نگاه ایران/مهدیه عطایی: می گوید؛ «جایی مطلبی خوانده است درباره « کاسپار هاوزر»؛ فردی که 16 سال از زندگی خود را در اتاقی تاریک و در انزوای مطلق گذرانده است و جهانی به جز اتاق خودش ندیده است.» کاسپار که از اتاقش بیرون می آید با خود یک نامه داشته است که ادعای او را ثابت می کرد. کاسپار فقط جمله ی « من می خواهم شبیه اون سربازی بشم که یه وقتی بود» را بر زبان می آورده است. کاسپار فیگوری خاص با یک کلاه داشت. این مطلب جرقه ی «کا» بود در ذهن وحید تقی زاده، جرقه ای که غزاله جهان بین آن را ادامه داد و با یک سال تلاشِ این دو به شکلی منسجم درآمد. وحید تقی زاده کارگردان «کا» به همراه گروه نمایشی اش و بهرنگ تاج بخش مدیر رسانه ای این نمایش عصر امروز در سالن رحم دل مجتمع خاتم رشت در نشستی خبری حضور یافت و پاسخگوی سوالات خبرنگاران رسانه های مکتوب و مجازی درباره کا شد.نمایشی که پایگاه خبری تحلیلی نگاه ایران را هم به عنوان حامی رسانه ای در کنار خود دارد. تقی زاده درباره «کا» توضیح داد :52 هفته برای روی صفحه آوردن و بازنویسی اش تلاش کرده اند و آبان ماه 94 بود که با بازی مجتبی واشیان « کا» را روی صحنه بردند. وحید تقی زاده در ادامه از مشکلاتش برای پیدا کردن بازیگری با این مختصات و ویژگی ها می گوید. او ادامه می دهد: بازیگران گیلان ازلحاظ فیزیکی آمادگی 45 دقیقه اجرای روی صحنه و با زبان بدن را ندارند و در گیلان با مشکل عدم امکاناتی به نام بازیگر مواجه بوده است.  دلیل اجرای دوباره «کا» او دلیل اجرای مجدد این نمایش بعد از 9 ماه را این طور عنوان می کند که بازه ی زمانی که نمایش در سالن تئاتر شهر (سردار جنگل) اجرا می شد، فصل امتحانات و زمان انتخابات و شناخت نداشتن مخاطب ها از سالن سردار جنگل بوده است و مخاطب هایی که موفق به دیدن تئاتر نشده بودند از او درخواست کرده اند که مجددا این نمایش فیزیکال را روی صحنه ببرد. تقی زاده اضافه می کند: کا مثل کودک من و خانم جهان بین است. کودکی که برایش زحمت زیادی کشیده ایم و می خواهیم دیده شود. 4 ماه تمرین برای بازی آرمین محتشمی بازیگری است که با 3 تا 4 ماه تمرین مستمر با این دو کارگردان، بازیگر این نمایش شده است. تقی زاده ادامه می دهد مجبور شدیم با هزینه های هنگفت و سه تا چهار برابر چیزی که اینجا خرج می کردیم برای بازیگری که از تهران می آمد پرداخت کنیم. او اضافه می کند بازی در نمایشی فیزیکال، آمادگی جسمی بالایی می خواهد و فرد باید بتواند از تمام اعضای بدنش برای رساندن پیام استفاده کند. کارگردان نمایشِ در انتظار گودو می گوید از هیچ کدام از اجراهای گیلان راضی نبوده است و این فقط 40 درصد از چیزی بود که در ذهنش داشته است. امکانات هیچ وقت نبوده است. سالن وارش با ترافیک برنامه ای مواجه بوده است اما نسبت به حداقل ها در شب های اجرای پیش همه چیز درست پیش رفته است. او اجراهای گروه هدایت را منوط به دکور می داند و می گوید آرزویم این است که فقط یک بار قبل از اجرا بتواند با تمام دکور خود روی صحنه تمرین کند. او از سالن تئاتر شهر می گوید و بازسازی که 8 سال است در حال انجام است. می گوید به مسئولین پیشنهاد می دهیم نمایش ها را درجه بندی کنند. تقی زاده نظارت را در گیلان دلسوزانه می داند، مثل مهر مادری که می تواند ضربه هم بزند. او می گوید به کسانی که سابقه کاری آن چنانی ندارند اجازه داده می شود در وارش اجرا داشته باشند. خیلی از گروه های تئاتر با زحمت مخاطب جمع می کنند و با یک نمایش نامطلوب ریزش مخاطب در تئاتر خواهیم داشت.  حرفه ای بودن از ادا تا واقعیت آرش انتظامی تهیه کننده این کار هم به خبرنگاران حاضر می گوید: بخشی از کار تئاتر، حرفه ای بودن اش است. ما حرفه ای کار نکردیم هیاتی کارکردیم. این موضوع که ادای حرفه ای بودن را دربیاوریم چند وقتی است در رشت اتفاق می افتد و این خیلی خوب است. این که نشست خبری می گذاریم و تهیه کننده داریم و تیم تولید تشکیل می دهیم یعنی ادای حرفه ای درآوردن. خواسته ی ما از اصحاب رسانه این است در این حرفه ای شدن کمکمان کنند. بازخوردی که تئاتر و نشست های خبری در جامعه دارد و سوالهایی که حتی درباره یک نمایش مطرح می شود قابل توجه است. تهیه کننده کا می گوید تلاش می کنیم کارگردان به کار هنری اش برسد و گروه تولید مراحل اجرا را مدیریت کند ولی بازهم نمی شود و خود کارگردان دکور زد. انتظامی ادامه می دهد: حالا باتجربه ای که از اجرای قبل داشته است، مشکلات فنی را پیش بینی می کند و سعی می کند از آن ها جلوگیری کند. گروه تئاتر هدایت از آغاز تا امروز تئاتر هدایت در سال 79 توسط وحید تقی زاده تاسیس شد. او اولین اجرای رسمی خود را در سال 81 روی صحنه سالن وارش برد و تقریبا هر یک سال درمیان یا دو سال به دو سال کاری اجرا کرده است. این بازه زمانی به دلیل حساسیت او در انتخاب متن و تطابق آن با دیدگاه های خود او بوده است.  غزاله جهان بین در سال 87 به این گروه اضافه شده است. کسی که وحید تقی زاده می گوید چیزهایی که در ذهن من است حتی در غیاب من می تواند انجام دهد. تقی زاده اضافه می کند این انتقاد به ما می شود که نمایش های ما مخاطب خاص دارد. ما معمولا مخاطبمان را دست بالا می گیریم. چون امروز به واسطه اینترنت دسترسی به همه چیز راحت شده است و رشد بچه ها با سرعت بیشتری همراه است.  با لقمه کردن داستان مخالفم کارگردان کا ادامه می دهد: مخاطبین بهترین آثار هنری را در زمان کوتاهی به دست می آورند و تماشا می کنند؛ من به شدت بااینکه داستانی را لقمه کنم و قضاوت کنم و تحویل مخاطب دهم مخالفم. می خواهم بین اثر و مخاطب چالش ایجاد کنم. ما کارهای رئالیستی که مخاطب را صرفا سرگرم کند تولید نمی کنیم. کار زن و جامعه مردسالار خبرنگاران از غزاله جهان بین هم می خواهند درباره اثر صحبت کند. او می گوید در جامعه مردسالار ما، جواب برای یک زن فقط کارکردن است. باید آن قدر کارکنی تا نتوانند نبینند. او ادامه داد در 90 درصد موارد در تمام دنیا زنان در سایه قرار می گیرند اما وقتی به درون خود پی می برید که مسیر درست کجاست و هرروز خودت را می بینی، ممکن است از دیده نشدن آزرده خاطر شوی اما مأیوس نمی شوی. جهان بین می گوید: من در دانشگاه گروه هدایت درس خوانده ام و خودش یک زندگی واقعی بوده است. تئاتر زندگی است و گروه هدایت یک خانواده. او از وحید تقی زاده به عنوان ستون و پدر خانواده یاد می کند و ادامه می دهد: من به عنوان شاگرد وحید بخش کوچکی از کار بوده ام چون وجهه اجتماعی گروه او بوده است.  تئاتر فیزیکال در ایران جهان بین ادامه می دهد تا وقتی گروه هدایت هست هیچ وقت گروه دیگری در اولویت کاری من نیست. او درباره بازیگر نمایش فیزیکال می گوید تئاتر فیزیکال در ایران چیز جدیدی است و بدیهی است که اساتید مناسب در تهران باشند. در جهان هر سبکی ویژگی خاص خودش را دارد بازیگر فیزیکال فیزیک خود را می شناسد و از کودکی باله و ژیمناستیک کارکرده است. جهان بین می گوید: من و آقای علیزاده هر دو به ریاضی در کار تئاتر معتقدیم و متن ها را خودمان ترجمه می کنیم چون کارگردانی که خودش متن را ترجمه می کند به طور خاصی با آن عجین می شود. او می گوید این کار کاری سخت فهم است و ما از این راضی هستیم. نمایش « کا» کاری نیست که مخاطب بتواند با دو سه بار دیدن تمام نشانه های آن را پیدا کند. « کا» تاریخ جهان است. مثلا در نشانه ای که از داستان هابیل و قابیل در این نمایش است صدای کلاغ است. پس مخاطب باید درگیر شود و همراه نمایش باشد. در ادامه وحید تقی زاده می گوید اثر نباید در لحظه فهم شود. باید در تحلیل های بعد آن فهمیده شود. نمایش «کا» قرار است 9 الی 21 شهریور 95 ساعت 19:30 در سالن تئاتر شهر به روی صحنه برود. پایگاه خبری و تحلیلی «نگاه ایران» حامی رسانه ای «نمایش کا» است.