجرا داشته باشیم و با دوستداران این نوع موسیقی و این سبک کار دیداری تازه کنیم.