نگاه ایران/وهاب پورفرج سال های ابتدایی دهه ۹۰ را می توان جزو معدود سال های متفاوت فوتبال رشت تلقی کرد. برای مردمان این سامان که سال ها از نبود منابع پایدار مالی و فقر مدیریت کلان نگر خسران دیده بودند، سرمایه گذاری مناسب مجموعه اقتصادی داماش و سوداهایی که برای ورزش می پروراندند آینده ای به مراتب خوشایندتر از حال را در اذهان متبادر می ساخت. در این میان ورزشگاه قدیمی شهر نیز به لطف صعود داماش به لیگ برتر و باهمت مدیران وقت باشگاه و مسئولین استان در برهه زمانی نسبتاً کوتاهی به شکل آبرومندی تجهیز و آماده میزبانی از مسابقات شد. شش سال پس ازآن تاریخ و این بار به لطف صعود دیگر تیم شهر به لیگ برتر ورزشگاه عضدی که سال ها اقدام قابل توجهی برای نگهداری تعمیرات و یا بروز رسانی آن صورت نگرفته بود تنها در آخرین روزهای منتهی به شروع لیگ برتر و جهت جلب نظر مساعد کمیته برگزاری مسابقات روی اندکی تغییر و تجهیز را به خود دید. این روزها اما اگر گذرتان به ورزشگاه عضدی بیفتد صحنه هایی بشدت زشت و رقت بار چشم هایتان را خواهد آزرد. اندکی دقت اما نشانگر وخیم تر بودن وضعیت نسبت به تصویر اولیه ست: اندک امکانات فراهم شده برای این ورزشگاه پیر به سردار جنگل انتقال یافته است تا در، همچنان برای بزرگ ترین شهر شمال ایران بر همان پاشنه زنگ زده و مستعمل همیشگی بچرخد. درحالی که بسیاری از محلات، بخش ها و روستاهای نه چندان دورافتاده رشت شاخص های رفاهی به مراتب پایین تری حتی از مناطق دورافتاده استان دارند. (بیشتر بخوانید) شاید انتظار اینکه ورزشگاه های شهر میزبانی درخور برای ورزشکاران و ورزش دوستانش باشند، انتظاری غیرمعقول به نظر برسد. کمبودهای غیرقابل چشم پوشی سخت افزاری را اگر در کنار مشکلات اقتصادی اقشار مختلف جامعه، وضعیت نابسامان بلیت فروشی،نحوه ورود و خروج از ورزشگاه و رفتار نه چندان احترام آمیز کارکنان اجرایی برگزاری مسابقات قرار دهیم، ارزش کار آن ها که سپیدرود را در لیگ برتر و داماش را در فراموش خانه لیگ دو تنها نگذاشته اند را بیشتر درمیابیم. فرزندان دغدغه مند این شهر دارایی بی بدیل فوتبالش و سرمایه ای بی نظیر برای امیدوار ماندن به آینده شهری هستند که زخم های فراوانی از غریبه و آشنا بر پیکرش باقی مانده ست. صوفی چو تو رسم رهروان می دانی بر مردم رند نکته بسیار مگیر نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تائید محتوای آن نیست و صرفاً جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.