نگاه ایران / مریم ساحلی: در امتداد خیابان ناصرخسرو، به سمت  آواز امواج دریا اگر راه بیفتی، کوچه ای هست که در آن ساختمانی، روشنی را برایت روایت خواهد کرد. بنایی که میان ساختمان های بلند، هنوز هم قدِ خانه دیروزهاست با درخت نارنجی که شاخه هایش به رهگذران سلام می گویند و عطر بهارنارنجش، تابلویی را در آغوش می کشد که بر آن نام پزشک  موی سپید  اهل انزلی  نقش بسته است. «دکتر عبدالمطلب برادران نویری» نیم قرن است که طبیب دردهاست. شامگاه مه آلود 25 آبان  ما آنجا بودیم ، زیرشاخه های درخت نارنج در کوچه ای که  نشان از روشنای  تعهد دارد و مهر. به دعوت انجمن طرفداران توسعه بندرانزلی، تنی چند از فعالان اجتماعی، اهالی فرهنگ  و نمایندگان اصناف پای دیوار مطب دکتر برادران نویری انتظار می کشیدیم تا در پایان ساعت کارش، دیداری داشته باشیم با او. چند نوبت قرار بود، آیینی به پاسداشت همه زحمات وی برپا شود اما پزشک مهربان شهر همیشه طفره رفته؛ او نمی خواهد در برابر دوربین ها بایستد و تعریف و تمجید بشنود، او  می خواهد طبیبی باشد که مردم  را با لبخند  بدرقه می کند و  هر وقت که لازم باشد راهی خانه بیمارانی شود که نیازمند حضورش هستند بی آنکه  به حق ویزیتش بی اندیشد. او می خواهد تنها همان پزشک نیکوکاری باشد که  پرنده مهرش در قلب های مردم  شهر آشیان ساخته است. درخواست مردم در حیاط مطبش  ایستادیم  تا دوستی حضورمان را خبر دهد. همان وقت رئیس هیات مدیره انجمن طرفداران توسعه انزلی گفت:  قدردانی از خدمتگزاران به جامعه،  مقدمه ای برای ترویج فرهنگ ایثار و تعهد است. افرادی چون دکتر نویری نیازمند تقدیر ما  نیستند بلکه این ما هستیم که با قدرشناسی از ایشان جوان ترها را تشویق می کنیم تا در مسیر خدمت به هم نوعانشان مصمم تر گام بردارند و بدانند که تلاش هایشان دیده می شود و نام نیکشان در خاطره اجتماع  حک می شود. «هوشنگ اسماعیل نیا»  همچنین از ارسال نامه انجمن طرفداران توسعه و طوماری با امضا تنی چند از شهروندان به دنبال درخواست  بسیاری از مردم انزلی به  شورای اسلامی شهر خبر داد و افزود:  در این نامه خواستار وامگذاری پارک  انتهای خیابان ناصرخسرو  به نام این  پزشک نیکوکار و همچنین نصب سردیس ایشان در پارک شدیم تا باشد که بدین ترتیب شاهد  تکرار دکتر نویری ها  و ادامه راه ایشان از سوی پزشکان جوان باشیم. ما بیمار نیستیم  گفتند، وارد شویم.  از چارچوب اتاق کارش که عبور کردیم، او  کنار  میزش ایستاده و با تعجب   نگاهمان می کرد. دیدار چهره های آشنا و  قطار احوال پرسی ها،  فرصت اعتراض را از او گرفت.  گفتیم، بیمار نیستیم و این بار بی آنکه دردی گریبانمان را گرفته باشد، آمده ایم اینجا. «امین حق ره» مدیر گروه گیلان کالچر جوانی ست که در به سامان رساندن مراسم مختلف یدی طولا دارد،  لب به سخن گشود و گفت:  نام دکتر نویری، خاطره ای  به یادماندنی در کسوت  پزشکی متعهد  است که در افکار عمومی  نقش بسته؛  پدران و مادران ما  از گذشته ها همواره تاکید داشته اند که دستان ایشان شفاست و ما باوجودآنکه می دانیم، دکتر راضی به  برگزاری مراسم تقدیر نیست بنا بر احساس وظیفه شهروندی  و همچنین درخواست های مکرر از سوی اقشار مختلف مردم تصمیم گرفتیم تا  با حضوری غافلگیرانه، نسبت به  خدمات ایشان ادای احترام کنیم.  عاشقانه زیستن دکتر «منوچهر معدل» داروساز نام آشنای شهر هم در این محفل  صمیمی گفت: هر زمآن که صحبت از عشق به میان می آید، مخیله انسان متوجه  یک  سَمتِ خاص می شود و غافل می شویم از این که هر انسان در هر لباس و کسوتی که باشد می تواند عاشق باشد و با عشق به زندگی و اطرافیانش نگاه کند. دکتر نویری یادگار نسل طلایی پزشکان فرهیخته است که سال ها صادقانه خدمت کرد. او موجب افتخار انزلی و گیلان است. «لیلا مسروری» فعال محیط زیست نیز در این مراسم  خطاب به دکتر نویری  اظهار کرد:  اسم شما در خاطره همه ما، بزرگ و عمیق است. از زمان کودکی به یاد دارم، هرگاه هراس بیماری وارد خانه ای می شد، مطب شما یکی از اولین اماکنی بود که در ذهن  نقش می بست. بی تردید تعلق خاطر عمیق مردم به  این مکان به سبب ملاطفتی بود که با بیمارانتان داشته اید چراکه محبت شما همواره چون سرمی به  رگ های  ما تزریق می شود. درمان جسم و جان «حسن لایق کار» عضو انجمن طرفداران توسعه انزلی  به دکتر نویری گفت:  اگر برای برپایی مراسم تقدیر از شما فراخوان می دادیم، خیل عظیمی از جمعیت گرد می آمد اما ازآنجاکه با خلقیات شما آشناییم،  از این کار پرهیز کردیم. وی  یادآور شد:  مهارت در تشخیص و درمان  و همچنین  رعایت صداقت و اخلاق پزشکی دو ویژگی ارزشمندی است که سبب شده تا دکتر نویری به چنین محبوبیتی دست یابد. لایق کار همچنین  با گرامیداشت یاد و خاطره دکتر حکیمیان  که زمانی مهربانانه  به عنوان  یک جراح در انزلی مشغول به خدمت بود،  گفت:  بیمار، یک عنصر بیولوژیک نیست  بلکه نیازمند ارتباط و آرامش است و  مطب دکتر نویری مکانی  است که هم جسم و هم جان مردم  در آن مداوا  شده است. «محمدتقی بارور» شاعر پیشکسوت انزلی نیز  دکتر نویری  را آفتابی دانست که  همواره حضورش روشنی بخش بوده  و بعد با خوانش  یکی از اشعار طنزش که به زبان  شیرین گیلکی   با مضمون  تاثیر ورزش بر سلامت سروده،  لبخند را بر لبان جمع حاضر نشاند. اهمیت بهداشت و پیشگیری اما پزشک  نیکوکار و موی سپید شهر چنین گفت: سال 1346 فارغ التحصیل شدم؛ دوران خدمت سربازی را در کردستان و لرستان پشت سر گذاشتم و  بعد هم راهی جنوب شدم  و ده سال در سواحل جنوب بودم. دکتر نویری  به سال های فعالیتش به عنوان مدیرکل بهداری بنادر خلیج فارس تا زمان پیروزی انقلاب  و پس ازآن بازگشت به گیلان اشاره  و اظهار کرد: یک سالی در رشت بودم و ازآن پس تاکنون در انزلی مشغول طبابتم.  در همه این سال ها از ارتباط با مردم احساس رضایت می کنم  اما از خودم راضی نیستم. همواره علاقه مند به  بهبود زندگی مردم هستم. ما  پیش از آن که  به درمان تب بیندیشیم باید کاری کنیم  تا اصلا  تبی ایجاد نشود. متاسفانه بهداشت ازیادرفته و تنها درمان می کنیم. صدف بلورین برای پزشک نیکوکار تندیس صدف بلورین که نشانی برای تقدیر از شهروندان شایسته  بندرانزلی است از سوی انجمن طرفداران توسعه و همچنین تابلویی زیبا، مذین به تصویر دکتر نویری و جملاتی از سوگندنامه  بقراط  توسط «محمدرضا امکچی»  مدیر گالری لوتوس  به پزشک نیکوکار شهر تقدیم شد تا همگان بدانند، خدمت، تعهد، مهر و نیکی نقشِ دل انگیز زندگی ست که هرگز از یاد نمی رود.