سید رضا علوی زمیدانی* ساعاتی قبل که در کنار مزار شهدای شهر رشت نشسته بودم با خود می گفتم شهدای ما در دوران دفاع مقدس برای رسیدن به شهادت از یکدیگر سبقت می گرفتند و ما مخصوصا ما مدعیان، تحمل شنیدن حرف یکدیگر را نداریم و برای رسیدن به پست های چندروزه دست به چه کارهایی که نمی زنیم. روی سخنم باکسانی است که ادعای حمایت از راه شهدا رادارند ولی وحدت آفرینی نمی کنند،هم افزایی نمی کنند،از تفکر رشد و ترقی حمایت نمی کنند،منافع شخصی را بر منافع جمعی ترجیح می دهند. درحالی که رشد جامعه زمانی صورت می گیرد که نه تنها هر یک از شهروندان به وظیفه خود عمل کنند که کمک کنند دیگران هم به وظایف خود درست عمل کنند. و این نکته را هم در نظر بگیرند که در هرکجا اعم از سازمان یا غیره قرار بگیرند باید به مثابه یک خط تولید و خط مونتاژ عمل کنند. یعنی هر محصول اعم از خدماتی، نرم افزاری و یا سخت افزاری زمانی تولید می شود که همه عوامل در کنار یکدیگر قرار بگیرند و اگر غیرازاین باشد تولید ناقص خواهد بود. نباید از یاد ببریم که شهدا از جانشان گذشتند تا اسلام عزیز و انقلاب اسلامی پایدار بماند حالا چرا ما بعضا در ادارات برای رسیدن به پست و مقام های ناچیز و پَست از خودمان نمی گذریم و فقط می خواهیم وقت گذرانی کنیم؟ چرا ما با شاخص های نامشخص دیگران را ارزیابی می کنیم و اصلا به فکر ارزیابی خودمان نیستیم؟ چرا فکر می کنیم دیگران باید مثل ما فکر کنند و اگر یک قدم از ما جلوتر رفتند فقط زخم زبان نزنیم بلکه حمایت کنیم این رشد ادامه پیدا کند؟ امیدوارم زیارت قبور مطهر شهدا، قلوب ما مدعیان را به هم نزدیک کند تا بتوانیم در جنگ فرهنگی و اقتصادی نیز پیروز باشیم و خدمتگزار اسلام، مسلمین و محرومین جامعه باشیم. *مدیر روابط عمومی فرودگاه گیلان