نگاه ایران/معین موسوی: گروه خورشید نماینده تئا تر گیلان با اجرای نمایش «ملودی شهر بارانی» در بخش مرور جشنواره تئا تر فجر یکی از نمایش هایی بود که مورد توجه تماشاگران قرار گرفت. علیرضا پارسی کارگردان نمایش با انتخاب آخرین اثر اکبر رادی کاری هوشمندانه ای انجام داد؛ رادی قطعا چهره ی فراموش ناشدنی تئا تر کشورمان است که به درستی او را وجدان تئا تر اجتماعی و متعهد ایران خوانده اند. پارسی از طریق دراماتورژی حذف و تعدیل پاره های توصیفی غیرضرور متن رادی برای امروز، که به کاهش حدودا ۳۰ در صدی متن انجامیده است تاکیدهای غیردراماتیک در حوزه ی صحنه آرایی های عظیم رئالیستیک و مخرب معمول شده در اجراهای سال های اخیرآثار رادی را نادیده گرفت. کارگردان استفاده ی منطقی، غیرتحمیلی، بی حاشیه و دراماتیک از موسیقی داشته و بازی های صادقانه و درک شده ی بازیگران، به رغم برخی ضعف های قابل رفع و نه چندان جدی در طول روایت، به اجرایی تاثیرگذار و در هیات پیشنهادی قابل تامل برای بازنگری در نحوه ی اجرای آثار اکبر رادی دست یافته که از بسیاری جهات قابل تقدیر و مطالعه است. در اجرای گروه علیرضا پارسی از «ملودی شهربارانی» بی اغراق، تقریبا تمامی روح و جانمایه ی دراماتیک اثر رادی، با همه ی ظرایف و دقایق حسی و عاطفی پنهان مانده ی آن در پس لایه های نشانه ای متن، بروز و ظهور عینی می یابند. از ویژگی های رویکرد بی حاشیه و صادقانه ی کارگردان به متن رادی، تسهیل شرایط برای رمزگشایی های بی حاشیه و بی دردسر مخاطب از نشانه های کلامی و غیرکلامی جاری در متن، ازجمله، آهنگ، ملودی، باران، شهر بارانی، برامس، عینک، عصای آبنوس و... از خلال گفت و گو ها و کنش های دراماتیک بازیگران است. همچنین جا دارد از بازی های درک شده ی رسول زنده دل در نقش «مهیار»، تیما کریمی در نقش «آفاق»، سودابه ابراهیمی در نقش «گیلان»، مریم جهانی در نقش «ماری» و بویژه محمد شکوری در نقش «بهمن» یاد کنیم که بار اصلی انتقال مفاهیم نمایش را بردوش می کشند. رسول زنده دل، ایفا گر تقش مهیار اگر چه نقشی بی فراز و نشیب را اجرا می کرد و روند داستان امکان درخشش و عصیان را از او گرفته بود اما با حسن استفاده ازاندک فرصتهایی که متن به او داده بود، آنچنان درخشید که قطعا نقش او را درجلب توجه منتقدین و تماشاگران نمی توان انکار کرد. بدین ترتیب اجرای گروه رشت از نمایشنامه ی ملودی شهر بارانی به یکی از اجراهای آموزنده و یکی از رویکردهای مثال زدنی دوران معاصر به آثار زنده یاد اکبر رادی تبدیل شد. یادمان باشد که اکبر رادی در ملودی شهربارانی کوشیده است سمفونی تاریخ معاصرکشورش را ازطریق زخمه زدن به سیم وجودی آدم های نمایش خود که هرکدام از یکسو نمونه ای تیپیکال ازطبقات اجتماعی وازسوی دیگر نمادی ازجهت گیری های تاریخی درمقطعی پرتناقض ازتاریخ کشورمان هستند خلق کند. هم آوایی ملودیک نوا ها و سازهای مختلف در ملودی شهربارانی، در نهایت صداقت و سادگی، موسیقی چند صدایی تاریخ پرفراز و نشیب امروز ودیروز کشور ما را واگویه می کند که به نوبه ی خود، زمینه های مناسبی برای خوانش های معاصر تر امروز و فردای تئاترما از این متن و نیز از سایرمتون او را دراختیار خوانش گران آینده قرار می دهد.