نگاه ایران/گروه فرهنگی: نیازی به کشف و کارآگاه بازی ندارد. فقط کمی حضور ذهن می خواهد؛ مطلبی را در یک روزنامه، سایت و یا خبرگزاری سراسری مطالعه کرده اید چند ساعت یا چند روز بعد همان مطلب را با نام یک نویسنده دیگر در یک نشریه و سایت محلی با عنوان «یادداشت اختصاصی» مشاهده می کنید. البته روزنامه نگاران دلسوز و با سابقه استان بیش از یک دهه است که درباره این رویه ناشایست و «سرقت ادبی» سخن می گویند اما ظاهرا فایده ای نداشته است؛ زیرا این قبیل افراد همچنان صدرنشین نشست های مطبوعاتی،همایش ها، جشنواره ها و برنامه های تقدیر اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی، خانه مطبوعات گیلان و سایر سازمان ها و نهادهای دولتی و عمومی هستند.   جستجویی ساده درباره یکی از شناخته شده ترین افراد این جریان نشان می دهد که این فرد تقریباً در طول سال های گذشته در کار «اشتراک گذاری و شِیر کردن» مطالب بازنشر شده روزنامه نگاران شناخته شده کشوری، تحلیگران سرشناس سیاسی، اقتصادی و فرهنگی مانند احمد خرم، صادق جنان صفت، سعید لیلاز، صادق زیباکلام، موسی غنی نژاد و... بوده است تا از این طریق تشویق و توجه مخاطبان را نسبت به خود جلب و جایگاهی کاذب برای خود ایجاد کنند. به عنوان یکی از آخرین نمونه ها، سرمقاله روزنامه ایران به قلم محمد هاشمی، رئیس اسبق صداوسیما، ظهر همان روز به عنوان یادداشت اختصاصی این فرد در یک پایگاه خبری محلی منتشر شد. البته قطعا استفاده از کلمه «شِیر» برای کار این فرد مناسب نیست چون طبق عرف شبکه های اجتماعی هنگام همخوان کردن مطالب، نام نویسنده حذف نمی شود در حالی که این افراد عموما با حذف نام نویسندگان و تغییرات جزیی و گاهی حتی بدون تغییر، نام خود را به عنوان نویسنده جا می زند. عجیب تر آن که بعضی از پایگاه های خبری استان صرفا به دلیل بروز ماندن سایت، همان مطالب را با عنوان «اختصاصی» منتشر می کنند؛ این در حالی است که پیشتر نیز اعضای تحریریه نگاه ایرانحداقل درباره روش این افراد به تعدادی از همکاران و مدیران پایگاه های خبری استان اطلاع داده بودند. هدف نگاه ایران از انتشار این مطلب توجه  و تذکر دادن به اصول حرفه ای و اخلاق روزنامه نگاری و یادآوری این اصل ساده است که اگر وضعیت غلط عدم تعریف جایگاه سردبیر و دبیر گروه یا اداره رسانه با یک یا دو نفر نیرو، امکان مطالعه تمام مطالب منتشر شده در آن رسانه را ممکن نسازد اما می توان با یک جست و جوی ساده در گوگل اجازه خودنمایی را از این جریان گرفت. جریانی که فاقد هرگونه خلاقیت، نوآوری، تفکر و تحلیل در کار مطبوعاتی است و این موضوع بارها در خروجی،آثار و کارنامه افراد آن مشاهده شده است. در این صورت این قبیل افراد نمی توانند با جعل تراوشات ذهنی دیگرانی که براساس دانش، مطالعه و به جان خریدن سختی ها در طول زمان به رشته تحریر درآمده برای خود اعتبار دروغین ایجاد کنند.