نگاه ایران/آدینه صالح نژاد: در حالی جام جهانی 1990 ایتالیا در سی و یکمین شب از خردادماه با بازی برزیل و اسکاتلند در حال برگزاری بود که یکی از تلخ ترین حوادث قرن در یکی از شهرهای گیلان، دل میلیون انسان را لرزند. سی دقیقه ی بامداد بود که زمین زیرپای ساکنان نیمه بیدارِ شهرستان رودبار لرزید. زلزله ای به بزرگی  7/4 که هزاران خانواده را داغدار کرد. این زلزله ی 60 ثانیه ای شهرها و روستاها را تا شعاع صد کیلومتری به تلی از خاک تبدیل کرد. عمق این فاجعه ی طبیعی تا صبح فردا از چشم همه پوشیده ماند. شبی که ماهتاب در آسمان نبود و راویان با گذشت 28 سال هنوز با تلخی بسیاری گشتن به دنبال  عزیزانشان زیر دیوارها را یادآوری می کنند. با وقوع زلزله های که تعدادشان در ایران کم نیست، دیگر کمتر کسی به یاد خرداد 69 می افتد اما برای محلی های این خطه، تاریخ به قبل و بعد زلزله تقسیم می شود. بازدید از مزار کشته شدگان هنوز بخش مهمی از زندگی روزمره شان است. کوچه پس کوچه ها با خرابه هایشان این اتفاق دردناک را مانند قصه ای برای رهگذران تکرار می کنند. روستای علی آباد از معدود مکان هایی است که با تخریب صد درصد، از  آن زمان دست نخورده باقی مانده. در آستانه 31 خرداد یاد 35 هزار کشته ی این کابوس 28 ساله را که زیر درختان همیشه سبز زیتون آرمیده اند گرامی می داریم.