[caption id="attachment_2929" align="alignnone" width="171"] فرشاد نوروزپور[/caption] آقای جبار کوچکی نژاد که در دوره های هشتم و نهم مجلس شورای اسلامی با کمتر از چهل درصد آرا به صندلی سبز بهارستان رسیده است، در گفت و گویی با یکی از سایت های خبری گیلان، شدیدا به مساله انتخاب مشاوران، دستیاران و معاونین جوان در دستگاه های دولتی که در خرداد سال جاری توسط استاندار گیلان پیشنهاد شده بود، تاخته است. انتقاد او در ظاهر به نحوه اجرای این فرآیند است. او معتقد است مشاوران جوان باید توسط مسوولین دستگاه ها انتخاب شوند و نیازی به یک هسته مرکزی برای انتخابشان نیست. اما اگر کمی عمیق تر نگاه کنیم و مجموعه صحبت های دیگر این نماینده اصولگرا را کنار هم بگذاریم، متوجه می شویم که هدف او از چنین سخنانی، صرفا ایجاد یک چالش و زورآزمایی سیاسی نیست. آن جا که او صراحتا معاون سیاسی استاندار را به نقد می کشد و به پیشنهاد کنندگان، مجریان و نیز روند تهیه فهرست مشاوران جوان حمله می کند و درجایی نیز به روشنی گلایه می کند که مگر در میان اصولگرایان، جوان شایسته ای یافت نمی شود که در انتخاب مشاوران جوان فقط به نزدیکان دولت و اصلاح طلبان بها داده شده است؟! در واقع هدف او از چنین موضع گیری هایی، اعمال فشار برای گنجاندن افراد مورد حمایت طیف سیاسی متبوع او و فعالین ستادهای نامزدهای شکست خورده انتخابات ریاست جمهوری یازدهم، در مجموعه دولت است. این نماینده اصولگرا و دیگر چهره های مشابه او، حتی حاضر نیستند بعد از انبوه نیروهایی که در سطوح و لایه های مختلف هشت سال دولت محمود احمدی نژاد گاه قانونی و گاه غیرقانونی وارد بدنه دولت کردند، از فرصت های به وجود آمده در دولتی که صراحتا مخالفش هستند هم بگذرند و تلاش می کنند چرخه آوردن مدیران تازه نفس و جدید نزدیک به خود را همچنان برقرار نگاه دارند. شاید بد نباشد یادآوری کنیم که تشکیلات «مشاوران جوان» نیز در روزهای پایانی سال ۸۴ توسط محمود احمدی نژاد راه اندازی و در سال ۸۸ با سازمان ملی جوانان ادغام شد که با محوریت عده ای از مدیران جوان نزدیک به دولت در تهران و شهرستان ها فعالیت می کرد. نگاهی به چند مورد اندک از مشاوران جوان منصوب شده در دستگاه های دولتی و نهادهایی نظیر شهرداری و شوراهای شهر در گیلان نشان می دهد در انتخاب مشاوران جوان همچنان دست بالا را اصولگرایان دارند. امری که بی شک تاثیرخود را در بزنگاه های مهم سیاسی نشان خواهد داد.از مشاور جوان شورای شهر تا مشاور جوان فرماندار رشت و چند شهرستان دیگر، حکایت از توجه بیشتر به مساله مدیریت جوانان از جانب مدیرانی دارد که عمدتا به عنوان اصولگرا و یا در حالت خوش بینانه میانه رو شناخته می شوند. در روی دیگر کاغذ باید مخاطب را طیف بزرگی از مدیران و بزرگان سیاسی اصلاح طلب و اعتدالی قرار دارد. آنها که با وجود نابرابری غیرقابل مقایسه با اصولگرایان در بهره مندی از حمایت جوانان به عنوان پایگاه اجتماعی، هرگز نتوانستند فراتر از شعارها و آرمان های زینت شده و زیبا، قدمی ملموس و مفید برای انبوه جوانان تحصیل کرده، با دانش و مستعد نزدیک به خود چه در هشت سال دولت سید محمد خاتمی و چه در همین دو سال دولت حسن روحانی بردارند. شاید جست وجو برای دلایل این ناکامی خارج از این فرصت باشد ولی آن چه روشن است هشدار و اعلام خطری جدی است. مدیران و فعالین سیاسی اصلاح طلب و اعتدالی گیلانی باید پاسخ گوی جوانان حامی خود باشند که چرا موتور محرکی که رخوت بعد از سال ۸۸ را به شور و حماسه خرداد ۹۲ تبدیل کرد، هنوز دنبال کارآموزی و قرار گرفتن در مدار سمت های اجرایی است اما رییس شاخه جوانان حزب موتلفه اسلامی در گیلان در دولت گذشته تبدیل به یک فرماندار و امروز یک مدیر استانی شده است. اتفاقی که بی شک در سال های آینده بازهم تکرار خواهد شد و انبوه مشاوران، دستیاران و مدیران جوانی که از جانب اصولگرایان وارد مجموعه اجرایی کشور شدند، باتجربه و رزومه ای قابل توجه، و با در نظر گرفتن شیب رو به بالای نمودار سنی مدیران کشور، خود را آماده احراز سمت های اجرایی بالاتر می دانند. در حالی که جوانان تحول خواه احتمالا تا آن روز درگیر چانه زنی برای حل مساله پیشنهاد فرزند دبیرستانی یکی از مدیران سابق به عنوان مشاور جوان هستند! مدیران امروز چه در دولت و چه در دستگاه های دیگر، باید بدانند نسل نوی اصلاح طلبی، رنگ بالاتر از سیاهی را هم در دولت گذشته دید و گوش شنوایی برای هشدار های آینده نگرانه -و البته عملا نادرست- برخی مدیران سال های اصلاحات ندارد. نسلی که نشان داد می تواند مستقلا تحولات اجتماعی را رقم بزند و البته دوست ندارد به او به چشم روشن کننده موتور ستاد های انتخاباتی نگاه شود که هر موقع به او نیاز باشد سراغش می آیند و فردای انتخابات فراموشش می کنند، نسلی که می خواهد در تغییر شرایط کشور نقشی مفید و موثر داشته باشد.