نگاه ایران/نیلوفر روحی:عصر روز سوم اسفندماه نشستی پیرامون فلسفه با حضور عبدالله محیسن شاعر و دانش آموخته فلسفه در جمعی از علاقمندان به هنر و فلسفه در مراسم افتتاحیه کافه ساووی رشت برگزار شد. فلسفه و علاقه فیلسوفان به تراژدی عبدالله محیسن در آغاز با اشاره به تعدد تعاریف موجود برای برای فلسفه، به معرفی تحت الفظی این کلمه پرداخت و گفت: واژه فلسفه شکل معرب واژه یونانی فیلوسوفیا (به یونانی: φιλοσοφία، philosophia) و به معنای «دانش دوستی» است. و افزود: پیش شرط فلسفه، داشتن گوش شنوا، کنار گذاشتن پیش فرض ها و نگاه دوباره به جهان است. او در ادامه تراژدی را مجموعه ای از تعارض ها دانست و پیرامون دو انگاره موجود در آن به گفتگو پرداخت. محیسن در ادامه، پیرامون علاقه فیلسوفان به تراژدی گفت:بحران ها و تعارض هایی که در زندگی به وجود می آید منجر به تفکر شده و نحوه زیست را مشخص می کند و این امکانیست برای تفکر و اندیشیدن و در پاسخ به اینکه چرا تراژدی و چرا دیگر هنرها نه؟ باید گفت که تعارض در تراژدی خودش را بیشتر نشان می دهد و این برای فیلسوفان جالب توجه بوده است. این دانش آموخته فلسفه در ادامه به بیان اینکه چگونه تراژدی منجربه تفکر و چگونه منجربه بی فکری و نا فلسفه می شود پرداخت و گفت: از آن جایی که تراژدی و هنر بیشتر با احساسات بشر سر و کار دارد اگر در آن غرق شویم دچار مسخ شدگی می شویم که در این صورت حالتی از گم شدگی را می بینیم زمانی که این اتفاق می افتد و مورد احاطه امر هنری قرار می گیریم، فیلسوف این تلنگر را به ما می زند که محو نشویم و همچون بسیاری از هنرمندان دچار فروپاشی نشویم. او افزود: البته یکی از خواص هنر همین مستانه بودن است اما اگر این نحوه زیست هنرمند، افراطی و تبدیل به ارزش شود می تواند تبعات ناگواری چون بی قانونی و توحش را در پی داشته باشد. فلسفه و نافلسفه در تراژدی او در ادامه با ارائه مثال هایی به بیان این که در تراژدی چه چیز را فلسفه و چه چیز را نا فلسفه می دانند پرداخت و گفت:یکی از اولین مخالفان تراژدی افلاطون بود و نظام فلسفی خورشید محور وی مدعی است که اصل هایی وجود دارند و این اصل ها همیشه سایه هایی دارند. او تراژدی و شعر را برای رسیدن به این اصل ها، برای مثال مفاهیمی چون آزادی مصر می داند و معتقد است شخصی که در پی حقیقت است به واسطه شعر سایه آن را می بیند و اگر شاعری از آزادی صحبت کند از سایه آن گفته است و خواننده را از حقیقت دور کرده است.به عبارتی؛ افلاطون تراژدی، شعر و هنر را برای تعلیم مضر می داند. فلسفه و نافلسفه در تراژدی این دانش آموخته فلسفه در ادامه بحث تراژدی و فلسفه، از سنکا سخن گفت و او را هم تراژدی نویس و هم فیلسوف خواند و افزود:ما نمی توانیم بین سنکای تراژدی نویس و سنکای فیلسوف تمایز قائل شویم، در بعد فلسفی بحث عقلانیت و محار امیال است. و او به واسطه تراژدی می خواست بخش تعلیمی تراژدی را به مردم بفهماند و بگوید اگر به وجهه غریزی بیش از حد بها دهیم چه ویرانی هایی ممکن است به وجود آورد. او در ادامه پیرامون نظریات ارسطو گفت: او به تراژدی خوشبین است و می گوید تراژدی ما را خوشبخت می کند و افزود: تضادها باعث می شوند ما رو به کمال برویم و در تغییر و بهبود باشیم اگر بتوانیم بین آن ها تعادل برقرار کنیم، همانطور که فیلسوفان در این تلاشند. محیسن در ادامه به تاثیر و اهمیت کانت روی فلسفه پرداخت و گفت: وی به اهمیت بشر به عنوان موجودی که در ساختن حقیقت نقش دارد اشاره می کند و پس از آن بشر مبدل به موجودی می شود که در طبیعت نقش دارد. وظیفه متفکران در جامعه امروزی محیسن اظهار داشت: انسان مدرن انسانیست که با خودش گفتگو می کند و با خودش در چالش است و تنهایی و گفتگوی با خود، در انسان مدرن دیده می شود و رو به خودش می رود و مدرنیته در واقع مسئله انسان است برای خودش. او ادامه داد: اگر نگاهی گذرا به اجتماعمان بیندازیم نمی توانیم بگوییم که ما دارای کدام وجهه فرم و محتوا هستیم و آنچه در تمام نظام های اخلاقی، دانشگاهی، سیاسی و ... وجود دارد بهم ریختگی ست. و ما اگر بخواهیم تعریفی از وضعیت اکنون بدهیم این است که امور به ضد فکر و ضد هنر منجر شده و هنرمند هم تسخیر این بهم ریختگی شده است و آن را بازتاب می دهد که اکنون در مکاتب مختلف هنری قابل مشاهده است. محیسن وظیفه ی متفکر در همچین اجتماعی را گوشزد کردن این امر دانست که: هنرمند یا متفکر باید راهی را باز کند و در میان این بی شمار جهاتی که وجود دارند راه نجات بخشی که منجر به زندگی شود را نشان دهد و با توجه به مسائلی که بحث شد می بایست وجهه نظم را برجسته کند و این در حالی است که ما نمی توانیم مشخص کنیم که چه چیز هنر است و چه چیز ناهنر.