[caption id="attachment_4433" align="alignnone" width="115"] طاها عبدالهی[/caption] تبلیغات و معرفی یک فرد، کالا یا هر پدیده ای جزیی از ذات یک جامعه اعم از توده وار و غیر توده وار است و مَثل مشک آن است که خود بیوید .... به میزان بسیار زیادی از رونق افتاده است. تبلیغات انتخاباتی در هر جایی از جهان یک خبر طراز اول است و همه نگاه ها به آن معطوف می شود و از لحاظ ارزش گذاری رسانه ای جایگاه بالاتری نسبت به سایر اخبار دارد. شروع زود هنگام تبلیغات انتخاباتی پدیده ای نه چندان متعارف در جهان پیرامون ماست. اما در حوزه انتخابیه تالش، ماسال و رضوانشهر از صبح فردای برگزاری یک کورس انتخاباتی این پدیده نه چندان دلپذیر آغاز می شود و در ابتدا با تخریب فرد پیروز و شبهه افکنی ادامه می یابد و دو سال مانده به یک رقابت دیگر کم کم چهره های خواهان شرکت در انتخابات بعدی مشخص می شوند. سال منتهی به برگزاری چنین رویدادهای سیاسی – اجتماعی همواره آبستن حوادث، شایعات، رویدادهای تلخ و شیرین و چه بسا تخریب هایی ایست که جا دارد نگاه جدی به آن صورت گیرد تا نقش این پدیده شوم و مانع بزرگ در راه توسعه اجتماعی بیش از پیش مشخص شود و راه کارهای لازم در این خصوص اتخاذ گردد. اصطلاح چراغ خاموش ها در یک رقابت سیاسی چیز چندان جدیدی نیست. حضور غیر رسمی این افراد به هر بهانه در هر مراسم مردمی، دیدار از محرومین و افراد دچار کسالت، حضور در صف اول یک گردهمایی، مناسبتهای ملی و مذهبی و پای فشاری در مورد ایفای یک مسوولیت واگذار نشده نشان می دهد چقدر این مورد جدی ایست که یک فرد با همراهی تعدادی از افراد بومی یک منطقه که به عنوان لیدر ایفای نقش می کنند، وارد گود می شود و در حضور کوتاه مدت سعی در جلب توجهات به سوی خود را دارد. تاکنون نام بیست نفر در لیست چراغ خاموش ها وجود دارد که قصد این نوشته پرداختن به نام آنها نخواهد بود. هدف یک جریان شناسی در قالب یک حرکت است که بدانیم تاکتیکهای اجرا شده تا چه میزان برد دارد که موجب می شود گاهی با یک جمله یک کاندید منزوی و یا مطرح شود. حرکات معنی داری که بیشتر رسانه ها کمتر وارد آن شده اند و گویی قصد ندارند تا تنور داغ مالی تبلیغات را از دست بدهند. بروز یک شایعه در رد صلاحیت یک فرد تا جایی ایست که نقل همه محافل می شود و یک بمب خبری محسوب می شود ولی با کمال ناباوری عمومی مشاهده نام فرد تخریب شده در لیست انتخابات شک و شبهه هایی را ایجاد می کند. ستادهای انتخاباتی پنهان در شهرستان تالش همواره وجود دارند و شبانه روز در پی یک خبر و انتشار آن هستند که گاهی حیرت اهالی رسانه را در بر دارد. سرعتی مشابه انتشار نور در فضای لا یتنهی که باور آن برای کسانی که دستی بر آتش ندارند بسیار ناباورانه است. اما باید بود و دید که انتشار یک خبر بدون درج نام یک فرد چگونه موجب برآشفتن یک فرد که گمانه زنی هایی در مرد وی وجود دارد می شود. به هر روی باید قبول کرد در بحث جریان شناسی انتخاباتی حرف اول را تاکتیک می زند و هر تاکتیکی صریحتر کم شایبه تر باشد موجب جلب بیشتر آرای مردم می شود. انتشار فیلم چند سالی ایست باب شده ولی در انتخابات گذشته مجلس شورای اسلامی مستند دو قسمتی محمود شکری که به نوعی در یک جو سکوت ساخته شده بود معادلات بسیاری را به هم ریخت و طرف مقابل را وادار به ساخت جوابیه تصویری در این مورد کرد. تاکتیک رسانه ای یاد شده با انتشار خود موجب شد تا افرادی که این تصاویر را هر گز ندیده بودند خود به خود تغییر جبهه داده و یا در آرای خود ثابت قدم شوند. پیش بینی در مورد این انتخابات ساخت مستندهایی ایست که انواع ترفند ها در ان بکار رفته و در واقع یک جنگ رسانه ای از نوع سوتی- تصویری را در پی خواهد داشت. مصاحبه با مطبوعات یک امر رایج است که از چند ماه قبل شروع شده و ادامه دارد. انتشار پوستر در حال انقراض است ولی انتشار بنرها و تراکتهای قابل پخش هیچ گاه متوقف نخواهد شد. امسال باید شاهد کاروان های تبلیغاتی چند کیلومتری جهت مرعوب سازی عمومی رای دهندگان باشیم که به طور غیر منتظره از یک شهرستان به شهرستان دیگر وارد خواهند شد. هر چند این تاکتیک با ایجاد موانع فیزیکی در دستور کار مراجع رسمی قرار دارد. حملات پراکنده و خشونت بار به این روش تبلیغی پاسخ چندان مناسبی نیست ولی متاسفانه در برخی نقاط وجود دارد. با این وجود این روش در آستانه انتخابات با شدت تمام دنبال خواهد شد تا قدرت مالی و هم قدرت سازماندهی یک گروه به نمایش گذاشته شود. تخریب از سوی  افراد شایعه پراکنی که خودرا گاهی منتسب به یک جریان امنیتی معرفی می کنند هم در چایخانه ها یک روش دیگر از تبلیغات و تخریب است که جو متشنجی را ایجاد می کند و جا دارد تا هوشیاری ها تقویت شود. همه این روشها فقط تا روز پایان تبلیغات رواج دارد و بحث خرید و فروش رای همیشه محل بحث بوده و گاهی رد می شود. محمود نماینده نهمین دوره مجلس شورای اسلامی در یک اظهار نظر علنی در روز ملی شوراها در تالش با اشاره به اظهارت وزیر کشور در مورد ورود پولهای کثیف به عرصه سیاست این مسئله را در انتخابات تالش به صراحت تایید کرد. ارعاب و تطمیع بزرگان قومی، طایفه ای و افراد با نفوذ هم در گذشته رایج بود تا با تغییر نظر یک فرد رای افراد بسیاری به سوی یک کاندید متمایل شود. این پدیده امروز بیشتر از طریق تطمیع صورت می گیرد و ارعاب جایگاه خود را از دست داده است. این روش تا اولین ساعات رای گیری نیز دنبال می شود. پروژه دیگری که در دستور کار برخی جریانات وجود دارد تاکتیک تفرقه است که با شایعه کنار کشیدن یک کاندید از رقابت کلید می خورد و با مطرح شدن آن هوادارن سایرین برای اثبات قدرت به میدان می آیند که در مواجهه با یکدیگر ابراز وجود کرده و سرانجام آن یک درگیری فیزیکی به صورت دسته جمعی ایست. همه این موارد در زمانی رخ می دهد که فرد مورد نظر بدون عقب نشینی نظاره گر یک نزاع بر مدار یک اظهار نظر بی پایه و اساس است. روز سکوت تبلیغاتی در واقع زمانی ایست که تمام قوا جمع می شوند تا در سه شهرستان آرایی هر چند ناجوانمردانه خریداری شوند. بازار نقل و انتقال پول چند صد میلیونی در انتخابات گذشته مجلس شورا افرادی سرشناس را روانه بازداشتگاه کرد. آرایی که از 5 تا 150 هزار تومان از دو روز قبل تا آخرین لحظات تمدید رای گیری خریداری شد. آرایی که همگی متعلق به سه شهرستان مورد اشاره نیست و سرازیر شدن رای از استان و شهرستان های همجوار جای سوالی بزرگ را در اذهان باز می کند که مگر در این گیر و دار چه نکته ارزشمندی وجود دارد؟ نکته جالبی که همیشه در این مورد به چشم می خورد درصد بالای درگیری های لفظی و فیزیکی ایست که همیشه پای نیروهای امنیتی از سایر استان ها را به خطه تالش نشین گیلان باز می کند و یک نقطه بحران خیز به کشور معرفی می شود. همه هزینه هایی که موجب شده تا نام تالش مساوی با برخی عناوین ناخوشایند مترادف شود و از جیب مردم هزینه می شود تا برای پیروز شدن یک فرد در یک رقابت عادی که در بسیاری نقاط جهان و حتی برخی مناطق کشورمان موضوعی حل شده است چنین غوغایی بر پا شود و ماه ها پس از برگزاری یک رای ریزی ساده شایبه تقلب و سو ظن ایجاد گردد. جا دارد از هم اکنون کسانی که گاه و بی گاه، وقت و بی وقت در حال فعالیت هستند به فکر باشند که قوه قانونگذاری یک کشور و ملت اصیل با پیشنه ای چند هزار ساله، بیشتر از یک صندلی ارزش دارد که هر فعالیتی و به هر قیمتی برای تصاحب آن صورت گیرد و این گونه شرافت، اصالت، نجابت، فرهنگ و در یک کلام تمام داشته ها به حراج گذاشته شود. بی شک تنها راه خدمت به خلق خدا در کاندید شدن و باز کردن ستاد خلاصه نمی شود و هر انسانی در هر جایگاهی بدون الهام غیبی برای تغییر سرنوشت از طریق دستگاه سیاسی می تواند عامل خیر برای همنوعان خود باشد.