نگاه ایران/بهرنگ تاج بخش: «دیوار نویسی» سیاسی در ایران از زمان پهلوی دوم -برای اعلام مخالفت های سیاسی و مذهبی- شکل گرفت و تا پایان انقلاب ادامه داشت. پس از آن، شعار نوشتن روی دیوار به عنوان روشی ارزان قیمت و همه گیر برای تبلیغات گسترش یافت و مواضع رسمی و غیر رسمی سیاسیون به این طریق مقابل چشم مردم قرار گرفت. اگر اوایل انقلاب اسلامی شعارهایی مانند: «مرگ بر آمریکا»، «مرگ بر منافق» و... محبوبیت داشت، حالا سلیقه صاحبان این رسانه همه گیر تا حدودی تغییر کرده است؛ «اعتراض به بدحجابی»، «انتقاد از سیاست های هسته ای دولت» و «انزجار از آل سعود» سر تیترِ شعارهایی است که {علاوه بر قبلی ها} این روزها بر در و دیوار شهرها خودنمایی می کنند. «کوچه انقلاب» در محله «استادسرا»ی رشت که این محله را به میدان شهرداری متصل می کند احتمالا محبوب ترین مکان برای نویسندگان این شعارها است. شعارهایی که این کوچه بلند را به سیاسی ترین کوچه شهر تبدیل کرده است: