نگاه ایران/ مومن صالحی * داشتن حزب به معنی واقعی کلمه از آرزوهای دیرین روشنفکران اجتماعی برای برون رفت از انفعال و انسداد سیاسی در یکصد و اندی سال گذشته بوده و هست. تلاش های بسیاری از دوران مشروطه تا به امروز برای تشکیل احزاب انجام گرفته است و احزاب بسیار زیادی با اهداف مختلف از چپ تا راست و کوچک و بزرگ  تشکیل شده، همه این تلاش ها در جای خود از ارزش و اهمیت بررسی دقیقی برخوردار است و باید موضوع پایان نامه های بسیاری در علوم سیاسی و جامعه شناسی قرار بگیرد که البته تا کنون نیز همین گونه بوده است. اینکه تا به امروز توفیق چندانی در تشکیل احزاب قوی نداشتیم و هم اکنون نیز از فقدان این تشکل های بسیار مهم اجتماعی و سیاسی در رنجیم بر کسی پوشیده نیست. بررسی علت این وضعیت هم بسیار مورد بحث قرار گرفته و قطعا در آینده نیز خواهد گرفت و این نوشته در پی بررسی آن نمی باشد . اما اتفاق مهمی که در رشت پس از نشست های بسیار در عصر روز پنج شنبه 29 بهمن 1394 در شورای مشورتی اصلاح طلبان برای رسیدن به اجماع و معرفی 3 نفر کاندیدای مورد حمایت این شورا برای حضور در مجلس شورای اسلامی، به وقوع پیوسته حائز اهمیت بسیاری است. اهمیت از آن جهت که: اولا در رد صلاحیت های گسترده که میتوانست موجب یاس و ناامیدی باشد، با عقلانیت و دوراندیشی بدور از هر گونه افراط روی با درک درستی از شرایط کشور نسبت به حضور در انتخابات و استفاده حداکثری از شرایط حداقلی اقدام نموده اند که این موضوع اگر بی سابقه نباشد، کم سابقه است. دوم برای اولین بار شورایی به میثاق اعلام شده خود پایبند بوده و ضمن دادن فرصت به همه کاندیداها برای طرح خود و کسب جایگاه اجتماعی، با روشی علمی و نظر سنجی و از همه مهمتر با سازوکاری دموکراتیک و متکی به آرا حاضران در شورا به اجماعی عاقلانه دست یافتند. عاقلانه از آن منظر که از قبل تا لحظه آخر روی دو کاندیدای دیگر منتخب، اطلاعی در دست نبوده و گرایش خاصی از پیش تعیین شده خود را تحمیل ننمود. سوم برای اولین بار پس از انقلاب که بنده در این شهر شاهد بوده و هستم، علیرغم پذیرش اختلاف نظرهای گرایشات مختلف احزاب و گروه های حاضر در شورای اصلاحات، رسیدن به اجماع مقدور شده که این خود میوه مبارکی از همدلی ها است. چهارم آنکه اگر نتوانستیم به هزار و یک دلیل در زمینه تشکیل حزبی قوی و فراگیر توفیق بیابیم، با این تلاش دوستان شورای مشورتی اصلاح طلبان بستر بسیار مناسبی از گفتگو و تعامل را برای تشکیل حزب و یا حداقل تشکلی قوی تر ایجاد نموده اند. پنجم آنکه این تلاش و اجماع ارزشمند به سرگشتگی و پراکندگی نیروهای اجتماعی اصلاح طلب خاتمه داده  و زمینه ایجاد قدرتی فراوان و سینرژیک را برای کسب قدرت سیاسی و حضوری پر رنگ تر در سرنوشت خود را فراهم نموده است. ششم آنکه تمرینی اینچنین از سازوکار  رسیدن به اجماع را واقعا کم داشتیم که باید قدرش را دانست و آن را بعنوان تلاشی پیلوت برای گام های بعدی قرارداد. اگر این تلاش سیاسی نسبتا هم موفق شود، میتوانیم با دلگرمی گام های بعدی را برای انتخابات شورای شهر و یا مجلس آینده با حضور حداکثری طبقه متوسط  شهری برداریم و از سلطه آرا حاشیه نشینان بر شهر نشینان بکاهیم. طی سالیان گذشته خرید و فروش آرا و تعویض یک رای با یک وعده غذا هرگز در آرای شهری قابل اعمال نبود. کم از این روند رنج آور آسیب ندیده ایم. هفتم آنکه  این اجماع موثر میتواند روند مشارکت آرا خاکستری و خاموش را جانی تازه ببخشد و زمینه حضور آنان را فراهم سازد . یادمان باشد در شهری مثل رشت که بیش از پانصد هزار نفر حق رای دارند تنها با سی و پنج هزار رای نماینده ای اصول گرا به مجلس رفت . این یعنی سکوت و عدم مشارکت بسیاری از تحصیل کردگان این سامان . همشهریان عزیز  اگر در انتخابات به هر بهانه ای شرکت نکنید، بدانید که بدون آنکه بخواهید شرکت نموده اید و با عدم حضور به تقویت آرا کسانی که کمترین شایستگی برای حضور در مجلس را دارند و آرا خود را از کم سوادان و بیخبران خواهند گرفت کمک موثری نموده اید و از فردا روز برای سرنوشت شما تصمیم میگیرند. من و امثال من در همین شهر زاده شده و زندگی کرده و خواهیم نمود. ما سر مهاجرت نداریم و هر تصمیمی در این شهر برای روزهای آینده، برایمان مهم است. * پژوهشگر اجتماعی نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.