اختصاصی/نگاه ایران: [caption id="attachment_3215" align="alignnone" width="119"] فاطمه صابری[/caption] 1- عصر دوازده خردادماه تجمع «منتظران حضرت مهدی (عج)» با عنوان« ما اجازه نمی دهیم» در خیابان مطهری رشت مرقد فاطمه اُخری خواهر امام رضا (ع) برگزار شد. گزارش ها و تصاویر منتشرشده از این مراسم نشان می دهد که برخلاف نوشته تعدادی از سایت های اصولگرا این تجمع «حمایت از تیم مذاکره کننده هسته ای باهدف پافشاری و ایستادگی روی خطوط قرمز» نبود. عنوانی که احتمالاً بعضی از برگزارکنندگان و خبرنگاران این جریان به واسطه در امان ماندن از تبعات احتمالی پوشش یک مراسم بدون مجوز انتخاب کرده بودند. به جز این، سخنران مراسم هم رحیم احمدی روشن پدر مصطفی احمدی روشن معاون بازرگانی سایت هسته ای نطنز و از شهدای هسته ای بود که در جریان انتخابات ریاست جمهوری گذشته صراحتاً از سعید جلیلی رقیب حسن روحانی در انتخابات حمایت کرد. طبیعتا او جزو 4 میلیون نفری است که به جلیلی رئیس گروه مذاکره کننده هسته ای ایران با کشورهای غربی در دولت محمود احمدی نژاد رای داد؛کاندیدایی که رویکردی کاملا متفاوت با تیم مذاکره کننده فعلی داشت. روشن بعد از پیروزی روحانی در انتخابات ناگهان برای اصولگرایان تبدیل به کارشناس مسائل هسته ای و روابط بین الملل شد و از او برای انجام سخنرانی در نشست ها و تجمعات مختلف دعوت به عمل آمد. اظهارات او مانند «پذیرفتن پروتکل الحاقی ایران را با خاک یکسان می کند، تحمل نمی کنیم که سر مسوولان کلاه برود و یا در همین مراسم که صراحتا تیم مذاکره کننده هسته ای را افرادی معرفی کرد که قادر نیستند در جریان مذاکرات از دین، شرافت، استقامت، خدا، پیغمبر و مردم ایران اسلامی حفاظت و حراست کنند» برای فردی که همواره از ولایت پذیری سخن می گوید باعث شگفتی بسیاری است. حتی شماری از اصولگرایان با انتقاد از اظهارات ازاین دست به او یادآور شده اند که مگر رهبر انقلاب در جریان مذاکرات هسته ای قرار ندارد و یا وقتی ایشان از تیم مذاکره کننده حمایت کرده چرا به گونه ای سخن گفته می شود که شایبه عبور از رهبر به ذهن متبادر می شود؟ اصولگرایان گیلان در شرایطی فردی با این پیشینه را برای حضور در مراسم خود در آستانه جشن میلاد امام زمان در مکانی مذهبی دعوت کردند که طبق اخبار منتشره برخلاف عنوان مراسم که تجمع منتظران حضرت مهدی نام داشت خبری هم از محوریت داشتن سخنرانی پیرامون فلسفه ظهور و امام دوازدهم شیعیان نبود.   حالا سوالاتی که مطرح می شود این است که چرا معاونت سیاسی و امنیتی استانداری و فرمانداری رشت در شرایطی که وزیر کشور تنها کمتر از یک هفته پیش ازاین مراسم در همایش استانداران و فرمانداران سراسر کشور تاکید کرده بود «هیچ مجوزی را له یا علیه این موضوع که مورد اجماع عمومی و رهبر معظم انقلاب است، نخواهیم داد» به دلواپسان گیلان اجازه دادند بیش از 2 ساعت در مکانی عمومی، مذهبی و غیرسیاسی منویات جناحی خود را بیان کنند؟ مگر مدیران مربوطه استان گیلان در همایشی که وزیر کشور سخنرانی می کرد حضور نداشتند و نشنیدند که صراحتا عنوان شد موضوع انرژی هسته ای در چارچوب منافع ملی با هدایت رهبری، اجرای دولت و نظارت مجلس و دیگر دستگاه های نظارتی به پیش می رود و نیازی به برگزاری تجمع موافقان و مخالفان نیست؟ مگر اظهارات صریح رحمانی فضلی در حاشیه همایش فرمانداران سراسر کشور در جمع خبرنگاران به گوششان نرسید که گفته بود: تجمعات موافقان و مخالفان در مسائلی که مورد وفاق ملی است فاقد جایگاه است؟ این مقام دولت تدبیر و امید حتی تاکید کرده بود تجمعاتی که در سالن های اجتماعات هم برگزار می شود باید از دستگاه های مربوطه مجوز دریافت کنند. آیا اصولگرایان گیلان از مراجع مربوطه در استان برای برگزاری میتینگی سیاسی در مکانی که به واسطه میلاد امام زمان به خودی خود شرایط حضور جمعیت قابل توجه در آن وجود داشت مجوز دریافت کرده بودند؟ اظهارات محمد احمدی پور معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استانداری گیلان که ساعت 21:11 و لحظاتی قبل از برگزاری تجمع در پرتال استانداری گیلان منتشر شد نشان می دهد که مجوزی برای برگزاری تجمع صادر نشده است. معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استاندار گیلان با استناد به گفته های رهبر انقلاب اسلامی و سران قوا برگزاری هرگونه تجمع در حمایت یا علیه مذاکرات هسته ای را غیرقانونی و خلاف مصالح ملی دانسته بود. اگر گفته شود که این مراسم «خودجوش» و بدون سازمان دهی بوده چگونه از روز قبل به صورت بنر، پیامک و استفاده از ظرفیت شبکه های مختلف اجتماعی درباره آن اطلاع رسانی شده بود؟ باور امکان جلوگیری از برگزاری این مراسم یا بی اطلاعی از برگزاری آن ساده لوحانه نیست؟ نقش سازمان اوقاف و امور خیریه که قطعاً مراسم با هماهنگی این نهاد و همچنین هیات امنای این بقعه برگزار شد دراین بین چه بود؟ آیا این ارگان غیرسیاسی با رویکرد اداره موقوفات این حق را برای موافقان مذاکرات هم قائل است که در همان مکان تجمعی در حمایت از تیم مذاکره کننده برگزار شود؟ آیا می توان به صرف ادعای مواردی مانند ما دلسوز کشوریم اثبات کرد که قلب دلواپسان تجمع کننده بیشتر از اصلاح طلبان و اعتدالیون برای این کشور می تپد؟ اگر این گونه بود چرا این افراد دلواپس قطعنامه های شورای امنیت و تحریم های گسترده علیه ملت ایران در 8 سال دولت احمدی نژاد نشدند و هرگز اعتراضی به دولت پیشین نداشتند؟   2- اشتباه نکنید این مطلب در رد حق برگزاری تجمعات مسالمت آمیز نیست. چه در اصل 27 قانون اساسی صراحتا آمده است تشکیل اجتماعات و راه پیمایی ها، بدون حمل سلاح، به شرط آن که مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد است. بحث بر سر برخورد دوگانه مدیران با تجمعات ازاین دست است. در همین دولت بارها اخبار مختلف مبنی بر عدم صدور مجوز برای افرادی که موافق سیاست دولت بودند و یا برهم زدن مراسم سخنرانی حتی در محیط های دانشگاهی رسانه ای شد. مدیران دولت با اتخاذ این تدبیر که ممکن است در این گردهمایی ها اظهارنظری صورت بگیرد که باعث ایجاد حساسیت شود از برگزاری آن جلوگیری کردند. دقت کنید «حدس» می زدند که «ممکن» است این قبیل نشست ها باعث حساسیت برای گروه شکست خورده در انتخابات شود آن هم در شرایطی که کمتر از 2 سال قبل مردم در جریان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری به تفکری رای دادند که مخالف مشی دلواپسان کنونی است. انتقاد این است که چرا شماری از شهروندان ایران همواره باید قربانی استانداردهای دوگانه شوند؟ چگونه گروه شکست خورده در انتخابات با خیالی آسوده و بی توجه به تمام هشدارها با دعوت از سخنرانی که پیشینه ای جز مخالفت با سیاست هسته ای دولت ندارد در کنار یکی از خیابان های اصلی شهر و منطقه ای که شاید ده ها نفر علاقه ای ندارند در آن شعارهای سیاسی بشنوند بیشتر از دو ساعت شعار مرگ بر... سر می دهند؟ چگونه این تجمع آغاز و پایان یافت بدون آن که اصطلاحاا آب در دل تجمع کندگان تکان بخورد اما در این سوی ماجرا کسانی که دارای اکثریت هستند با سوگند جلاله هم نمی توانند بانیان صدور مجوز تجمعات را قانع کنند که این آب وخاک را دوست دارند، که آن ها هم حب وطن دارند و اگر مهرشان به این آب وخاک بیشتر از دلواپسان نباشد قطعاً و حتماً کمتر نیست؟ تاکید می کنم انتقادات مطرح شده در مطلب ناظر به برگزاری این تجمع نیست که حق مخالفان است؛ حتی اگر ازنظر تعداد در اقلیت باشند. انتقاد از عدم وجود شرایط یکسان برای مخالفان و موافقان است. انتقاد از باقی بودن همیشگی این تئوری که همه برابرند اما بعضی برابرترند است! آیا اصولگرایان حامی احمدی نژاد با توجه به کارنامه ای که این دولت از خود برجای گذاشت بازهم باید برابرتر باشند؟   3- تصور کنید در روزهای آینده موافقان مشی دولت از فرمانداری درخواست مجوز نشست نه در خواهر امام که در بقعه کوچک دانای علی که صاحب صحنی کوچک و فاقد سراست را مطرح کنند می توان با حدس قوی پیش بینی کرد که متولیان امر با آن مخالفت می کنند و دلیلی هم جز ترس از سروصدا و عصبانیت ذاتی دلواپسان در بین نیست. اما باید به مدیران دولت تدبیر و امید یادآور شد حالا که دلواپسان بی توجه به تمام دستورات نه فقط در رشت که در شهرهای دیگر مشغول تبیین سیاست «ما اجازه نمی دهیم» خود هستند شما هم نباید صرفا پایبند عملیاتی شدن شعار «زنده باد مخالف من» باشید که در جای خود زیباست و زمینه ایجاد سخن برای مخالف از آن هم دلنشین تر است اما به شرطی که به تفکر پیروز انتخابات و نمایندگان اکثریت در کشور هم امکان اظهار وجود داده شود. درست است! هر فردی که به عنوان رییس جمهور انتخاب می شود متعلق به همه مردم است اما حداقلی ترین انتظار برای حامیان دولت این است که حداقل سهمی اندازه کسانی داشته باشند که خود را دلواپس نشان می دهند و نه بیشتر!