حجت الاسلام سجاد ساغری فضای مجازی یک پدیده اجتماعی و فرهنگی است که در سال های اخیر در کشورهای مختلف جهان به وجود آمده و خیلی زود نیز فراگیر شده است بااین همه ، فضای مجازی به دلیل مسائل فرهنگی و سیاسی امکان تطبیق بیشتری با سبک زندگی کشورهای غربی داشته است ، این در حالی است که این وضعیت در ایران وجود نداشته و جامعه ما به هیچ عنوان آمادگی حضور فضای مجازی را نداشته و زمینه های آن در ایران مهیا نبوده است. یکی از مهم ترین این کارکردهای فضای مجازی در ایران ارتباط دو جنس مخالف باهم است. درگذشته ارتباط یک دختر و پسر نامحرم در خیابان در کنار یکدیگر یک امر مذموم و سئوال برانگیز تلقی می شد و با هزینه های اجتماعی و خانوادگی همراه بود. اما این همه پس از حضور فضای مجازی در ایران به دلیل نبود اهرم های فشار دو جنس مخالف بدون هیچ هزینه و دردسری باهم ارتباط برقرار می کنند و به هر شکل که تمایل داشته باشد باهم صحبت می کنند و عکس و فیلم ردوبدل می کنند؛که مع الوصف گاها این ارتباط های مجازی به سرانجام خوبی تبدیل نشده است و موجب ازدواج های ناموفق برای مجردها و طلاق و جدایی برای متاهل ها شده است، که نشان دهنده این است متأسفانه هنوز خیلی از ما طریقه استفاده از این تکنولوژی را نمی دانیم. در کشورهای مختلف جهان با توجه به فرهنگ و روابط اجتماعی از فضای مجازی تعریف متفاوتی می شود. برای مثال در کشور آمریکا مردم خیلی کم از فضای مجازی استفاده می کنند و فضای مجازی به یکی از ابزارهای مهم  زندگی آن ها تبدیل نشده است. این در حالی است که در ایران فضای مجازی در بین همه اقشار جامعه رسوخ کرده و از کارگر تا شخصیت های سیاسی و اجتماعی همگی به فضای مجازی وابسته شده اند. شاید دلیل این مسئله این است که  مشکلات زندگی باعث شده است فضای مجازی به امر مهمی در زندگی مردم ایران تبدیل شود و مردم با استفاده از آن تا حدودی مشکلات خود را فراموش کنند. از  سوی دیگر در شرایط کنونی فضای مجازی به یکی از کانون های مناقشات خانوادگی هم تبدیل شده است و منشاء بسیاری از مشکلات بین خانواده ها شده است. برخی که کلا در فضای مجازی زندگی می کنند و عاجز از درک فضای حقیقی هستند در طول شبانه روز سرگرم این امر هستند و به همین دلیل از ایجاد صمیمیت و محبت در زندگی غافل شده اند و این امر با واکنش های پدر مادرها نسبت به فرزندان و یا همسران باهم شده است و فضای خانواده را مکدر و غبارآلود کرده است . لذا باید دید راه حل این مشکل چیست؟ در شرایطی ما می توانیم به مردم بگوییم که از فضای مجازی فاصله بگیرید که شرایط زندگی بهتر را برای آن ها فراهم کنیم و اجازه بدهیم مردم دغدغه های خود را به صورت شفاف و صریح بیان کنند. نکته جالب این است که کسانی که به رویکرد فضای مجازی در جامعه انتقاد می کنند خود نیز به شکل های مختلف از فضای مجازی استفاده می کنند. یکی از دلایل دیگر موردتوجه قرار گرفتن فضای مجازی این است که فضای مجازی نوعی آزادی مجازی برای مردم به وجود آورده که به واسطه آن می توان دغدغه ها و سلایق خود را در زمینه های مختلف مطرح کرد و به واسطه آن پاسخ مناسبی دریافت کنند. فضای مجازی فی النفسه بد نیست بلکه می تواند کارکردی مفید در فرایند جامعه داشته باشد با این نکته ما باید در مرحله نخست این مسئله را روشن کنیم که آیا رویکرد جامعه ما با فضای مجازی همخوانی دارد یا خیر؟ آیا زمینه های ورود به فضای مجازی به کشور ما وجود دارد؟ و در مرحله بعد به فکر آسیب شناسی و استفاده مردم از فضای مجازی باشیم. این در حالی است که برخی رویکردها در جامعه ما همخوانی ندارد، برای مثال ماهواره در ایران ممنوع است بااین همه دولت روزبه روز سرعت  حجم اینترنت بهتر را به شهروندان ارائه می کند و شهروندان به واسطه اینترنت امکان بهتری برای دیدن برنامه های ماهواره و حتی نامناسب تر از برنامه های ماهواره را پیدا کنند، پس برخی تصمیم گیری ها مناقشه های فاحشی در بین تصمیم گیرندگان جامعه وجود دارد. این مناقشات باعث نابسامانی مردم برای استفاده بهتر از تکنولوژی روز می شود. پس باید به صراحت بگوییم در شرایط کنونی ازنظر جامعه شناسی با پدیده فروپاشی خانواده ها در فضای مجازی مواجه هستیم و این وضعیت در حال تشدید شدن است. لذا در این زمینه نقش آفرینی پدر و مادر می تواند مهم باشد که نباید اجازه دهند فضای مجازی در فرزندانشان تأثیر مخرب داشته باشد و آن ها را به ورطه نابودی بکشاند. در این صورت نیاز به کنترل تلفن همراه فرزندان است و همچنین اینکه گاها خانواده ها عکس های خانوادگی خود را در فضای مجازی به اشتراک می گذراند هم خطراتی به همراه دارد که مهم ترین آن سوءاستفاده و بی ارزش کردن آبروی صاحبان عکس است که باید دراین ارتباط دقت لازم را کرد. پس در استفاده از این تکنولوژی باید دقت کنیم و بدانیم همان طور که به راحتی ما کمک می کند گاها ممکن است جنبه مخرب هم داشته باشد. نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تائید محتوای آن نیست و صرفاً جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.