به تجربه درک کرده ام و به چشم دیده ا م که همانان که دم از اهمیت انتقاد می زنند و منتقد را دوست و همراه خود می دانستند، از کوچکترین انتقادی برآشفته شده اند و منتقد را مخالف و معاند و مزاحم و هر آنچه را که خواننده شنیده است و نویسنده در این صفات لیست نکرده است، نام داده اند !

از آنجایی که مجیزگو و بادمجان دور قاب چین همیشه هست، نیازی به افزودن به جمع آنها نمی بینم. ما و برخی دیگر از دوستان از روی دلسوزی بعضا به حضرات دولتیان کشوری  و استان نکاتی را ( بازهم عرض می کنم از روی دلسوزی ) اگر شد به گوش خودشان به صورت شخصی و اگر نشد در رسانه ها می رسانیم تا شاید اقدامی لازم صورت گیرد!

اما در کنار این منتقدین عده ای هم قلم به دست می گیرند و چون از دولت خوششان نمی آید و باخت در انتخابات را بر نمی تابند، همه چیز را زیر تیغ می برند و بدون درد، جرح می کنند و بی ملاحظه نقد !

همان عده مسیر خود را مشخص کرده اند و خوانندگان آنها فقط عده ای خاص از هم پیالگانشان و از صفوف و صنوف خودشان هستند که خیلی وقت از کسی نمی گیرد و سیاهه سایت ها و روزنامه  های خاص را پر می کند و  مطالبشان  کمتر به درون  جناح حامی دولت و یا اصلاح طلبان راه پیدا می کنند.

عده ای دیگر از همان طیف بالا با دولت مشکلی ندارند و با برنامه های دولت هم موافق هستند اما مشکلی با جریانی  سیاسی در دل دولت و یا فردی از مسئولین ارشد دولتی دارند که تا در مبحثی پای آن مسئول به میان می آید، قلم و تریبون در اختیار خود را خرج نقد و تخطئه آن  جناح یا فرد می کنند!

و اما منتقدان مورد نظر این وجیزه کوتاه آنانی هستند که علاوه بر نداشتن هیچ مشکل فکری و سیاسی با دولت از همراهان دولت در انتخابات خرداد ۹۲ هم بودند و از فعالان ستادی هم بودند و پس از انتخابات هم تا مدتی سیاست سکوت و همراهی را پیشه کردند اما پس از آن به دلیل اختلاف نظر با برخی از مدیران میانی، از دولت جدا شدند و شروع به حمله به دولت، فقط و فقط به دلیل حضور یک شخص در مسئولیت خاص در شهرستانی خاص کردند که این شکل از منتقدین به هیچ عنوان جدی گرفته نمی شوند و اما وقت بیشتری از نیروهای حامی دولت می گیرند، زیرا خواننده تا نویسنده و یا منبع خبر را می بیند ، زمانی برای خواندن صرف نمی کند و می داند که نویسنده و یا منتقد منتسب به فلان جناح و یا سایت و روزنامه با هدف مشخصی نوشته است. اما زمانی که به درون خبرگزاریهای اندک خودمان نفوذ کردند و در سایت های منتسب به ما نوشته شد، آنوقت زمان عنصری است که بیهوده تلف می شود!

کاش بتوان برای انتقاد هم حد وحدودی معین کرد و هر کس از نویسنده ناراحت شد ،نتواند قلم برگیرد و به دلیل عکس گرفتن با فردی، حضور در انتخاباتی و تنش آفرین شدن آن انتخابات به هر دلیلی ، گوش ندادن به حرف بنده در مورد موضوعی شخصی و کلا به دلیل گنه کردن آهنگری در بلخ مسگری را در شوشتر گردن نزنند!

نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.