نگاه ایران/ رضا بلبل پور برای غالب مردم، تصور بر این است که دستفروشان مایه مزاحمت در کنار خیابان ها هستند! از نظر این افراد، مواردی همچون: اختلال در رفت و آمد عابرین پیاده، فروش اجناس تقلبی و عدم عودت این اجناس در روزهای بعد، عدم پرداخت مالیات و عوارض و ... و زشتی چهره شهر دلایل مهم مزاحمت دستفروشان است. شاید کمتر کسی باشد که با فوتبال آشنا باشد و نام آبرامویچ، مالک متمول باشگاه چلسی را نشنیده باشد. مردی که کار خود را از دوره گردی در جمع آوری ضایعات پلاستیک آغاز کرد و به یک غول نفتی در جهان مبدل شد. اینگوارد کمپراد سوئدی، یک کودک دستفروش بود که کبریت می فروخت! اکنون دارایی اش بالغ بر سه میلیارد و نهصد میلیون دلار است. ژان پاول دژوریا صاحب ثروت سه میلیارد و سیصد میلیون دلاری که قبل از سربازی، دستفروشی روزنامه می کرد و بعد از اتمام سربازی فروش خانه به خانه شامپو! اینها نمونه های کوچکی است از دستفروشان و دوره گردان که در طی سالهای متمادی تبدیل به ثروتمندان و کارآفرینان بزرگ شده اند! آنهایی که در شرق و غرب گیلان زندگی می کنند، بازارهای محلی را به خوبی می شناسند. بازارهایی که باعث فروش اقلام محلی از جمله مرغ و تخم مرغ، سبزیجات، میوه ها و ... می شود که همه محصول زندگی روستایی روستانشینان است و تأثیر بسزایی در اقتصاد خانواده های روستایی دارد. رشت با آنکه بستری مناسب برای فروش اجناس و اقلام دستی و محلی دارد، جز یکی دو مورد معدود، دارای بازار محلی نیست. بازارهایی که می تواند در تنظیم قیمت مغازه داران سطح شهر، تأثیر بسزایی داشته باشد؛ اما بجای بازارهای محلی، غالب پیاده روها مملو از دستفروشان شده است. دستفروشان نیازمند یاری و ساماندهی هستند. می توان از آنها برای بهره گیری در چرخه اقتصادی و رونق بازار به نحو احسن استفاده کرد. تجربه در شهر نشان داده که ساماندهی بازار میوه و تره بار که بصورت بازارچه های محلی دائمی در مناطق مختلف راه اندازی شده است، بسیار موفق بوده است. شهرداری برای جبران کسری بودجه و درآمدزایی شهرداری، بجای اینکه بار خود را به دوش ثروتمندان جامعه بیاندازد، این بار را به دوش قشر کم درآمد و ضعیف انداخته است. (در این باره سخن خواهیم گفت) زمان ساماندهی، این قشر زحمتکش و کم درآمد هستند که باید برای یک وجب جا جهت رفع مشکلات مالی، هزینه ی گزاف پرداخت کنند! در چنین مواقعی​، کورترین نقاط برای آنان در نظر گرفته می شود، به گونه ای که دستفروش نگون بخت از ادامه همکاری منصرف می شود! به واقع می توان با تمهیدات لازمه، ضمن رونق اقتصادی، آن هم در این سالهای اقتصاد مقاومتی، باعث ایجاد اشتغال و تشویق روستائیان به تولید محصولات محلی و اقامت در روستا شد. شاید ساده ترین راه برای رونق، ساماندهی و نظارت باشد. خصوصاً جلوگیری از فروش محصولات خارجی تا بازار محلی و داخلی رونق گیرد. الغرض! همانطور که گفته شد، برخلاف آنچه که برخی می پندارند، دستفروشی باعث کریه شدن چهره شهر نیست! بلکه باعث جذب گردشگر نیز هست! چه بسیار گردشگرانی که برای خرید محصولات روستایی و تماشای بازارهای محلی به شهرهای کوچک و بزرگ می آیند و نقدینگی را وارد این شهرها می کنند. شهرداری شهرهای کوچک همچون فومن، صومعه سرا، انزلی، لاهیجان و ... با درک درست از​موضوع دستفروشان، با ساماندهی آنان، ضمن رونق شهر، باعث ایجاد جاذبه توریستی نیز شده اند. شهر رشت دارای پتانسیل بسیار بالایی برای اینگونه بازارهای محلی است. محلاتی چون جماران، محله آسایشگاه معلولین، کوی امام رضا ع، سیاه اسطلخ، کوی حسینی، میدان امام حسین ع، دخانیات و ... نقاطی​ است که بستر مناسبی برای بازارهای محلی دارد که متأسفانه از چشم شهرداری به دور مانده است. جالب اینجاست که ساماندهی و رونق دستفروشی موردی است که از چشم شهرداری به دور مانده که می تواند باعث درآمدزایی شهرداری و ایجاد اشتغال برای پرسنل مازاد شهرداری گردد. نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تائید محتوای آن نیست و صرفاً جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.