نگاه ایران: روزنامه «جمهوری اسلامی» در سرمقاله شماره امروز خود، از سکوت نسبت به رفتارهای احمدی نژاد و اطرافیان او انتقاد کرد و نوشت: مردم می پرسند چرا با این افراد که این همه گستاخی نسبت به مسئولین نظام می کنند برخورد قانونی نمی شود درحالی که بار ها دیده ایم افرادی که حتی کمتر از یک دهم این مطالب را گفته اند تحت تعقیب قرار گرفته و به زندان افتاده اند؟ این روزنامه با بیان اینکه ما نمی دانیم نظر مسئولان نظام درباره میدان دادن به گروه انحرافی چیست، اضافه کرد: اگر این افراد، نماینده مردم نیستند، چرا به آن ها اجازه داده می شود با چنین ادعایی اعلام نامشروع بودن بالا ترین مقام قضایی کشور و غصبی بودن منصب وی را بکنند؟ چرا به پیامدهای چنین پرخاش هایی توجه نمی شود؟ مسئولان نظام انتظار دارند مردم بعد از شنیدن این مطالب درباره قوه قضائیه، برای این قوه جایگاهی قائل باشند؟ این روزنامه با طرح این پرسش ها که اگر ادعای نامشروع و غصبی بودن حضور رئیس قوه قضائیه در اینجایگاه درست است، چرا او همچنان در این سمت حضور دارد؟ و اگر درست نیست چرا با کسی که او را غاصب و حضورش را در اینجایگاه نامشروع می داند برخورد نمی شود؟ ادامه داد: در سطح منطقه و جهان، قلم ها و زبان های زیادی مشغول سمپاشی علیه نظام جمهوری اسلامی هستند. صاحبان این قلم ها و زبان ها بدون آنکه حتی یک ریال هزینه کنند، این روز ها سوژه هایی را از زبان سران جریان انحرافی به دست می آورند که اگر میلیارد ها دلار برای به دست آوردن آن ها خرج می کردند موفق به این کار نمی شدند. آیا به مصلحت نظام و منافع ملی کشور است که اجازه استمرار این وضعیت داده شود؟ نویسنده اضافه کرد: خود جریان انحرافی به مردم القا می کند که مسئولان از افشاگری عناصر این جریان می ترسند و راز و رمز سکوت و بی عملی آن ها در برابر این عناصر همین است. این، یک شگرد است که جریان انحرافی به عنوان مکمل عملیات خود به آن متوسل می شود و البته تا حدود زیادی تاثیرگذار نیز بوده ولی آیا به مصلحت نظام است که به این جریان اجازه داده شود این شگرد اغواگرانه را، برای رسیدن به هدف شوم خود همچنان بکار بگیرد؟! این روزنامه از کسانی که با این جریان منحرف همراهی کرده بودند، خواست به جای آنکه نگران سرزنش افکار عمومی باشند، از فرصت استفاده کنند و برای منزوی ساختن این عناصر فتنه گر وارد صحنه شوند و بدانند که سکوت در برابر این جریان انحرافی با هر توجیهی که باشد به مصلحت نظام نیست.