نگاه ایران/امیرعلیپور  پیاده روی همیشه خاطره ساز و خاطره انگیز است. به روح آرامش می بخشد و تن را سلامت نگاه می دارد. حال زمان پیاده روی است. دستانتان را به من بدهید تا کمی خاطرات خیابانهای رشت را بازآفرینی کنیم. مبدا و مقصد با شما.مایه اش کفش مناسب است و دلی سرشار از شور جوانی.اکنون دم غروب شرجی تابستان است و آفتاب می رود که در استراحتگاه خود آرام گیرند. خیابان ها خسته از ترافیک ،زندگی بخش این خیابان ها اما گام های مردمان ذاتا شاد و خوش قریحه رشت رویایی. مردمانی که شب را پاس میدارند و خیال خوابیدن هم ندارند. مردمی که همواره شهرشان را زنده و سرشار از زندگی میخواهند. این سبک از زندگی تقریبا در هیچ کجای این کشور هزار قبیله اگر بی نظیر نباشد کم نظیر است.تو گویی انزجارشان را از میرایی اینگونه عیان می دارند. آنچه میتواند انگیزه پیاده روی و میل به حرکت و به تبع آن کاهش استفاده از وسیله نقلیه که توام با افزایش سلامتی تن و روان را دامن بزند،یقینا طراحی وساخت خیابان ها و مبلمان شهری درخور با توجه اساسی به عامل مهم و شدیدا تاتیرگذار سلامت تن و روان می باشد.وجود رودخانه های زرجوب  وگوهررود با تمام پتانسیل هایی که برای جذب گردشگر دارا هستند به طور طبیعی می توانند در اعتلای این فرهنگ موثر باشند لکن به علت سوتدبیر چندین ساله صورت نپذیرفته،کاملا معکوس عمل نموده که شاهد این مدعا کاهش استقبال از املاک مجاور این رودخانه ها و افت قیمتی اراضی اینگونه است. این در حالیست که هدف از این نوشته تکرار مکررات نخ نما شده نیست بلکه مراد ایجاد حساسیت در باره عواقب بی تدبیری هایی است که دامنه دار گردیده و عنقریب است که پا را فراتر نهاده و مرگ خاموش انسانی را رقم بزند. اینک زمان قدم زدن است.نترسید،با من بیایید... در مجاورت اداره آبفای استان و جنب بیمارستان توتونکاران.اینجا مکانیست که غولهای دودزایی با عنوان تانکر آب،خون کثیف بدبوی مسموم آلوده به فاضلاب انسانی و صنعتی و ... رودخانه گوهررود را از جان در حال احتضارش بی رحمانه می مکند و در ترافیک خودساخته همان را جای آّب،مصروف آبدهی سبزه زاران و درختان جداول وسط خیابان می کنند.تصور اینکه هرکدام از ما اقلا روزی یکبار از روی این سبزه ها گذر نموده و آلوده به آن گردیم قطعیست. اینکه سرریز این ماده بدبود آلوده تقریبا در تمام روزهای گرم تابستان میهمان همیشگی سطح خیابانهای شهر بوده غیرقابل انکار است.حتی تصور اینکه لاستیک تمام خودروها آغشته به این مواد خواهند شد و در بدبینانه ترین حالت 90% کف پارکینگهای منازل به این طریق آلوده میگردند،مو را به تن آدمی سیخ میکند. کم نیستند منازلی که چاه آب داشته باشند.حال کافیست اتومبیل تان را داخل پارکینگ شستشو کنید! جذب این آب به چاه آب اجتناب ناپذیر است.به همین سادگی فاضلاب رودخانه در خانه و میهمان شماست.همان فاضلابی که از بوی مشمیز کننده اش نفس آدمی بند می آید.مخلص کلام اینکه گوهر رود و زرجوب اینک در تمام مساحت رشت در جریانند! کجایید کمپین ها و سمن های زیست محیطی؟ نگرانی بریدن درختان خیابانهای رشت و سنبلهای آبی چرا مسخ تان نموده؟! نکند با سپاه اجنه میخواهیم با دشمن خودساخته تمام مسلح مقابله کنیم؟! نشسته ایم که آن درد بی درمان بیاید سپس چاره اندیشی کنیم؟!! نگران فردایم،آنگاه که در هزار پارگی سلایق،ان جی او های زیست محیطی نیز به انشعاب های قبل و بعد فاجعه تقسیم گردند.مردم درگیر در روز مرگی که هم آب بها میدهند و هم هزینه فاضلاب،که نای سربلند کردن از بار زندگی را ندارند و اندک سهم شان را نیز در مشارکتی مدنی به شورانشینان شهری و استانی تنفیذ کرده اند.با شما هستم ای ساکنین کوچه ... عمارت میرزا خلیل آقا...که شعار ساماندهی رودخانه هایتان گوش فلک را پر کرده بود.شما که فرهیختگان این شهرید کاش فقط درصدی از آن همه انرژی که برای درگیری همیشگی درون شورایی تان میگذاشتید را صرف رصد کردن معضلاتی اینگونه می کردید. مردمان بیمار درگیر پزشکان آواره داروخانه ها را دیگر یارای تماشای دعوای حیدری –نعمتی تان نیست.عمر شورای تان که سرآمد،حال بروید چرتکه بیندازید که با رشتوندان چند چندید؟ دست مریزاد که حاصل تمام دوران کار شورایی تان نه تنها به پاکسازی هیچکدام از این دو رود نینجامید که اینک تمام شهر جولانگاه همان مواد متعفن جاری در آنها است.راستی چرا کسی در این شهر نمی پرسد که میلیونها دلار وام بانک جهانی چه گلی به سر این شهر زد؟! کجا رشت نفس بریده هزار پاره شده با ناخن بیلهای پیمانکارانی از نژاد تمام ایران،توانست لختی نفس تازه کند؟! این خواسته ایست که باید بهارستان نشینان محترم به پشتوانه ما شهروندان برایش گریبان چاک کنند و در این راه لحظه ای چشم برهم نگدارند و بدانند مردمی که سختی های تحریم آبدیده شان کرده در حماسه ای 7 اسفندگونه باز هم ندایتان را لبیک گفته و صادقانه پشتیبانتان خواهند بود.تا حل این معضل کشنده،نه راهتان را میخواهیم نه پیاده راهتان،فرزندان مان را دریابیم.معصومیت شان را هرروز به یادآوریم و نگداریم حاصل چرخه معیوب مان جان نازنینشان را نیازمند دلالان سلامتی کند.با من قدم بزنید.. بترسید اینجا رشت است شهری سربرآورده از دریایی فاضلاب گونه.این تنها قطعه ای از دومینوی بزرگتری به نام گیلان است.نگذاریم بیفتد که پیامدش دامن همه را خواهد گرفت. نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.