نگاه ایران: ایران ورزشی نوشت : ۱ - چند سال قبل ژوزه مورینیو در پاسخ به این سوال که چرا پیشنهاد سرمربی گری تیم ها در آغاز فصل را ترجیح می دهد، گفت: «وقتی شما بازیکنان مورد نظر برای برنامه های تاکتیکی تان را جذب می کنید، از  جهت هارمونی و هماهنگی تیمی در طول فصل، نگرانی زیادی ندارید. اما اگر در وسط مسابقه ها سرمربی یک تیم شوید ، نمی دانید که کدام بازیکنان به شما کمک خواهند کرد و به جای آنها که نمی توانند، باید چه کسانی را بیاورید و آیا امکان و یا فرصت انجام این کار وجود خواهد داشت؟ شما برای پاسخ به همین سوال های خود که بسیار مهم هستند، به زمان نیاز دارید.» بر اساس چنین نظریه ای باید ملوان انزلی که با فرهاد پورغلامی استارت زد و خود او نیز بازیکنان تیم بندری را جذب کرد، در برابرسپیدرود رشت که علی کریمی در سخت ترین شرایط سرمربی اش شد و فرصت اندکی برای بازسازی یک مجموعه فاقد امکانات داشت، به پیروزی می رسید. ولی ملوان در خانه اش به حریف رشتی باخت و از گردونه جام حذفی کنار رفت. به راستی چرا؟ ۲ - در تاریخ جام حذفی فوتبال ایران ملوان انزلی همچنان یکی از پرافتخارترین تیم ها به شمار می آید و هفت بار فینالیست شده و سه دفعه جام قهرمانی را به دست آورده است. آخرین بار هم که ملوان به فینال رفت (سال ۱۳۹۰) پورغلامی سرمربی اش بود که نه به پرسپولیس علی دایی، بلکه به اشتباه داوری باخت که بهتر است نامش را ننویسیم. پورغلامی پیش از آن نیز دو سال دستیار محمد احمدزاده در ملوان بود و بعد از آن صعود تا فینال جام حذفی هم دو سال سرمربی ملوان باقی ماند و سه سال دستیار مجید جلالی در تراکتورسازی، سایپا و پیکان شد. او فصل گذشته گزینه اول سرمربی گری ملوان بود و با این استدلال که ملوان زمان لازم برای آماده کردن این تیم ندارد، پس از چند جلسه جواب منفی داد و در فصل جاری که وقت کافی داشت، پیشنهاد بازگشت به تیم شهرش را پذیرفت و از حدود سه ماه قبل تمرین سفیدپوشان را آغاز کرد. پس چرا ملوان در جام حذفی به سپیدرود رشت باخت و در مسابقه های دسته اول کشور نیز مقابل تیم های قشقایی شیراز و کارون اروند خرمشهر مساوی کرد و این هر سه ناکامی هم در انزلی رقم خورد؟ ۳ - واقعیت را باید به صراحت نوشت؛ پورغلامی امسال تیم خوبی نبست و تعداد زیادی از بازیکنانی که در اختیار گرفت، به رغم انجام تمرین های بسیار زیاد، نه توانسته اند مجموعه منسجم و هماهنگ بسازند و نه توانایی فردی بالایی دارند که با پاس عالی و یا ضربه دقیق خود سرنوشت مسابقه را تغییر بدهند. پورغلامی می توانست بازیکنان به مراتب بهتری از انزلی و شهرهای دیگر جذب کند و عجیب بود که نه فقط چنین نکرد، حتا پژمان نوری را نیز در تیمی که فاقد یک بازی گردان و مدیر در داخل زمین است، به آسانی و بی دلیل از دست داد. ملوان یک بار با پورغلامی در رقابت های لیگ سال ۱۳۹۰ به داماش ابراهیم قاسم پور هم در انزلی باخته بود. ولی آن تیم چه به لحاظ کار گروهی و چه توان فردی و فنی بازیکنانش نسبت به ملوان این فصل برتری بسیاری داشت. ۴ - علی کریمی اما، در شرایط متفاوت با پورغلامی کارش را در رشت از سر گرفت. سپیدرود چندین مهره کلیدی فصل قبل خود را به آسانی از دست داد و بازیکنان موثری هم جانشین آن ها نکرد . تیم قرمزپوش رشتی البته با دعوای شدید مالکیتی مواجه بود و هرکس مثل گوشت قربانی، یک گوشه اش را می کشید. ولی سرمربی آغاز فصل سپیدرود نیز با تصمیم خود و یا مشورت دوستانش، تیم ضعیفی بست و به رغم تشکیل اردو در خارج از گیلان و انجام چندین دیدار تدارکاتی، شکست های سنگینی خورد که در تاریخ فوتبال این استان سابقه نداشت! علی کریمی در چنین شرایط سخت و حتا بحرانی، سرمربی سپیدرود شد. او به لطف محبوبیت نزد هواداران تیم سرخ پوش رشتی تلاش کرد که قدرت بدنی بازیکنان را با انجام تمرین های فشرده و خاص بالا برده و بازیکنان جدیدی را هم جذب کند. البته با برگزاری چندین هفته از مسابقه ها، یافتن بازیکنان گره گشا حتا در سطح لیگ یک نیز آسان نبود و کریمی به اندازه نیاز تیم خود بازیکن نگرفت و باید تا نیم فصل منتظر بماند. اما همین چند نفری که آمدند در پیکار با ملوان به پیروزی سپیدرود کمک کردند. علاقه ای که بازیکنان به کریمی دارند و احترام متقابل او و هواداران و رسانه ها (عامل موفقیت آفرینی که در زمان سرمربی اول فصل سپیدرود وجود نداشت) موجب شد که قرمزپوشان با شکست دادن ملوان، درواقع با یک تیر سه نشان را هدف بگیرند: برای اولین بار طی دو فصل اخیر در خارج از خانه به پیروزی برسند . برای نخستین بار در تاریخ برگزای جام حذفی از سد ملوان بگذرند. رقابت های لیگ را با انگیزه و انرژی حداکثر ادامه بدهند. ۵ - بدون تردید این نظر ژوزه مورینیو درست است که در آغاز فصل و در زمان کافی و با بررسی و تحلیل عمیق می توان بازیکنان بهتری جذب کرد و تیم قدرتمندتری ساخت. ولی علی کریمی پس از گذشت پنج هفته از مسابقه ها و در شرایط سخت نیز به لطف رسوخ در دل بازیکنان و هواداران به طور محسوس ضعف ها و اشکالات را کاهش داد و حتما برای نیم فصل دوم لیگ می تواند مجموعه ای منسجم تر و باکیفیت فنی بالاتر بسازد. برای ملوان و پورغلامی هم هنوز چیزی به پایان نرسیده است. او که در آغاز فصل تصمیم های خوبی نگرفت، فرصت جبران و ترمیم نقاط ضعف خود را دارد. پورغلامی بس از دو تساوی خانگی در لیگ یک و به خصوص شکست مقابل سپیدرود در جام حذفی، باید متوجه شده باشد که ملوان برای بازگشت به دوران اوج خویش چه چیزهایی می خواهد.