نگاه ایران/ یادداشت شهروند-خبرنگار: کلانشهر بارانی که از دیرباز جز پربارش ترین، زیباترین و پاکیزه ترین شهر های ایران بود چند سالی است که رایحه خوشی ندارد. فصل گرماست و میزان بارندگی ناچیز، همین عاملی می شود که آلودگی های مختلف شهر کم کم نمایان شوند. ساکنین اطراف رودخانه های زرجوب و گوهر رود که سال هاست از رایحه ناخوش و حیوانات موزی رنج میبرند. شهروندان این مناطق هر سال امید به لایروبی و یا عدم راه یابی پساب های شهری و فاضلاب را دارند و مسئولین امر هم قول و وعده و وعید. بوی آزاردهنده در شهر به همین مناطق محدود نمی شود، شرکت سهامی کشاورزی و دامپروری سفیدرود بعد از میدان گیل محدوده وسیعی از شهر را را با وضعیت آزاردهنده و غیر قابل تحملی ایجاد کرده است. بوی بد ناشی از کشتارگاه این شرکت در فصل گرما به مسافران مختلفی که وارد شهر باران میشوند خوش آمد می گوید و شهروندان ساکن در محدوده میدان امام علی و گیل را به شدت آزار می دهد. همچنین کارگران و کارمندان بسیاری که در ادارات، شرکت های اطراف و شهرصنعتی رشت شاغل هستند نیز هر روزه از این وضعیت نامطلوب رنج می برند. همگان از ممنوعیت ایجاد تاسیسات مرغداری و دامپروری در مناطق شهری و روستایی با خبرند اما به راستی وظیفه چه ارگانی است که از ادامه فعالیت یک شرکت قدیمی در محدوده کلانشهر باران جلوگیری کند؟ شهرداری؟ فرمانداری؟ جهاد کشاورزی؟محیط زیست؟ هیچکدام؟