نگاه ایران/ روناک روشن * « تصویرواقعیت نیست اما این دومقوله در نهان و در آشکارا با هم به طور تنگاتنگ در ارتباط هستند.» این روش نگرش در آموزه های طراحی یک راهکار برای حل پدیده ها به حساب می آیند و به کمک آن می توان در به تصویر کشیدن ایده ها سهم بسزایی داشته و چاره جویی هایی را به جامعه طراحان دهد. اما به غیر از پیدا کردن راه کار برای درک تصویر و ارائه واقعیت به صورت تصویر، در جامعه شناسی و رفتارشناختی انسان ها و پدیده های وابسته به آن، بین تصویر و واقعیت در اکثرموارد بسیار تامل برانگیز و حتی برای شناخت زنگ خطرها می تواند کمکی شایان باشد. به بهانه این گونه نگاه، رخدادی را بازگو می کنیم که شاید شیوه های دیگرخوانش با به نقد کشاندن پدیده های شهری، طعم تلخ نقادی جای خود را به تمرکز و توجه سازنده به سمت آن پدیده روی دهد. آنچه امروزه بیش از پیش در سطح شهر برای زیبا سازی مواجع می شویم، پدیده دیوار نگاری (نقاشی دیواری) است که بیشتر از نیمی از تصویرنگاری، از طبیعت است که اخیرا سطح تیر برق های بلند قامت فلزی و نرده ها این آرایه ها را به خود گرفته است. این رخداد هنری ونوع انتخاب موضوع آن می توان گفت تمایل هنرمند براساس تصور های زیبا و بستر طبیعی که در آن زندگی کرده است که با شکل دادن انگارهای ذهن خود هم رویایی که در ذهن دارد به تصویر می کشد وهم گویی خواستار به نمایش در آوردن طبیعتی که بیش از پیش کم رنگ تر شده است و توانسته هوشمندانه انگار ه های ذهنی خود را در قالب دیوار نگاری به نمایش عموم بگذارد. تصویرنگاری در شهرهای مختلف ایران با بررسی اجمالی آن می توان به شیوه زندگی و تجربه زیستگاهی شهروند ها را دید که تقریبا هر شهر بازنمایی مخصوص به خود را عملا به تصویر کشیده است. این دسته هنربازنمایی را می توان «عبرت» نامید. او که به عنوان شهروند آرام و صلح دوست «عبرت» بشریت از کارهایی که کرده به گونه ای ،پشیمان است یا آرزوی آن را در سر دارد یا به گونه ای الگو های شاخص اخلاقی را صد چندان با تدبیر و کاملا هوشمندانه به تصویر می کشد. این که گیلان از دسته خوش آب و هوا و سرسبزترین استان های ایران است (البته رو به نابودی ) شکی نیست، اما شهر رشت از سرانه فضای سبز بسیار پایین رنج می برد و جدا از اینکه در نگهداری وضع موجود پوشش گیاهی کوتاهی صورت گرفته؛ در دهه اخیر کمترین توجه ای هم به امر کاشت درخت و پوشش گیاهی نشده است. شهری که در منطقه جغرافیایی با بهترین و سریع ترین نوع رویش های ممکن گیاهی قرار دارد که این وضعیت را جز ناشکری و بی اهمیت دانستن نمی توان چیز دیگری دانست. متاسفانه در شهری که به راحتی می توان برای داشتن شهری سبز قدم گذاشت و در نگهداری آن سهم بسزایی داشت و کمکی برای جامعه پیش رو و آیندگان قرار دهیم روز به روز با بی لطفی مواجع می شویم. طبیعت، محیط زیست و تغییر اکوسیستم از زمره دردهای نهان است که البته ظاهرا دراولویت نیست اما باید دانست و احساس خطر کرد که بشریت با همه دانش،تیشه نه فقط به خود بلکه به در حال زدن ضربه محکمی به غیر خود هم هست. تیرهای برق که این روزها درشهررشت با هنرنقاشی آذین داده شده ،گویی این آهنین قامت ها "عبرت " این شهرهستند که این پیام را می دهند که روزی در این شهر درختانی راحت قطع شده و در نگهداری آن نهایت توجه را ندارند یا کاشته نمی شود واگرهم بشود در سطح گسترده نیست. بی شک این نگارش برای بی اهمیت جلوه دادن یا هزینه اضافه خواندن نقاشی دیواری نیست بلکه ابزاری برای بیان و شناخت پدیده ای از شهر صورت گرفته است که از اهمیت کمی برخوردار بوده است. زندگی شهری بدون طبیعت در گام نخست شهروند خسته و ناراضی را به ارمغان می آورد و دوست نداشتن و پاس نداشتن طبیعت آینده ای نابود شده را برای همه دراین کره خاکی به همراه خواهد داشت. *دانش آموخته معماری و فعال فرهنگی نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.