نگاه ایران/فاطمه صابری روز  سه شنبه همان قدر که اصولگرایان سنتی و جریان نزدیک به «پایداری» از نشستن آیت الله احمد جنتی بر صندلی ریاست مجلس خبرگان خشنود شدند تحریم کنندگان انتخابات هم از خود راضی بودند برای رای ندادن. آنها طی ساعات گذشته با تحلیل های مختلف تلاش کردند تا رای دهندگان به «لیست امید» را در جریان برگزاری پنجمین دوره انتخابات مجلس خبرگان سرزنش کنند و یادآور شوند:عملاً با رای شما هیچ اتفاقی روی نداد. به راستی رای دهندگان به «لیست امید» مجلس خبرگان واقف نبودند به چه کسانی و گرایشی رای می دهند؟ قطعاً اکثریت قریب به اتفاق رای دهندگان مطلع بودند در لیستشان افرادی قرار دارند که نه تنها «اصلاح طلب» نیستند که گاه بهترین ویژگی سیاسی شان خواستار «مرگ» نبودن برای این جریان است. صاحبان رای مطلع بودند بعد از رد صلاحیت ها و فقدان چهره های نزدیک به جریان اعتدال گرا و اصلاح طلب چاره ای جز نگاه حداقلی و پناه بردن به واژه های مثبت مانند «خیرالموجودین» نبود. می توان به نقد چگونگی انتخاب آیت الله جنتی پرداخت و سوال کرد نفر آخر لیست تهران برچه اساسی باید به مدت دو سال بر صندلی ریاست خبرگان تکیه بزند اما نباید و نمی توان فراموش کرد مردی که درباره اش صحبت می شود آیت الله احمد جنتی 90 ساله یکی از خستگی ناپذیرترین کارگزاران حاکمیت جمهوری اسلامی است. مردی که در تمام سه دهه گذشته ذره ای از مواضعی که «انقلابی» می خواند عدول نکرده است. او جایگاه خود را در ارکان تصمیم گیری و تصمیم سازی دارد حتی اگر اختلاف آرایش با نفر اول انتخابات مجلس خبرگان تهران یعنی اکبر هاشمی رفسنجانی حدود یک میلیون رای باشد. این انتخاب می تواند برای بخشی از رای دهندگان احساس سرخوردگی به دنبال داشته باشد اما سیاست امر اخلاقی نیست که انتظار داشته باشیم تصمیم گیران (نمایندگان مجلس خبرگان)  به واسطه حتی کسب بیشترین رای نه تنها در تهران که سراسر ایران از سوی یک نامزد او را به عنوان ریاست مجلس خبرگان انتخاب کنند. مخصوصا پیران اصولگرای مجلس خبرگان که در جریان انتخابات مجلس دهم و خبرگان پنجم از روش و کنش هاشمی رفسنجانی آزرده خاطر شده و درصدد بودند تا با انتخاب فردی دیگر، برای رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام ضرب المثل «زدی ضربتی، ضربتی نوش کن» را بازسازی کنند! آنها فقدان حضور چهره هایی مانند آیت الله مصباح یزدی و محمد یزدی را مستقیما به لیست تهیه شده و مورد حمایت هاشمی رفسنجانی مرتبط می دانند. مردی که قبل از آغاز جلسه روز سه شنبه از عدم کاندیداتوری خود برای ریاست مجلس خبرگان سخن گفته بود و بعد از مشخص شدن نتیجه انتخابات هم از ترکیب هیات رییسه ابراز رضایت کرد. چه هاشمی بارها ثابت کرده است برای تاثیرگذاری و اداره بازی های بزرگ سیاسی نیازی به داشتن «صندلی» ندارد. می توان درباره بازیابی و انسجام دوباره جریان اصولگرا به گفت وگو نشست و پس از انتخاب جنتی به ریاست مجلس خبرگان، آغاز تبلیغات انتخاباتی محمود احمدی نژاد را هم هشدار داد. مردی که با فراموشی «ویرانه» برجای گذاشته برای اکثریت مردم اجازه پیدا کرده سفرهای استانی و میتینگ ها تبلیغاتی اش را از سر بگیرد تا شاید داستان 84 بار دیگر به نوعی تکرار شود. با این همه نمی توان از اصل رای دادن انتقاد کرد. می توان  در نقد سیاست گام به گام اصلاح طلبان گفت و گو کرد و از تاثیر نتایج «لیست امید» پرسید اما نمی توان به رای ندادن افتخار کرد چون رای تنها یک ابزار برای تغییر است و ممکن است با توسل به آن تنها بخشی از خواسته ها برآورده شود اما همچنان بدیلی برای رای ندادن در شرایط کنونی، مخصوصا بعد از اتفاقات سال 88 در ایران برای اصلاح طلبان وجود ندارد. می توان فراموش کرد اما باید تکرار کرد که کنشگران و رای دهندگان وقتی حاضر شدند به لیست 30 نفره مجلس و 16 نفره خبرگان در تهران و «تمام افراد هر دو لیست» در شهرستان ها رای بدهند که ایده آل ها را کنار گذاشتند و بازتعریف امر سیاسی از سوی سردمداران جریان اعتدالی و اصلاحات را پذیرفتند. باید واقع گرایی اسفند ماه 94 را از خاطر  نبرد و «حداقلی بودن» شرایط را برای تحلیل بهتر موضوع در حافظه نگه داشت. احتمال تکرار آنچه روز سه شنبه 4 خرداد در مجلس خبرگان به وقوع پیوست روز شنبه 8 خرداد  بعد از آغاز به کار مجلس دهم هم وجود دارد؛ جایی که انتظار بخشی از رای دهندگان لیست امید انتخاب محمدرضا عارف به ریاست مجلس است اما برآیند فضای سیاسی و نشست های برگزار شده قبل از آغاز بکار رسمی مجلس کفه سنگین ترازو را به نفع علی لاریجانی نشان می دهد. امید را باید آنجایی زنده نگه داشت که حتی در صورت ریاست علی لاریجانی بر مجلس، اقلیت قدرتمند و تاثیرگذار اصلاح طلب در مجلس دهم وجود دارد. در صورت وقوع این اتفاق اصلاح طلبان می توانند کنش و واکنش های هاشمی رفسنجانی قبل و بعد از انتخاب رییس مجلس خبرگان یعنی عدم ایجاد حساسیت و چالش های عمو ما بی نتیجه را در ذهن داشته باشند و اصل را بر تاثیرگذاری قرار دهند؛ یا با داشتن کرسی ریاست مجلس یا بدون آن. اصلاح طلبان می توانند تَکرار «ما به خرداد پر از حادثه عادت داریم» را تنها به عنوان یک نوستالژی و نه امر واقع با قابلیت اجرا در عرصه سیاسی در ذهن داشته باشند. باید پذیرفت فعلا شرایطی وجود ندارد که لیست «امید» دیگری پیروز مطلق رقابت های انتخاباتی شود.