نگاه ایران/آوا نیکنام یک محسن رنانی: اگر در 35 ساله گذشته نتوانسته ایم دیگر نمی توانیم. ما از مشروطه تا انقلاب اسلامی 30 میلیارد و از انقلاب اسلامی تاکنون 35 میلیارد بشکه نفت فروخته ایم. چاه های نفتمان را در این 35 سال تخلیه کرده ایم. ذخایر آب در تمام دشت های کشور بحرانی شده است. در این 35 سال همه منابعمان را مصرف کردیم تازه می گویید اول راهیم؟ غلامرضا مصباحی مقدم: به دلیل اینکه الگو نداشتیم محسن رنانی: الگو نداشته اید چون اصولاً توسعه را به مفهوم مدرن درک نمی کرده ایم. بنابراین به توسعه و به غرب به عنوان یک لجنگاه و لجنزار نگاه کردیم و فرصت هایمان را از دست دادیم. غرب خطا کرده، ما باید مسیر توسعه را برویم با حذف خطاهای غرب. با چه منابعی می خواهیم از صفر شروع کنیم؟ ... محسن رنانی: می گویید اشتباه کردیم و می خواهیم برگردیم از صفر. با چه امکانی؟ غلامرضا مصباحی مقدم: از صفر نیست. اصلاح روشها و اصلاح مبانی لزوما از صفر نیست. ما که نمی توانیم هواپیمای در حال پرواز را متوقف کنیم. ما می باید هواپیمای در حال پرواز را اگر می توانیم مسیرش را اصلاح و درست کنیم. این بخشی از برنامه زاویه شبکه 4 سیما در آذرماه 1394 با موضوع «آسیب شناسی تجربه و گفتمان توسعه در ایران» است. در هفته گذشته به رسم چند مدت اخیر پس از سفر فاطمه قدیمی مدیر ارتباطات و امور بین الملل شهرداری رشت به ماکائو جهت شرکت در نشست دوره ای شهرهای خلاق خوراک شناسی یونسکو سایتهای خبری متعددی به این مسئله پرداخته و مانند گذشته به انتقاد شدید از او پرداختند و سوالی که همواره مطرح می شده را برای چندمین بار پرسیدند. نتیجه این سفرها چیست؟ دو برای پرداختن به این بحث ابتدا باید پیشنیازهایی درباره توسعه را پاس کنیم. توسعه به معنای امروزی آن اساسا مفهومی غربی است و اگر ما به دنبال آن هستیم هیچ عقل سلیمی قبول نمی کند به اصطلاح چرخ را از نو اختراع کنیم. مانند آن شیوه ای که بسیاری از مسئولین در نزدیک به چهار دهه گذشته کردند و دیدیم نتیجه آنچه شد. می پرسید چه ربطی به سفرها دارد؟ ارتقای سطح تعامل شهر، تعریف پروژه های فرهنگی بین المللی و ... وابسته به همین گونه سفرها است. بهتر است به جای اینکه اصل سفرها را زیر سوال ببریم متوجه شویم الگوبرداری خود بخشی از پیشرفت خواهد بود. مدیر روابط عمومی فعلی شهرداری چه خودآگاه و چه ناخودآگاه به درستی متوجه شده که روابط عمومی شهرداری در واقع روابط عمومی شهر است و بسیار با روابط عمومی دیگر سازمانها متفاوت است. این را از اصرارش برای مراودات بین المللی و وزن و توجهی که برای امور بین المللش قائل است به راحتی می توان متوجه شد. سه حال بیایید کمی شجاع باشیم و نمایندگانمان را مورد پرسش قرار دهیم. عده ای که همواره فرد مورد نظر، شهردار کنونی و شهرداری سایق را مورد عتاب و خطاب قرار داده اند و با دلایلی همچون «هر رفتی یک آمدی دارد» جلوی برخی سفرها را گرفتند. آن ها که انگشت اتهام خود را به سمت شهردار و شهرداری می گرفتند غافل از این مثال معروف که وقتی فردی را متهم می کنی یک انگشت به سمت دیگری و مابقی انگشتان به سمت خودت است. آن ها که هرگز از خود نپرسیدند و هرگز هم توضیحی ندادند که خود در پروسه شهر خلاق خوراک شناسی چه کرده اند. کدام سنگ را از سر راه برداشتند؟ در کدام طرح مشارکت کردند؟ برای ارتقای مراودات رشت در سطح بین المللی چه کردند؟ کدام یک طرحی در مقیاس مناسب برای این روند تعریف کرده و پیشنهاد داده اند؟ کدام یک ارزش میراث ناملموس را می دانند و به آن اهمیت می دهند؟ تکلیفمان را با خودمان روشن کنیم. آیا می خواهیم الگوی امتحان پس داده را طی کنیم یا به دنیال استانداردها و راه های من درآوردی هستیم؟حداقل دستاورد سفرهای مدیر فوق الذکرزنده نگه داشتن نام (نه برند چون برند نشده است) شهر خلاق خوراک شناسی برای رشت است. اما آیا دیگر پازلهای مدیریت شهری به وظیفه خود عمل کرده اند؟ چهار از یاد نبرده ام! این نافی تمام مشکلاتی که او در بخش تحت مدیریتش دارد، نیست. در مقاطعی رفتار غیر حرفه ای، به کارگیری مدیران میانی غیر متخصص که باعث عدم دروازه بانی مناسب می شود، عدم حضورش در برخی نشست های مهم و ... از اشکالات اساسی او است. مهمتر از همه این موارد، به نظر می رسد خود او نیز با عدم توضیح درباره نوع سفرها و منافع هر سفر، عدم گزارش دهی مناسب به افکار عمومی، عدم برقراری دیالوگ مناسب با نمایندگان و افکار عمومی در جهت تبیین پروژه های مشترک انجام شده با دیگر شهرهای عضو شبکه شهرهای خلاق و رفتارهایی ازاین دست به این فضای مبهم و تنش زا دامن می زند. اما این دلیل نمی شود بخشی از کارها و ظرفیت هایی را که تاکنون در این بخش به خصوص روابط بین الملل نشان داده است را نادیده بگیریم. فراموش نکنیم این عنوان برای چهار سال به رشت تعلق دارد و پس از چهار سال دوباره موردبررسی قرار خواهد گرفت و کارنامه بین المللی او آنجا خود را نشان خواهد داد. باز یادمان باشد، علیرغم همه تلاشها در آخرین بررسی دو سالانه یونسکو هیچ شهری از ایران نتوانست به شبکه شهرهای خلاق یونسکو ملحق شود. به فرض که او را پایین کشیدیم. چه گزینه ای برای پس از او مطرح است. کسی که ویترین سازمان برایش محل یادگیری نباشد، فضای داخلی سازمان پیچیده ای چون شهرداری را بشناسد و نیز در مراودات بین المللی نقش خود را به خوبی ایفا کند. چرا به انتخاب یک سازمان بین المللی مانند یونسکو که او را به عنوان نماینده برگزیده اطمینان نکنیم؟ پنج روی سخنم با همکارانی است که حمله منصفانه و دفاع متواضعانه را در رسانه از یاد برده اند. بهتر است به جای شوآف های همیشگی، حمله های چشم بسته و امثالهم پیشنهادات عملی خود یا راههای جایگزین را مطرح کنیم. وقتی او به سفر می رود یادمان نیاید چه چیزهایی باید بگوییم. باید بدانیم که نرفتن او به عنوان نماینده یونسکو در شهر خلاق خوراک شناسی چه تبعاتی به همراه خواهد داشت. اگر هم نمی دانیم که چرا نام و در آینده احتمالا برند شهر خلاق خوراک شناسی مفید است که باید به دانش شورای شهری و روزنامه نگاری خود شک کنیم. یاد بگیریم و کمک کنیم هواپیمای در حال پرواز مسیرش را اصلاح کند نه با موشکهای دوربرد ساقطش کنیم و مسیر را صفر کنیم تا یک دهه بعد بگوییم تازه اول راهیم. یادمان بیاید تا چند سال پیش شهرداران محترم، توسعه را تنها در ساختن چند پل و ساختمان می دیدند. نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تائید محتوای آن نیست و صرفاً جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.