رضا علیزاده جامعه شناس و عضو هیات علمی دانشگاه گیلان کمتر روزی است که از خیابان های شهر عبور کنیم و شاهد بنرها و پارچه های در تقدیر و تشکر از مسئولان جهت آسفالت خیابانها ،تعمیر کوچه ،راه اندازی مرکزی نباشیم. دلایل مختلفی برای این امر می توان متصور شد؛ مانند نگاه عوام گرایانه ؛عدم مطالبه گری ؛ تقلیل مطالبات کلان به امور جزئی و خرد و عدم درک جایگاه سیاستگذاری و وجود فرهنگ تملق و چاپلوسی. در یادداشت حاضر سعی می گردد به عامل آخر پرداخته شود ، مناسبات و روابطی که در جامعه بین افراد حاکم است فرهنگ تملق و چاپلوسی را گسترش می دهد. فرهنگ تملق و چاپلوسی یک رابطه دو طرفه است، فردی که تملق می کند و اشخاصی که تملق گویی را می پذیرند. برای درک بهتر چاپلوسی باید رابطه قدرت و فرهنگ را بررسی نمود، افرادی که در یک فرهنگ با چاپلوسی جایگاه بهتری پیدا می کنند ، سعی می کنند این ایده را گسترش دهند. فرهنگ چاپلوسی یک رفتار استراتژیک جهت کسب مشروعیت ،افزایش محبوبیت و پیشرفت است اما از سوی دیگر چاپلوسی نوعی آسیب است که درافراد جامعه پدیدار می شود .چاپلوسی باعث خودنمایی است و از نظر دینی بسیار مذموم شمرده می شود و احادیث دینی آن را تقبیح می کنند. اما در جامعه ای که افراد با چاپلوسی به موقعیت های بهتری می رسند سعی می کنند با پوشش تقدیر جایگاههای خود را تحکیم نمایند. فرهنگ چاپلوسی باعث می شود خدمت اندک و ذاتی افراد تبدیل به امری خارق العاده شود. ارادت جایگزین مهارت شود و از طرفی مانع شایسته سالاری در جامعه گردد. بخش قابل توجهی از این بنرها و تقدیرها نشات گرفته از همین موضوع است ،اما با گسترش شبکه های اجتماعی و رسانه های جمعی این نقش تبلیغی به امر ضد تبلیغی تبدیل شده است. چاپلوسی رفتاری سوداگرانه برای ارتقا و دستیابی به اهداف بالاتر است، اما تداوم این رفتار موجب خواهد شد اعتماد بین افراد و گروههای اجتماعی کمرنگ گردد.بنابراین در جامعه ای که  شاهد انباشت مطالبات شهروندان هستیم گسترش قارچ گونه" مناسک تقدیر و سپاس" به امری طنز و استهزا تبدیل می گردد.   نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.