نگاه ایران/ بابک مهدیزاده * ای کسانی که در رشت زیست می کنید و به این زیستتان افتخار! آیا می دانید که در شهرتان چه می گذرد؟ یادتان هست خرداد 92 را که گذشتیم از حق خود و اجازه دادیم نفر اول شورا تنها با 20 هزار رای در شهر یک میلیونی نماینده ما شود. یادتان هست بنابه هر دلیلی که بود قهر کردیم با خود و سرنوشت شهر خود و گذاشتیم کاندیداهایی با تنها 8 هزار رای وارد ساختمان قدیمی شورا شوند؟ اکنون در چه حالیم؟ هیچ خبر داریم از حال شهرمان؟ هیچ می دانیم چه تصمیماتی برایمان می گیرند؟ چیزی درباره ساخت و سازهایی که بعد از چند دهه در این شهر فراموش شده انجام گرفته و مخالفت های شدیدی که در قبالش انجام شده شنیده ایم؟ اگر از چیزی خبر نداریم و نشنیده ایم اما حداقل یک یک چیزهایی که دیده ایم در این چند ماه در این شهر. میدان اصلی شهر به منظور ارتقای صنعت گردشگری و بافت فرهنگی و اقتصادی درحال تغییری شگرف است. خیلی از خیابان ها آسفالت شده اند. دیوارهایی نقاشی شده است. بی آر تی در حال راه اندازی است. خیلی از کارهای دیگر هم قرار است که انجام شود. قلب رشت شروع به تپش کرده است؛ هرچند آرام و کم رمق اما پر امید. آن هم پس از این همه سال بی تحرکی و خمودگی. تا همین چند وقت پیش شیراز و اصفهان و تبریز آرزویمان بود اما اکنون آنقدر امید در دل های رشت دوستان زنده شده که شهرمان را با پاریس و استانبول مقایسه می کنیم، درست مثل فیلم در دنیای تو ساعت چند است. اصلا همه این ها به کنار. اصلا می توانید حرف من و وعده های شهردار را قبول نداشته باشید اما مطمئنا باور دارید که حداقل یک تحرکی در این شهر ایجاد شده است. اگر از تحرک و تغییر نمی ترسیم و اهل غرغرزدن های مدام و بی هدف و بی عمل نیستیم شاید ذره ای و تنها ذره ای نور امید در دل هایمان زنده شده باشد که قرار است اتفاقی در این شهر بیفتد. قرار است رشت خسته ما رنگ به خود بگیرد. توسعه یابد. این که بد نیست. از هر گام به گام بعدی خود فرجی است. اما آیا می دانید قرار است معمار این تحول را استیضاح کنند؟ اصلا بر فرض شهردار کنونی را نمی شناسید یا اگر می شناسید از اخلاق و مرامش خوشتان نمی آید. اصلا دل خوشی هم از او ندارید اما آیا می دانید اگر استیضاح کنندگان به هدفشان برسند و شهردار فعلی از ساختمان شهرداری خداحافظی کند دوباره بازمی گردیم به همان جای اول؟ تمام این کنده کاری ها بی معنا می شود و چه هزینه هنگفتی که از بیت المال خرج شد، روی دست تک تک مان می ماند؟ بدتر از آن آیا همان یک ذره کوچک امید به تاریکی بازنمی گردد؟ آن موج " پرچم رشت بالا است" و " رشت بهترین جای دنیا" دوباره کم صدا نمی شود؟ آیا اگر شهردار استیضاح شود تضیمنی هست که استیضاح کنندگانش راضی به انتخاب معماری دیگر رضایت دهند یا بازهم در این شهر بر همان پاشنه قدیمی خواهد چرخید و رشتی ها باز می مانند و حوضشان و کاسه چه کنم چه کنم؟ اگر واقعا قلبمان هنوز برای شهرمان می تپد باید از استیضاح کنندگان بخواهیم کمی تامل کنند. حتی اگر آن 8 عضو شورا مجموع آرایشان 86596 باشد -بگذریم که بخش بزرگی از این آرا مشترک است بین اینان- بازهم نمایندگان یک میلیون رشتی هستند، پس اگر واقعا عاشق این شهر هستیم و اگر فقط ته ته دلمان هم که شده احساس کرده ایم اتفاقات خوبی در این شهر در حال انجام است و حتی سر سوزنی به حس افتخار رسیدیم مهم نیست که آیا در انتخابات شوراهای سال 92 شرکت کردیم یا نکردیم و یا به چه کسی رای دادیم ، مهم آن است که از آن 8 عضو محترم شورا که به صورت دموکراتیک و با انتخاب عده ای از همشهریانمان وارد ساختمان شورا شدند بخواهیم که دست نگه دارند و کورسوی امید را خاموش نکنند و با رای مثبتشان به استیضاح شهردار هرآنچه که کاشته شد را پنبه نکنند که شهر خسته ما دیگر نایی برای تجربه دیگری ندارد... فارغ از خوبی ها یا بدی های "محمدعلی ثابت قدم" و اینکه طرفدارش باشیم یا دشمنش باید اقرار کرد که رفتن او و رها کردن این شهر در این حال و روز همانند رفتن معماری ماند که ساختمان نیمه کاره ای را رها می کند و چهره یک منطقه را زشت... اگر راضی به زشت نماندن این شهر هستید از همین الان از هر راه دموکراتیک و مسالمت آمیزی که می شناسید از نمایندگانتان در شورا خواهش کنید که به خاطر شهرمان و شهرشان درگذرند از تصمیمشان... شهر خسته ما در خطر است... بشتابید به یاری اش... * روزنامه نگار نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.