نگاه ایران/احمد دقتی داماش سقوط کرد. شاید سه کلمه باشد اما کلی اشک، آه و حسرت پشت آن صف بسته تا راهش را در بغض و گلوی طرفداران داماش پیدا کند. داماش راهی لیگ دسته دوم شد تا کلی خاطرات جلوی چشممان رژه بروند و لحظه شماری کنیم تا خاطرات خوبمان دوباره حداقل به لیگ یک برگردد. داماش سقوط کرد اما تا دلتان بخواهد می توان در این امر مقصران مختلف معرفی کرد. هوادار، مربی، بازیکن و... هرکسی را می توان تبدیل به سیبل کرد و تقصیر را گردن آن انداخت. چرا برای یک بار گردش عقربه های ساعت را برعکس نکنیم و جور دیگری ای به مقوله سقوط داماش نگاه نکنیم؟! برای یک بار بیاییم نیمه پر لیوانی را ببینیم و از آبرو و تعصب خرج شده برای تیم داماش صحبت کنیم حتی اگر مقدارش کم است. در امر مربیگری نوک پیکان تمام انتقادات به سوی استاد جهانپور است و از هرکسی در خصوص علت اصلی سقوط داماش سوال شود، بدون شک در بعد فنی جهان پور را مقصر می داند. تمامی هواداران داماش می دانند که مجید جهانپور از اعتبار خود برای این تیم خرج کرده است. تیم داماش در فصل گذشته، ظرف فقط 24 ساعت بسته شد و این جهانپور بود که با توجه به مشکلات عدیده مالی قبول کرد تا بر روی نیمکت داماش بنشیند. جهانپور در داماش دست به یک قمار بزرگ زد اما نباید این نکته را فراموش کرد که جهانپور باید زودتر با رفتنش به داماش شوک وارد می کرد. اعتباری که او برای تیم خرج کرد باعث شد تا مدیریت جدید او را یار غار داماش بداند و وی را به عنوان عضو هیات مدیره معرفی کند. ادامه دهنده راه جهانپور در داماش برای ایجاد شوک افشین ناظمی بود که باوجود شرایط سخت  فرار از نیمه انتهایی جدول، قبول کرد تا بر روی نیمکت تیم داماش بنشیند. بدون شک قبول کردن هدایت تیمی که در کوران مسابقات از حاشیه های بسیاری رنج می برد برای یک مربی ریسک بزرگی بود. با توجه به تجربه جهانپور در داماش، ناظمی دست به یک قمار بزرگ تر نسبت به جهانپور زد و این بار برای بقای داماش تمام داشته هایش را بر روی دایره ریخت. ناظمی برای افزایش بار فنی تیم در 6 هفته پیش رو تا پایان لیگ، از تجربه مربیان بادانشی و کارکشته ای همانند: محسن مژدهی و زاهد ویشکاهی برای افزایش بار فنی تیم استفاده کرد تا در چند هفته پایانی تغییرات فنی و روحی اثربخش باشد. تیم از پیش باخته و نا آماده داماش آن قدر وضعیتش را به هم گره زد تا بالاخره کارش به روزهای پایانی برسد. آن قدر تیم داماش نا آماده بود که دیگر هیچ کس نتوانست برای این تیم از پیش باخته کاری کند. سقوط 5 تیم از لیگ یک پرتگاهی برای بسیاری از تیم های قدیمی و ریشه دار مانند پاس و داماش بود. یکی از دلایل اصلی سقوط داماش همین تعداد بالای تیم های سقوط کننده بود. پازل اتفاقات و تغییر نام ها در داماش باعث شد تا همگان فقط به دنبال مقصر بگردند و این سیبل شدن ها تبدیل به چهره زشت اتفاقات فوتبالی در فوتبال رشت شود. بدون شک اعتباری کاری را که مربیانی همانند ناظمی ها برای این فوتبال خرج کرده اند را هیچ یک از مربیان غیربومی در گیلان نخواهد کرد. بدون شک این موضوع همان نیمه پر لیوان است. مربیانی که در روزهای بی پولی باید ناجی باشند و از اعتبارشان برای فوتبال بیمار رشت خرج کنند. داماش سقوط کرد اما بازگشت این تیم به عرصه فوتبال می تواند جرقه روزگار جدیدی را برای فوتبال رشت رقم بزند. نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.