نگاه ایران : درختچه فی جوا در ایران به طور محدود در استان های گیلان و مازندران در حال کشت است و قرار بود جایگزین مرکبات در شمال کشور شود. وقتی از کنار میوه فروشی ها گذر می کنیم میوه ای به رنگ سبز جلب توجه می کند. این گیاه از راسته مورد، تیره موردیان اسم این میوه به صورت های فیجوآ، فیجوا، فی جوآ، فی جوا و فیجووا نوشته می شود همچنین آن را با نام فوجیا نیز می شناسند که در ایران به طور محدود در استان های گیلان و مازندران در حال کشت است. فی جوا به دلیل گل های قرمز و جذاب به عنوان گیاه زینتی و پرچین مقاوم به باد نیز مورد استفاده قرار می گیرد؛ میوه های آن حاوی میان بر گوشتی و آب دار بوده و بسیار معطر است. نهال فی جوا یکی از میوه های نیمه گرمسیری است که از طریق جمهوری آذربایجان وارد شمال ایران شده است و قرار بود به علت ارزش غذایی مناسب و برخورداری از انواع ویتامین ها، جایگزین مرکبات شود. در عین حال این میوه حاوی املاح و ویتامین های گوناگونی نظیر ویتامین E، قند و مواد مفید برای ارگانیزم بدن انسان است میوه فی جوا در ترکیب خود ویتامین E، قند و مواد نافع برای ارگانیزم بدن انسان دارد. همچنین به مقدار زیادی ویتامین های A، B، C در ترکیب این میوه موجود است. مقدار ید در ارقام مختلف فی جوا در حدود ۲۷-۳۴ میلی گرم در صد گرم میوه تازه است. به دلیل میزان ید بالا، در درمان بیماری های تیروئیدی به نام هیپروتیروئیدیسم و گوا تر از آن استفاده می شود. خواص درمانی و کاربردهای صنعتی این میوه از خواص جادویی در درمان گرفتگی شریان های قلب و گوا تر ناشی از کمبود ید شناخته می شود. میوه فی جوا به صورت خام و همچنین به صورت فرآوری شده مانند مربا، شربت، کمپوت و حتی شکلات مورد استفاده قرار می گیرد. فی جوا منبع خوب ویتامین ث، فیبر و مواد معدنی با کالری پایین است. فی جوا دارای مقادیر بالایی از ترکیبات طبیعی آنتی اکسیدانی و محافظ پوست برای مبارزه با رادیکال های آزاد، به عنوان یکی از علل عمده پیری زودرس، بیماری ها و سرطان ها است. نحوه تکثیر گیاه فی جوا به راحتی از طریق بذر تکثیر می یابد اما نهال ها غالباً شبیه پایه مادری نیستند. از شاخه ها می توان قلمه گیری کرد و در سیستم می ست یا مه افشان می توان آن را ریشه دار کرد. از طریق پیوند رقم های مطلوب روی پایه های بذری نیز می توان به تکثیر فی جوا اقدام کرد و این میوه سبزرنگ که تقریباً به اندازه کیوی است، مانند کیوی بعد از کندن پوست آن به طور کامل قابل استفاده و خوراکی است. نهال فی جوا یک درختچه تک پایه و همیشه سبز با رشدی آرام است که می تواند به ارتفاع و پهنای ۴. ۵ متر برسد. این میوه که در آمریکای جنوبی به صورت طبیعی می روید در مناطق شمالی ایران از آستارا تا بهشهر از رشد محسوسی برخوردار بوده و از سال ۱۳۵۱ در مناطقی از نوار ساحلی دریای خزر در استان گیلان تا محمودآباد مازندران کشت شده است. نهال فی جوا نسبت به مرکبات به سرما حساسیت کمتری دارد و تا دمای منهای ۱۰ درجه سانتیگراد را تحمل می کند و نسبت به نهال کیوی محکمتر است. گل دهی و برداشت میوه فی جوا درختچه فی جوا از سال سوم تا پنجم به بار می نشیند و در سال نهم پرمحصول می شود. در کشورهای زلاندنو و استرالیا به این میوه اهمیت زیادی داده می ‏ شود. در استرالیا عملکرد این میوه به سقف ۲۵ تن در هکتار رسیده است ولی برداشت این محصول در حال حاضر در شمال ایران در حدود ۱۰ تن در هکتار است. فصل گلدهی این درختچه اواخر اردیبهشت تا خرداد ماه است و اواخر مهر میوه آن قابل برداشت می شود. برداشت میوه در چندین نوبت و در حدود ۱-۲ ماه صورت می گیرد. یک پرورش دهنده و توزیع کننده میوه فی جوا در گفت وگو با ایسنا با اشاره به اینکه پرورش این درختچه علاوه بر صرفه اقتصادی برای سوخت و ساز و سلامتی بدن مناسب است، اظهار کرد: این میوه هنوز گسترش زیادی نیافته و نیاز به زمان دارد. احمد قوی دل با بیان اینکه در حال حاضر در یک باغ ۱۰۰ متری شروع به پرورش این میوه کرده ام، افزود: برای گسترش و همگانی شدن پرورش این میوه نیاز به اطلاع رسانی است. وی همچنین درباره خواص درمانی این میوه با اشاره به اینکه برای درمان بیماری های قلبی مناسب و دارای ید است که می تواند روند درمانی بیماری گوا تر را تسریع ببخشد، عنوان کرد: از این میوه همچنین برای درست کردن شربت و شکلات مناسب است. قوی دل در پایان از رسانه ها درخواست کرد برای معرفی این میوه و خواص آن بیشتر کار کنند و تصریح کرد: میوه ای که جدید وارد بازار می شود به دلیل آنکه هنوز شناخته شده نیست نیاز به اطلاع رسانی دارد و همچنین جا دارد جهاد کشاورزی هم با ارائه کلاس های ترویجی در معرفی این درختچه تلاش کند.