اختصاصی نگاه ایران: بلافاصله بعد از سخنان جنجالی فرهود گودرزی، دوچرخه سوار جهانگرد 50 ساله گیلانی در یک شبکه ماهواره ای متعلق به سلطنت طلبان در بروکسل بلژیک، بسیاری از سایت های خبری گیلان به این موضوع پرداختند. در اصل محکومیت سخنان گودرزی علیه نظام و پرچم مقدس کشور تردیدی وجود ندارد اما مساله قابل تامل سرعت بیشتر برخی رسانه های گیلانی برای سبقت گرفتن از گودرزی در القای خطا و گمراهی نهادهای امنیتی و مسوولین استان است. رسانه هایی که زمانی گودرزی را «سفیر فرهنگ و صلح ودوستی  گیلان» می خواندند و بعد از بازگشت وی به ایران در بهمن 1392 پس از سفر استرالیا به پوشش گسترده حضور وی در گیلان پرداختند و گزارش ها و مصاحبه های متعددی پیرامون حضور این جهانگرد گیلانی منتشر کردند.   از طرف دیگر برخی مسوولین و مدیران استان نیز پس از انتشار سخنان گودرزی در آن شبکه ماهواره ای ، با همان سرعت که راغب به گرفتن عکس یادگاری و ثبت نام خود در حرکت بزرگ گودرزی برای سفر به آلمان و دیدار با پروفسور سمیعی از رشت داشتند، به محکوم کردن سخنان او و البته انتقاد از عملکرد دیگران پرداختند! برخی رسانه ها نیز با رفتار و کلامی سرشار از عناد و کینه های شخصی، مساله گودرزی را به اندازه تهدیدی برای امنیت ملی و تمام کسانی که در شعاع چند متری او حاضر شده بودند را محکوم به خیانت به کشور کردند. مطالبی که با بررسی روند تغییرات مدیریتی در شهر رشت در طول شش ماه گذشته، بیانگر این نکته است که نه از سر دلسوزی و نگرانی برای منافع کشور و استان که از روی دلواپسی برای منافع شخصی و گروهی و نوعی تسویه حساب و انتقام جویی فردی است.   مختصر اطلاعی از شرایط و تشریفات حضور هر فرد خارجی و هر تبعه ایرانی در خارج از کشور که به ایران می آید، حاکی از اشراف و اطلاع کامل دستگاه های امنیتی و اطلاعاتی کشور نسبت به مسائل ریز و درشت پیرامون آن فرد، قبل، حین و بعد از حضور در ایران است. در واقع این مساله رسانه ای مدعی داشتن اطلاعات از سوابق منفی یک جهانگرد ایرانی بیش از نهادهای امنیتی باشد قابل پذیرش نیست. مگر آن که واقعا رسانه های مذکور  و برخی مدیران شهری اطلاعاتی سری و فاش نشده داشته اند و با وجود دلواپسی شان آن را در اختیار نهادهای ذی ربط نگذاشته که خود جای سوال و تامل دارد! و البته خود می تواند خطا و گناهی نابخشودنی باشد. حال آن که عدم مخالفت صریح و حتی ضمنی نهادهای ذی ربط با حضور بیش از دو ساله گودرزی در ایران دقیقا گواه عدم وجود سابقه سوء از اوست. رسانه های مذکور باید به این سوال مهم پاسخ دهند که در شرایطی که تغییر مسیر و انحراف گودرزی از برنامه ارائه شده او برای دیدار با پروفسور سمیعی در آلمان و رساندن پیام صلح دوستی مردم گیلان به جهانیان، (احتمالا) به واسطه فریب و تطمیع برخی گروه های سیاسی معاند و مخالف نظام در خارج از کشور، اساسا چگونه می تواند برهان و دلیلی قطعی برای اتهامات و نقدهای تند نسبت به برخی مدیران و مسوولین مرتبط با فرهود گودرزی در استان و بویژه شهرهای رشت و تالش و حتی نهادهای امنیتی گیلان باشد؟   یک بررسی ساده حقوقی نشان می دهد ، به واسطه برائت افراد مرتبط با گودرزی در ایران از جرایم ناشی از سخنان وی در بلژیک، انتساب کذب اتهامات مطروحه حتی می تواند موجب مسوولیت کیفری برای مطرح کنندگان آن نیز باشد. شاید بتوان عملکرد رسانه های مذکور را نسبت به برخی مدیران شهری و فعالین اجتماعی و حتی سازمان ها در راستای رویه قدیمی «بزن، مذاکره کن و امتیاز بگیر» از جانب آن ها تحلیل کرد، اما چطور می توان اخلال در کار دستگاه اطلاعاتی و امنیتی کشور و ایراد اتهام ناکارآمدی به آن ها را مساوی با خیرخواهی دانست؟