نگاه ایران:کار شناس ارشد مهندسی محیط زیست دلایل و وضعیت آلودگی در شناگاه های استان های ساحلی کشور را تشریح کرد. سمانه بخشی اظهار کرد: بیش از ۱۶ درصد از جمعیت کشور در استان های ساحلی استقرار یافتند و تاثیر کیفیت این ذخایر آبی در فعالیت های مختلف انسانی بیش از گذشته آشکار می شود. وی خاطرنشان کرد: دریای کاسپین پهنه آبی بسته ای با وسعتی در حدود ۸۶ هزار و ۴۰۰ کیلومتر مربع است و طول خط ساحلی این دریا در ایران به حدود هزار کیلومتر می رسد. از آستارا تا رودخانه اترک امتداد دارد و در حدود ۲۰۰ رشته رود از سواحل جنوبی کاسپین و از خاک ایران به دریای کاسپین می ریزد که ۲۰ رود در این میان جز شاخه های مهم محسوب می شوند. این کار شناس ارشد مهندسی محیط زیست گفت: بسیاری از رودهای سواحل جنوبی کاسپین همچنان در معرض دستخوش دخالت های انسانی و ریزش آلاینده های پایدار شهری و صنعتی قرار دارند و محل تخلیه پساب های صنعتی، شهری و کشاورزی هستند و از سطح آلودگی قابل توجهی برخوردارند که از مهم ترین عوامل آلودگی آب شناگاه ها محسوب می شود. بخشی با اشاره به اینکه دریای کاسپین به عنوان بزرگ ترین دریاچه محصور جهان یکی از مهم ترین دریاچه های دنیا از نظر اکوسیستم آبی است، تصریح کرد: آلودگی سواحل دریای کاسپین به ویژه حوزه جنوبی، متعلق به کشور مشهود است و آلودگی های میکروبی به ویژه با منشاء انسانی و حتی در برخی موارد مواد زائد شهری و شیرابه ناشی از آن بدون هیچ کنترلی از طریق رودخانه ها وارد دریای کاسپین می شود. وی افزود: آب های ساحلی و منطقه شناگاه ها به طور قابل توجهی آلودگی ایجاد می کند و برخی از این آلودگی ها قابلیت ایجاد بیماری در یک دامنه گسترده به صورت مزمن را دارند. این کار شناس ارشد مهندسی محیط زیست درباره باکتری های موجود در آب تصریح کرد: از مهم ترین باکتری های شاخص در آب شناگاه ها می توان به اشرشیا کلی، کلیفرم کل، کلبسیلا، سیتروباک تر، آنتروباک تر، پسودوموناس ها، کلستریدیوم پرفرنژس، آئروموناس هیدروفیلا و ویبریو پاراهمولیتیکوس اشاره کرد و این میکروارگانیسم های فرصت طلب و بیماری زا در شناگاه های آلوده، زمینه ابتلا به انواع بیماری های پوستی گوارشی و تنفسی را فراهم می کنند. بخشی افزود: پایش میکروبی آب های ساحلی و انجام آزمایش های باکتریولوژیکی در تمام سال و یا هنگام بهره برداری از شناگاه ها، تجزیه و تحلیل نتایج و تطبیق آن با استاندارد ها و حدود مجاز از نظر بهره برداری از شناگاه های مختلف اهمیت فراوانی دارد. وی درباره دفع فاضلاب شهری و خانگی، اظهار کرد: در شهرهای ساحلی شمال کشور به علت افزایش سطح آب های زیرزمینی و نزدیکی با ساحل دریا، آلودگی به شکل مستقیم به دریا تخلیه می شود، بنابراین جلوگیری از آلودگی منابع آب های سطحی و زیر زمینی، ضروری و حفظ و نگهداری جمعیت ماهیان و آبزیان دیگر و پرهیز از ایجاد شرایطی که از مطلوبیت و جذبه محیط زیست محیط های گردشگری و تفرجگاه ها بکاهد نیز از اهمیت خاصی برخوردار است. این کار شناس محیط زیست تصریح کرد: مطالعاتی در زمینه بررسی کیفیت میکروبی شناگاه ها در برخی شهرهای ساحلی استان مازندران انجام شد. نمونه برداری در چهار فصل بهار، تابستان، پاییز و زمستان و از هر ایستگاه به صورت ماهانه به تعداد مشخص نمونه آب با ظروف پلاستیکی سترون در شرایط استریل گرفته می شود و نمونه ها بلافاصله در کنار یخ و در شرایط استریل به آزمایشگاه منتقل می شود. نمونه ها بر اساس روش های استاندارد مورد آزمایش های میکروبی قرار می گیرد و تجزیه و تحلیل نتایج هم با استفاده از نرم افزار spss صورت می گیرد. وی تصریح کرد: میزان آلودگی میکروارگانیسم های شاخصی را که از سوی محققین در ایستگاه های مورد نظر اندازه گیری شده در زمستان کمترین و در پاییز و تابستان در بیشترین مقدار خود قرار دارد که این امر ممکن است به دلیل اختلاف درجه حرارت هوا و آب در فصول مختلف و تجمع زیاد شناگران و گردشگران در فصل تابستان باشد. این کار شناس محیط زیست تصریح کرد: در مطالعات انجام شده اگر شاهد تعداد فراوان استرپتوکوکوس مدفوعی در ایستگاهی که در مصب رودخانه قرار دارد باشیم علت آن به دلیل موقعیت توریستی و تعداد شناگاه ها تفرجگاه ها و گردشگران و نزدیکی به شهر ها و راه های اصلی همجوار با مصب رودخانه و تخلیه ی مستقیم پسابهای شهری است. اگر در ایستگاهی شاهد کمترین میزان میکروارگانیسم باشیم، این امر به دلیل دور بودن از راه های اصلی کمتر بودن امکانات گردشگری، استقبال کمتر گردشگران و دوری از رودخانه ها است. بخشی افزود: در آزمایشات انجام شده اگر نسبت باکتری کلی فرم مدفوعی از استرپتوکوک مدفوعی بیشتر باشد نشان از غلبه منشا انسانی به جای حیوانی آن دارد و از مهم ترین دلایل این امر می توان به ورود کنترل نشده فاضلاب ها و پساب های انسانی به رودخانه و شناگاه های ایستاگاه ها اشاره کرد. وی اظهار کرد: با توجه به نتایج حاصل از مطالعات محققان گذشته می توان گفت که بیشتر ایستگاه های بررسی شده در سواحل استان های مازندران، گیلان و گلستان از بار آلودگی نامطلوبی برخوردار هستند که این امر بسیار نگران کننده است. مناطق ساحلی به دلیل حضور زیاد گردشگران و شناگران در فصول گرم سال و عدم رعایت حریم ورود پساب های تصفیه نشده فاضلاب های انسانی خانگی کشاورزی و دامی به شدت آلوده و آلودگی میکروبی با منشا مدفوعی در رودخانه های منتهی به دریا در محل شنا گاه ها بسیار بارز و بیشتر از حدود استاندارد است که به عنوان عامل تهدید کننده سلامتی شناگران و گردشگران این مناطق آشکار می شود. بخشی تصریح کرد: کیفیت آب شنا گاه ها را می توان با به کارگیری مجموعه ای از بازرسی های بهداشتی و کنترل کیفیت مطلوب آب به خوبی سامان داد. برای تامین سلامت همگانی و کاهش خطرات بهداشتی در مناطق آلوده توجه به نکاتی چون پایش بهداشتی منظم بازرسی های بهداشتی و نمونه برداری ماهانه از آب مناطق ساحلی به منظور انجام آزمایش های میکروبی، بهسازی رودخانه ها و جلوگیری از تخلیه فاضلاب ها به این منابع طبیعی، تصفیه خروجی فاصلاب های شهری، تسریع اجرای پروژه های عمرانی احداث و بهره برداری تصفیه خانه فاضلاب شهری ضروری است.