نگاه ایران/امیر مرکبی از اصول مهمی که می توان از آن به عنوان سنجه ی معتبر یک نظام سیاسی موفق یاد کرد، اصل بازاندیشی و بازنگری درونی در مواجهه با مسائل جدید و نو است. یک نظام سیاسی می بایست امکان دوام، بقا و مشروعیت خود را در شناخت و پاسخ به مسائل مهم پیش آمده ارزیابی کند و این بازاندیشی های درون ساختاری همواره مورد تاکید قرار گیرند و تبدیل به مسئله مهم آن (نظام) شوند. یکی از مصادیق مهمی که می توان در امر ارزیابی درون ساختاری بدان اشاره کرد ارتباط صحیح و موثر نظام با توده های مختلف مردم است. از مهم ترین و قدرتمند ترین ابزاری که می تواند در زمینه برقراری ارتباط، فهم مسئله و تحلیل نظام مند و منطقی آن (مسئله) معرفی کرد، رسانه های تصویری و مکتوب و علی الخصوص صداوسیما است. اگر در این ارتباطات مسائل و مطالبات مردم به شکل اصولی و منطقی مورد تحلیل قرار نگیرد و یا اراده ی این کار (تعمدا) به وجود نیاید در آن صورت بدیهی است که خشونت و فریاد نهفته در دل خیزش های مردمی تنها گزینه باقی مانده برای رساندن مسئله ی خود (ملت) به گوش حاکمان است. صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران در طول چندین دهه به دلیل ملاحظات خاص حزبی و سیاست گذاری های عمدتا خطا، در امر «تولید محتوا» که می بایست ناظر به «مسئله» مردم باشد ناموفق بوده و به نوعی تک صدایی آزار دهنده و دفع کننده دچار شده که اندک هواداران سنتی خود را نیز در قمار حمایت از یک نگاه و یک ایدولوژی خاص (در مواجهه با مسائل مختلف) از دست داده است. طبیعی است که اگر بیننده رسانه ملی احساس کند که برای هر مسئله ی او همواره یک تحلیل و یک پاسخ تکراری، نخ نما و فریبنده ارائه می شود و از سمتی ابعاد و سطوح دیگر مسئله خواه تعمدا و خواه سهوا از نگاه رسانه دور می ماند، راه حل را در تغییر رسانه خود می داند و اینگونه است که تحلیل های شبکه های ماهواره ای و گاه صفحات فضای مجازی (که گاه با اهداف خاص و از پیش تعیین شده آماده می شود) مخاطبی به مراتب بیشتر از رسانه ملی دارند (شاید صرفا به دلیل تنوع در تولید محتوا بوده). فی المثل در همین اعتراضات اخیر مردم ایران، نگاه سنتی و تکراری صداوسیما به مسئله اعتراضات به شدت ناامیدکننده بود به گونه ای که همواره از سوی صداوسیما تلاش می شد تا دو گروه از مردم را در مقابل هم قرار دهد، گروهی آشوبگر و معاند، فتنه گر و خائن، مقابل گروهی مومن و با ایمان و از همه مهم تر بدون هیچ دغدغه و نقدی به ساختار قرار می گیرند. گروهی از همه شرایط راضی و خشنودند و گروهی دیگر ناراضی و عصبانی و این در حالی است که هیچ دلیل و مدرکی وجود ندارد که نشان دهد تمام آن معترضان آشوبگرند و از طرفی دیگر تمام آن مردمی که در محکومیت اغتشاشات عده ای فرصت طلب به خیابان ها آمدند از همه چیز راضی باشند و نقدی جدی به مشکلات نداشته باشند. و یا مسئله دیگر که بسیار عجیب است تلاش رسانه ملی برای وارونه جلوه دادن مسائل و دغدغه مردم است؛ جالب است بدانید که مسئله و اعتراض مردم در خصوص وضعیت معیشتی نامناسب و فساد مسئولان -آنگونه که صداوسیما بیان می کند-تنها ناظر به چرایی غارت و دزدی بیت المال نیست بلکه مسئله مهم تر در این خصوص عدم برخورد مناسب با خائنان است و یا در خصوص تورم مسئله ی مهم تر از دلیل نرخ بالای تورم، اعتراض به سیستم اقتصادی تورم زاست و یا در خصوص اختصاص بودجه هنگفت به نهاد و سازمان های عمدتا غیرپژوهشی و غیر مولد، مسئله و دغدغه ی مهم علاوه بر اختصاص مبالغ بالا به این گونه نهاد ها، اعتراض به اولویت بندی عجیب مسئولان ذیربط در این خصوص است که اشاره مبسوط دارد به عدم توجه به مسائل عینی و ملموس همانند مسئله آموزش و محیط زیست و فرهنگ و... و اولویت دادن به نهاد ها و سازمان هایی که شاید هیچگاه نتوانند در سطح ملی گره از زندگی مردم بگشایند. از سویی دیگر باید اضافه کرد، طبیعی است در غیاب معنادار و اسفناک اساتید برجسته ی حوزه اندیشه و فلسفه در رسانه ملی (مجتهد شبستری، جواد طباطبایی، بیان عبدالکریمی و سایر اساتید که حتی برشمردن نامشان ممنوع است) و ساخت برنامه های عمدتا کمیک و گا ها مبتذل (فی المثل برنامه ای که در آن در باره ی تک چشم منقش بر روی دلار ساعت ها بحث می شود و یا در خصوص ناکارآمدی اسطوره های فوتبال کشور، تهمت های ناروایی به آن ها زده می شود) الگوی رسانه ای جوانان این کشور در خارج از مرز ها دلقک هایی بی سواد باشد که جز لودگی و لجن پراکنی، هنری در چنته ندارد و نهایت نبوغش تشویق جوانان در به آتش کشیدن بانک ها و مساجد نهفته باشد. امید است مسئولان دلسوز و علی الخصوص نمایندگان مردم در مجلس با پایان اعتراضات، خواسته های مردمی را پیگیری کرده و بستری مناسب برای فهم مسائل اصلی مردم ایجاد کنند. به عقیده اینجانب یکی از اصلیترین مواردی که باید اصلاحات وسیعی در آن صورت گیرد و نسبت به مبانی تولید محتوا در آن تجدید نظر جدی شود صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران است. نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تائید محتوای آن نیست و صرفاً جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.