نگاه ایران/ عمید پورغفار مغفرتی: روزی به دیدارت شتافتیم و تو را بسان سالمندی عزلت نشین در فراق فرزندانت دیدیم که با حسرتی ژرف چشم بر آن درب دوخته ای تا کسی آن را بگشاید تا دیداری تازه شود. رنج را در دیدگانت دیدیم و چنان در پی آن اندوه مست اصل گشتیم که چینش کلمات در وصف آن قاصرند. اندکی درنگ نمودیم و بر یکدیگر خیره گشتیم و سوالی در ذهن گشودیم که چگونه این همدم جامعه ای بهساز را به حال خود واگذار دهیم که گوشه نشینی پیشه کند و ما در خیال داشتن روزی بهتر غرق شویم؟! هر یک در سودای شاید بهتر زیستن اجتماعمان مدعی پرادعا گشتیم و طلبکار از زمین و زمان و جویای آنچه نمی دانستیم و در بیرق دیگری به دنبالش بودیم! ما که داعی تمدنی کهن و فرهنگی غنی داشتیم و داریم، امروز و در این برهه، زمان آن فرا رسیده که بر خودسازی های جامعه ساز جامه ی عمل بپوشانیم. هم اکنون و در سالیان دراز محتاج ممارستی پایداریم تا الفبای فرهنگ را پیش به سوی جمله سازی رهنمون نموده و این سر لوحه را با هم و در کنار هم مشق نماییم. از این رو و در هفتمین میعادگاه هنر هفتم، یکشنبه در هشتمین روز از بهار ٩٥ بیش از صد و سی دل داده ی راه فرهنگ و فرهت شهرمان گرد هم آمدند و گرد و خاک را از صندلی های غمگین و رنجورش برای لحظاتی اندک زدودند تا نشان دهند که یارای تماشای غروب سینما طلوع فومن را ندارند و نخواهند داشت. از اینکه در کنار شما شهروندان و معماران وادی فرهنگ و ادب، ایامی را نکو داشتیم، مسرت بخش است و امیدواریم مردمان ما بال های توسعه ی همه جانبه این شهر را هر چه سریع تر به پرواز گشایند. وعده بعدی با هم نشینی در سینما: چهارشنبه یازدهم فروردین ساعت ٢١:٤٥ پنجاه کیلو آلبالو فقط یادمان باشد کودکی که در کنارمان برای تماشای فیلم آمده، حرکات و رفتار ما را نیز می بیند. با بی صدا کردن تلفن همراه، پرهیز از صحبت کردن و خوردنی های آلوده کننده صوتی  و همچنین مدیریت صحیح زباله خود، الگوی مناسبی برای این آینده سازان باشیم.