نگاه ایران/ ژاله گیتی نژاد: چندی پیش به عیادت زر و گوهر رفتیم نام هایی که قدما بر رودهای شهرمان نهادند. از چهار سوی دو رود قدم به قدم لحظاتی همدمشان شدیم و آثار تازیانه ها را بر پیکره نحیفشان دیدیم.
روزگاریست که دیگر نه کسی تن به آب جاری این رودها می زند و نه ماهیگیری در اطرافشان پرسه می زند، نه کودکی در این رودها شنا می آموزد و نه قایقی مسافری را بر آن به این سو و آن سو می برد نه اثری از شادی بر پیکرشان می بینید و نه جایی برای صحبت از رنگ و بویشان مانده، در این مسیر که می رفتیم جلوه های پیرامون زر و گوهر را دیدیم و در دل گریستیم.
چه دلی دارند این دو رود که تحمل جفایشان مثال زدنیست و در سکوتی عمیق اند و بر آن شدیم تا مجموعه عکس های این همراهی را در قالب«عمق سکوت دو رودخانه» به نظر شما ارائه کنیم: