نگاه ایران:پرویز پرستویی بازیگر پرسابقه و محبوب سینما و تلویزیون در صفحه اینستاگرام خود با برشمردن هزینه های یک زندگی حداقلی در شهرهای بزرگ ایران، نگاهی نقادانه نسبت به معیشت مردم داشت؛ نگاهی که تصور می شود دولتمردان نیز می بایست در هنگام تصمیم گیری برای مسائلی نظیر تعیین حقوق کارگردان، بدان توجه داشته باشند. اگرچه در چند سال اخیر تلاش هایی برای کاهش تورم صورت پذیرفته اما حقیقت آن است که هزینه های زندگی همچنان فاصله چشمگیری با درآمدهای بخشی از جامعه دارد و افزایش محدود پایه حقوق سالیانه کارگران نیز نمی تواند این شکاف چشمگیری که پس از تورم سنگین در زمان دولت پیشین را پوشش دهد. در این شرایط اگر سینماگری به چنین موضوعاتی بپردازد، توسط گروهی احتمالاً به سیاه نمایی متهم خواهد شد و طبیعتاً امیدبخشی غیرواقعی و افراطی یا سفیدنمایی که به منزله نادیده گرفتن واقعیت روی زمین است نیز اگرچه گزینه مطلوب دولت ها بوده و خواهد بود اما هیچ رسانه ای نمی تواند مداوم بدان بپردازد و مخاطبش که طالب حقیقت است را حفظ نماید. در این شرایط پرویز پرستویی بازیگر توامند سینما و تلویزیون کشورمان در اینستاگرامش با لحنی محاوره ای، ضمن برشمردن هزینه های زندگی در شهرها و مقایسه با پایه حقوق کارگری، نسبت به وضعیت موجود نگاهی نقادانه داشت؛ نگاهی به حق، که انتظار می رود در قاب سینما نیز نقش ببندد و دولت نیز بکوشد برای رفعش گامی اساسی نظیر افزایش چشمگیر درصد رشد پایه حقوق سالیانه بردارد. در متن منتشر شده توسط پرستویی آمده است: «حساب دخل وخرج یک خانواده سه ویا چهار نفره بدون تشریفات و اسراف کاری در ماه برای تامین حداقلی و ابتدایی ترین مایحتاج زندگی یا بهتره بگم زنده ماندن: گوشت قرمز ۳ کیلو: ۱۰۰ تومن مرغ ۸ کیلو: ۵۵ تومن برنج ۱۰ کیلو: ۷۰ تومن روغن: ۵ لیتر۲۰ تومن چای: ۱۰ تومن قند: ۱۰ تومن شکر ۱۰ تومن ماست دو روزی یه سطل ۲ تومنی: ۳۰تومن شیر هرروز دوپاکت یارانه ای: ۸۰ تومن پنیر کره مربا و...: ۵۰ تومن نان هرروز ۵ تا: ۴۵ تومن میوه روزی ۱ کیلو: ۱۲۰ تومن سیب زمینی گوجه پیاز خیار کلم کاهو سبزی بادمجان و...: ۱۵۰ تومن یک مهمانی ساده در ماه ۱۰۰ تومن ریکا تاید شامپو صابون: ۳۰ تومن قبض آب: ۲۵ برق : ۲۵ گاز : ۴۰ تلفن و موبایل : ۶۰تومن اگه بخوایم خدای نکرده گردو بخریم : ۲۵تومن خدای نکرده عسل : ۲۵تومن خدای نکرده ماهی بخریم : ۲۵ خدای نکرده تفریح یا سینما یا پارک و... : نمیخوایم اگه خدای نکرده در ماه یه بار بخوای پیتزا بخوری: نه نمیخواییم کوفت بخوریم!، اگه بخوای در ماه یه بار شام بری بیرون: نه بیرون بریم چکار کوفت بخوریم!، ماهی میگو امگا۳ روغن زیتون حلواشکری روغن کنجد سرشیر خرما هم که نمیخواییم اصن اینا چی هستن؟ پول کیف، کفش، پوشاک، مانتو شلوار، لباس زیر، لباس خونگی، لباس مجلسی، آرایشگاه مردانه و زنانه، چادر و مقنعه برای رعایت حجاب کامل اسلامی بماند. پول تعمیر کولر آبگرمکن شوفاژ، خرج ماشین، لامپ برای دسشویی، خرید لاستیک و بیمه ماشین هم بماند. توی ماه هیچ دارو هم نخری، دکتر نری، داروخانه نری؛ اینا همه بماند؛ عروسی نری، مسافرت نری کلا همش خونه بمونی، قسط نداشته باشی. مای بی بی : ۶۰تومن شیر خشک : ۱۰۰تومن سرویس مدرسه: ۶۰ تومن بنزین حداقل ماهی ۶۰ تومن اگه خانه دار باشن که اکثرا قسطی هستن و...: ۲۸۰ تومن اگه مستاجر باشن : ۳۰۰ اینا فعلا بدون اون چیزایی که گفتم انجام ندی، اصن لباس نخری، طلا نخری، شام بیرون نری، پیتزا و ساندویچ نخوری، شهریه دانشگاه نداشته باشی، کتاب و روزنامه و مطالعه هم که اصلا حرفشو نزن، ماهواره ممنوع، موسیقی نقاشی طراحی، ورزش، اسب سواری، استخر و هرگونه سرگرمی دیگه هم نداشته باشی و مهمتر از همه هزینه ایاب و ذهاب هم به کنار... . تا حالا شد : ۱/۶۸۵/۰۰۰ حالا یه کارگر توی یه کارخونه چقدر میگیره؟ پایه حقوقش۷۰۰ تومنه. تازه اگه حقوقشو سر ماه بدن و تازه اگه کارخونه تعطیل نشه یا رییسش اخراجش نکنه با همه مزایا میشه ۹۰۰ تومن. یه کارمند یا معلم یا یه پاسبون یه کارگر زحمتکش شهرداری چقدر میگیرن؟ من حرفی ندارم...» همچنین انتظار می رود سینماگران با نگاهی جدی و زبانی هنرمندانه، به تصویر کشیدن تصاویر حقیقی از معیشت عموم مردم و شرافت طبقه کارگر اقدام نمایند و به جای ثبت بخش عمده سکانس های سینمای ایران در خانه های لوکس شمال پایتخت، مردم بتوانند بخشی از زندگی روزمره شان را نیز بر پرده نقره ای سینما به تماشا بنشینید.