| جمعه، 31 فروردین 1403
یک بازی پرهزینه در عرصه سیاسی ایران به نام «خلق»
       کد خبر: 156745
نگاه ایران/سید محمد علوی چند صباحی است موج دوقطبی سازی اجتماعی و سیاسی و اقتصادی با گسترش فضای مجازی  ولنگار  البته با اسم روشنگری و عدالت محوری، اما به رسم تخریب و ایجاد شائبه و تحمیل اتهامات اثبات نشده به شخصیت های حقیقی و حقوقی  کشوری رو به گسترش شده ، که فقط قائل به مسئولین هم نیست. البته موضوع این یادداشت برمی گردد به بداخلاقی ها در فضای سیاسی امروز، تخریب ها با افشای راز مگوی خانوادگی  آغاز می شود تا به پرداختن سری ترین اطلاعات محرمانه جلسات خصوصی امنیتی ملی که ممکن است در مقطع خاصی از سالیان دور باشد . هرچند در اصل دنیای سیاست هیچ گاه اخلاق و سیاستمداری در کنار هم ننشسته اند، سیاستمدار موفق باید متزور و حیله گر باشد، ولی توقع از افرادی که زمانی در راس قوه ای در نظام بودند رعایت موارد اخلاقی با محور وحدت توقع زیادی نیست. به درستی یا غلط بودن مطالب و نمایش ها کاری نداریم ولی خوب می دانیم که هدف این گونه اقدامات آرامش و وحدت ملی را نشانه رفته و  بی تردید دارای اهداف پنهانی است ، که قرار است با پررنگ کردن حس تنفر و بداخلاقی ها بر محور شکاف طبقاتی و  اجتماعی و فرهنگی جامعه محقق گردد. شاید عده ای از روی ساده اندیشی بگویند که آقایان دنبال ساختن کلاهی از این نمد هستند و اگر جایگاهی پیدا کنند دوباره ساکت می شوند. اما بی شک زاویه پنهان این گونه حرکات در مرحله اول مردم را از حاکمیت مایوس و در میان مدت باعث موج  گسترده ناآرامی های خشن خواهد شد . با ترفندهای رسانه ای و با بهره بردن از احساسات جوانان یا اقشار  که  ممکن است از جایگاه امروزشان ناراضی باشند، با القای آنکه فلانی بُرد و خورد همه فقط نگاه کردند ، مردم را سرخورده کنند و با قهرمان سازی و ایده آل پردازی  تنش و چالش جدیدی با خواسته های هیجانی  مردم ایجاد نموده و به اهداف و نظرشان دست یابند. حال این نمایش ممکن است به ظاهر  منشاء داخلی داشته باشد و از بسط نشینی در حرم مطهر هدایت شود یا از یک شبکه ماهواره ای از آمریکا توسط مجری سابق صداوسیما اجرا و  مدیریت شود ، یکی به ظاهر خیرخواهانه و در لوای دردمندی و دیگری خشن و با دستور آتش زدن اماکن عمومی و مذهبی ! یکی به هویت درونی حمله ور می شود و دیگری مستقیم سر ستیز دارد ، هرچه است هدفی خیر در پی هیچ کدامشان نیست. نکته حائز اهمیت برای اعتدالیون و حاکمیت که دغدغه شان سربلندی ایران است باید این باشد که شروع این بازی کنترل شده با اهداف خاص، در صورت محکوم نشدن تا ریشه کنی آن ، موج تخریب های با توجه به گستردگی شبکه های مجازی و اجتماعی و تنوع برداشت ها  افراد بر اساس شرایط زندگی و اجتماعی  به شخصیت ها محدود نشده و پیچیده و غیرقابل کنترل خواهد بود. باید هوشیار باشیم و نگذاریم عده ای با کارنامه معلوم و مردود به اسم عدالت شعاری از احساسات مردم سوءاستفاده دوباره نمایند ، کسانی که سابقه انحرافشان مشخص ، و بارها در مقابل قانون و حتی ولایت ایستاده اند چگونه ادعای بصیرت و آزادمردی و اصلاح وضع می کنند. فردی که  مقرر بود مصلحت نظام را  تشخیص دهد ، در حمایت از رفیق زنبیل به دست خود  کل سیستم قضای نظام را به سخره گرفته و به تمامی ساختارها  و چهارچوب ها که مستقیم یا غیرمستقیم دارای پشتوانه رای مردم و حکم و تنفیذ مقام معظم رهبری هستند به اسم انقلابگری می تازند و تمام اتهاماتی بی اساسی را که در قالب نقض حقوق بشر بارها توسط جهان استکبار به نظام جمهوری اسلامی ایران  زده شده این بار از زبان این آقایان به ظاهر ارزشی می شنویم. باید دست مریزاد گفت به بزرگانی که از دهه قبل با بصیرت واقعی شان این پدیده ها  را شناخته بودند و اثر مکتوبشان در تاریخ معاصر کشور به یادگار می درخشد. اگر آزادی بیان بر اساس اصول قانون اساسی حق همه شهروندان است ولی این اصل با موضوع بداخلاقی و افترا و موضوعاتی که متاثر در امنیت ملی کشور است نباید  در مغایرت قرار گیرد . اعتدال یک جریان سیاسی نیست بلکه دستور دینی ماست ، راهی جزء آن منجر  به تقویت افراطی گری می گردد، اعتدال  یک منش و  یک رویه مبتنی بر تعقل و تدبیر و دوراندیشی است ، با جناح بندی های سیاسی تفاوت دارد، همان گونه که دیدیم در پیروزی دولت تدبیر و امید با ائتلاف اصلاحات و اصولگرایان معتدل حتی در نبود انسانی چون آیت الله هاشمی، با مشارکت مردمی و شعار میانه روی این مسیر دچار لغزش و انسداد  نشد. تجربه نشان داده ممکن است در کوتاه مدت از روی احساسات در مقطعی پیروز باشند ولی اگر بر هر بال سیاست که باشیم اگر از رویه تعادل خارج شده و افراطی گری پیش بگیریم توسط مردم کنار زده خواهیم شد. نباید مسائلی که جای طرح و راه حل آن (اگر دنبالش باشند) در جلسات و مجالس و محاکم است را به تریبون های عمومی و کف خیابان و فضای غبارآلود و غیرقابل کنترل می کشاند؟ مقصودتان از این مونولوگها چیست؟ آیا درد این مردم که زمانی به گفته خودتان خس و خاشاک بودند را دارید یا به دنبال سهم خواهی و امیالتان هستید؟ از ایجاد حس یاس و تفرقه در کشور چه را دنبال گردید؟ اگر دغدغه تان مردم است همین مردم نزدیک به یک دهه نوع حکومتداریتان را دیده اند و لمس کردند و خروجی آن مدیریت هنوز هم در خاطرشان است. نتیجه انتخابات سال ۹۶ به روشنی گویای  خواست جامعه بود که در ادامه انتخاب سال ۹۲ شکل گرفت. در این بیانیه ها و مصاحبه ها به هر آنچه غیر خودتان است تاخته اید و جسته وگریخته شنیده می شود که یاران معنویتان کم کم بصیر شده اند و از امروزتان اعلام برائت می کنند؛ که باز جای شکرش باقیست که پس از هشت سال به حرف دلسوزان واقعی نظام رسیدند. انتظار مردم است که در کنار ادعای امروزتان به عملکرد و تخلفات سال های زمامداریتان نیز به دوراز هرگونه پیش داوری و جنجالی رسیدگی شود  تا درس عبرتی شوید، که به اسم خدمت خلق دیگر شاهد این گونه بازی ها نباشیم. نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.

به اشتراک بگذارید:

نگاه شما:

security code