مهدی لطفی  دانش آموخته علوم سیاسی ‏ این روزها در کنار اخبار حوزه سیاسی و اخبار ناخوشایند حوزه اجتماعی از فرجام نافرجام عشق های شوم گرفته تا انواع و اقسام تجاوزها، آنچه در ویترین خبر پایگاه های خبری تحلیلی داخل گیلان گاه جلب توجه می کند ، اظهارنظرها و گاه نوشتارهایی درباره ورزش استان است که بیشتر مدیرکل ورزش و جوانان گیلان را نشانه گرفته است تا اینکه انعکاس دهنده افتخارات مهم ورزشی کسب شده این روزهای گیلانیان زیرمجموعه اش باشد فی المثل به مانند کسب اولین مدال جهانی ژیمناستیک یک گیلانی. ‏ شاید برای لحظه ای فراموش کردن اخبار ناخوشایند اجتماعی این روزها هم که شده بد نباشد، نیم نگاهی به روح مشترک جاری در این گونه نگاشته ها، نقد و نطق هایی بی اندازیم که با ادبیاتی که گاه رنگ و بوی خواهش به خود می گیرد، گاه هشدار، فصل مشترک عمومشان یکی است یعنی چرایی ورود " غیرورزشی " ها و " سیاسیون " به هیات های ورزشی . ‏ بیاییم فارغ از انگیزه های مطرح کنندگان این گونه مسائل به این پرسش مهم بی اندیشیم که : ‏ آیا هیات های ورزشی فقط و باید به ریاست ورزشی ها اداره شوند یا خیر ؟ ‏ بهترین و سهل ترین راه برای یافتن پاسخ پرسش بالا این است که نگاهی به آیین نامه هیات های ورزش استان ها مصوبه 25/11/ 83 بی اندازیم تا ببینیم آیین نامه ای که مرجع ، معیار و مبنای عمل هیات های ورزشی در ایران است در این خصوص چه می گوید . ‏ در نخستین ماده این آیین نامه و سپس در دهمین آن می خوانیم : ‏ ماده 1- تعریف ‏ هیات ورزشی تشکیلاتی است که به منظور فراهم نمودن زمینه مساعد در جهت گسترش رشته یا رشته های ورزشی مربوطه و ایجاد انگیزه و نیز جذب آحاد مردم به امر ورزش و کشف استعدادها و بالا بردن سطح مهارت های ورزشی بر اساس اصول و مبانی پیش بینی شده در اهداف سازمان تربیت بدنی و فدراسیون ذی ربط ایجاد می گردد، نماینده و جانشین فدراسیون ورزشی مربوطه در استان است که فعالیت های مرتبط در سطح استان را با هماهنگی اداره کل تربیت بدنی استان و با رعایت کامل قوانین و مقررات مربوطه اجرا و نظارت می نماید. ‏ ماده 10- رئیس هیات : ‏ بالاترین مقام اجرایی رشته یا رشته های ورزشی تحت پوشش هیات، در استان است که از بین افراد علاقه مند به ورزش و آگاه به امور مدیریت و برای مدت 4 سال از طرف مجمع انتخاب می شود و انتخاب مجدد وی بلامانع است. ‏ همان گونه که خواندید برخلاف تلقی عامه و برخلاف آنچه قلب و پیرامونش قلم فرسایی یا سخن پراکنی می شود در این آیین نامه در خصوص شرایط احراز و چگونگی انتخاب رئیس هیات استان عبارت " علاقه مند به ورزش " و " آگاه به امور مدیریت " آمده است ، نه عبارات : " خاک خورده " " پیشکسوت " و یا " قهرمان همان رشته ورزشی " به عبارتی از مفاد، کلمات صریح و بی نیاز از تفسیر آیین نامه هیات های ورزش استان ها به روشنی چنین برمی آید که نگارندگان و تصویب کنندگان آن با افق دیدی وسیع به دنبال ایجاد بستری مناسب همان گونه که در تعریف هیات ورزشی آورده اند " به منظور فراهم نمودن زمینه مساعد در جهت گسترش رشته یا رشته های ورزشی مربوطه و ایجاد انگیزه و نیز جذب آحاد مردم به امر ورزش و ... " بوده اند و لا غیر . ‏ و اساساً این انتظار یا طرز تفکری که گاه در برخی نوشته ها به چشم می آید و از برخی بیان های به گوش می رسد که اداره امور صدر تا ذیل فلان یا بهمان هیات ورزشی باید در انحصار ورزشی ها باشد و چرا نیست ؟ با متن آیین نامه مرجع و روح دموکراسی که این اجازه را به هر شهروند ایرانی دارای صلاحیت های عمومی و علاقه مند به ورزش داده است تا خود را نامزد ریاست هیات های ورزشی نماید، منافات جدی دارد. ‏ به عبارتی به روشنی این آیین نامه ورود غیرورزشی ها به هیات های ورزش را که همیشه در ادوار ماضی تاکنون وزارت ورزش و جوانان وادارات کل آن در استان های مختلف ایران و به تبع مدیران کل آن ها کم وبیش بابتش مورد سوال یا مواخذه قرارگرفته اند، نه تنها تهدید نمی داند بلکه فرصتی برای کمک به گسترش رشته یا رشته های ورزشی می داند ، که نباید ازنظر دور داشته شود. ‏ از سویی دیگر از دیرباز تاکنون آنچه به هر دلیلی بیشتر موردتوجه برخی که بازتاب نگاشته ها یا نطق هایشان را در رسانه ها می خوانیم ،  قرارگرفته است و می گیرد ، چرایی هم نشینی سیاست با ورزش یا عکس آن است. اما به راستی در کنار دیگر اقشار علاقه مند به ورزش و مقوله اداره هیات های ورزشی توسط آن ها آیا : ‏ ورزش سیاسیون را انتخاب می کند یا سیاسیون ورزش را ؟ ‏ حال اگر فارغ از هرگونه پیش فرض که درروش تحقیق داشتنش توسط محقق کاملاً ممنوع است، نیک بنگریم می بینیم که کفه ترازوی پاسخ اندکی به سمت نیمه دوم پرسش سنگینی می کند، یعنی می توان گفت که سیاسیون چه آن ها که بر مرکب مراد سیاست سوارند چه آن هایی که در حال طراحی جایگاهی برای آینده خود  در سپهر سیاست هستند، به دلیل پتانسیل نهفته ای که در ورزش می بینند، یعنی  همان که علمای علم سیاست، توان بسیج توده ها می خوانندش، میل وافری به حضور و دیده شدن در مجامع ورزشی و در اختیار گرفتن باواسطه یا بی واسطه هیات های ورزشی دارند که خود باعث می شود خواسته یا ناخواسته به وادی رقابت با همدیگر درافتند. درنهایت تجربه نشان داده است هرگاه که به جای پرداختن به حاشیه به متن پرداخته ایم توفیقات کم نبوده است، باشد که در ورزش نیز که برایمان یادآور خاطرات خوش و پهلوانی هاست در سایه همدلی و هم افزایی شاهد دستاوردهای مثبت پرشمارتری بیش ازپیش باشیم. نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.