نگاه ایران/فاطمه صابری از خبرگزاری های سراسری تا پایگاه های خبری و نشریات مکتوب و شبکه های اجتماعی با اعضای میلیونی و شبکه های ماهواره ای فارسی زبان؛آیا منبع خبری و یا شبکه ای اجتماعی در ایران باقی مانده است که به صورت جدی یا طنز به ماجرای اهدای یک واحد آپارتمان از طرف فرامرز جمشیدپور معاون حمل ونقل و امور زیربنایی شهرداری رشت به خودش که هم زمان سرپرست شهرداری رشت را هم برعهده داشت اشاره نکرده باشد؟ جواب این سوال منفی است . چون طی 48 ساعت گذشته کلیدواژه و # هشتگ رشت، شهرداری رشت و سرپرست شهرداری رشت به ترند اول شبکه های اجتماعی تبدیل شده است. استناد جمشیدپور برای این اقدام عجیب ماده ۳ قانون شهرداری ها و الزام این ارگان برای تهیه مسکن برای شهردار منتخب است. این در حالی است که او در آخرین روزهای حضورش در این جایگاه و بعد از انتخاب مسعود نصرتی به سمت شهرداری رشت به فکر استفاده از این فرصت افتاده است. تصور این که جمشیدپور باگذشت حدود دو دهه از حضور در شهرداری و بدنه مدیریتی هنوز صاحب خانه نیست کمی دور از ذهن است و می توان این مدیر شهرداری را هم مانند ده ها مدیر ارگان ها و نهادهای دولتی و غیردولتی در ایران پنداشت که بااطلاع از چنین فرصت های کمکی به پرسنل، فارغ از بحث اخلاقی ماجرا که خود صاحب مسکن هستند یا خیر، مسکن شخصی خود را اجاره داده و خود در خانه های سازمانی سکونت می کنند تا از این فرصت نهایت استفاده را برده باشند؛این در حالی است که در همان مجموعه ها افراد زیادی هستند که به دلیل مشکلات مختلف مالی در خانه های غیراستاندارد و اجاره ای زندگی می کنند. به جز این موضوع، اقدام عجیب سرپرست وقت شهرداری رشت نگاه ها را بار دیگر متوجه شهرداری، ساختار معیوب و غیر شفاف آن کرده که درگیر مشکلات عدیده است. مسعود نصرتی که از 13 مهرماه به طور رسمی به عنوان شهردار رشت کار خود را آغاز کرده است باید از این موضوع که به یکی از سوژه های مورد علاقه ی طنزپردازان تبدیل شده به مانند یک فرصت برای اصلاح ساختار بیمار شهرداری نگاه کند. نصرتی می تواند با استفاده از همین سوژه سوالاتش را از آقای جمشیدپور که معاون حمل ونقل و امور زیربنایی شهرداری رشت است آغاز کند. درباره وضعیت ترافیک شهری، حمل ونقل فاجعه بار رشت و تعداد اتوبوس هایی که به تعداد انگشتان دو دست رسیده است بپرسد و از تاکسی های فرسوده که در زمستان مسافران را یاد سیبری می اندازند و در تابستان، جهنم را برایشان تداعی می کنند سوال کند. آقای شهردار می تواند از معاون حاشیه ساز خود سوال کند که در زمان مدیریت او و معاونت های پیشین چند خیابان جدید به رشت اضافه شده است؟ از معاونان دیگر هم که عموما بی توجه به کارنامه عملکردشان سال ها در پست های مختلف باقی مانده اند هم سوال کند که در مدت زمان حضورشان در این پست ها برای شهر و شهروندانشان چه کرده اند. آقای نصرتی درباره محکومیت و جریمه های میلیاردی شهرداری رشت در دادگاه ها، معاونت های مربوطه را بازخواست کند و بپرسد که چرا پرونده های محکومیت شهرداری رشت بالاست و چرا پولی که باید صرف عمران و توسعه رشت شود به خاطر کم کاری ها و اهمال و سوء مدیریت این مدیران پرمدعا صرف پرداخت جرائم می شود؟ حتماً طرح این موضوع در رسانه ناپسند است اما لطفاً شهردار رشت درباره هزینه های بالای سفارش غذا از سوی بعضی از مدیران و پرسنل میانی شهرداری پرس وجو کند و سوال کند که چرا باید برای عده ای هرروز در ساعت اداری مراسم ویژه ناهار طی تشریفات ویژه برگزار شود و حتی اگر در آن ساعت شهروندان یا پرسنل شهرداری و شورای شهر با فرد مربوطه کاری فوری داشته باشد مسئولین دفتر این افراد اجازه مطلع کردنشان را نداشته باشند! شهردار جدید رشت می تواند صحت وسقم این موضوع که در شهرداری رشت افرادی وعده های غذایی خانواده هایشان را هم از طریق سیستم مالی شهرداری تأمین می کنند پرس وجو کند! آقای نصرتی می تواند دراین بین درباره سفره های صبحانه پهن شده بر روی میز بعضی از کارگران و کارمندان در مناطق مختلف شهرداری از شهرداری مرکز تا سازمان های مرتبط از ساعت 9 تا 11 هم سوال کند و درباره تعطیلی کار و جایگزین شدن گپ و گفت و ردوبدل کردن اطلاعات موبایلی با استفاده از اینترنت رایگان اداره و برگه های پیش بینی نتایج فوتبال یا سایت های آنلاین پیش بینی هم بررسی های لازم را انجام دهد تا به نتایج شگفت آوری دست پیدا کند. آقای شهردار باید برای آن دسته از مدیران شهرداری که از ماشین شهرداری استفاده شخصی می کنند هم توبیخ بنویسید و برای عده کثیری از آن ها کلاس اخلاق بگذارد و رفتار سازمانی را برایشان تشریح کند. نصرتی باید به شماری از آن ها یادآور شود که با این حجم از رفتارهای غیرمسئولانه در قبال شهر و شهروندان، برای تخریب همکارانشان نباید نامه های سازمانی را به گروهای تلگرامی ارسال کنند و تصاویر شخصی همکارانشان را باهدف انتقام جویی به دست غریبه ها ندهند. به آقای نصرتی پیشنهاد می شود در همین ابتدای کار کل 6 هزار نیروی «صف و ستادی» شهرداری را جایی در رشت جمع کند تا خودشان مشاهده کنند که چه حجمی از اعتبارات شهر هرماه خرج هزینه های جاری آن ها می شود و در مقابل چه خدماتی به ساکنان این شهر ارائه می کنند. شهردار درباره مشکلات و عقب ماندگی های رشت برایشان بگوید و از آنان سوال کند که آیا در چهره رشت نشانی از حضور 6 هزار نیروی «کار» از مدیران ارشد تا رفتگر دیده می شود؟ نصرتی باید به مدیران پرادعایی که علی رغم استفاده از سازمان های عریض و طویل مانند عهد دقیانوس زباله ها را از در خانه شهروندان بار کامیون های حمل زباله کرده و در دل یکی از بهترین مناطق جنگلی کشور روی هم تلنبار می کنند یادآور شود که برای این عملیات ساده به سازمان و زیرمجموعه و چند مدیر نیاز نیست. چون این پروسه با چند کارگر بدون مهارت هم قابل انجام است. غم انگیز و تا حدودی باورنکردنی است اما فقط از سال 63 تاکنون علی رغم آن که ده ها کارگر و کارمند و مدیر در شهرداری برای «ساماندهی زباله ها» و پیدا کردن راهکار برای کاهش اثرات مرگبار زباله ها بر زندگی مردم و طبیعت،حقوق و مزایا و ارتقای درجه در نظر گرفته شده اما دشوارترین بخش کار مجموعه های مرتبط شهرداری، جمع آوری زباله تر و انتقال به دل جنگل و دپو کردن در آنجا بوده است. خلاقانه ترین کار این مجموعه ها طی این سال ها ریختن مقداری شن بر سر قسمت هایی از زباله یا ایجاد حفره هایی در میان کوه های ایجادشده از زباله برای خارج شدن گاز متان و جلوگیری از آتش سوزی در جنگل های سراوان است. آقای شهردار باید از مدیران مرتبط درباره وعده های صدباره ایجاد کارخانه زباله سوز، تصفیه خانه، مدیریت شیرابه و پاک سازی رودخانه های زرجوب و گوهررود و ... بپرسد و از نتایج کار تیم های مطالعاتی که به دفعات برای انجام «مطالعه» پیش از انجام پروژه ها، میلیون ها تومان دریافتی داشته اند بدون آن که هرگز اتفاق تازه ای در شهر رخ دهد مطلع شود. نصرتی بعدازاین بررسی ها حتماً درمی یابد که نتایج بیشتر مطالعات ادعایی که به ازای آن ها قراردادهای کلانی بسته شده در حد اطلاعات موجود در ویکی پدیای فارسی و تحقیقات دانشجویی است. البته اگر گاهی مطالعات علمی هم صورت گرفته باشد، شهردار و مدیران جدیدی که جایگزین بعدی شده اند هرگز نتایج تحقیقات گروه قبلی را قبول نداشته و ترجیح داده اند با اختصاص اعتبارات تازه به گروهی جدید که به طور «اتفاقی» از نزدیکان و دوستانشان هستند وعده کشف های تازه بدهند و بگویند به زودی فاجعه محیط زیستی در سراوان به پایان می رسد، با تملک اراضی حاشیه رودخانه ها شاهد رونق گردشگری در شهر خواهیم شد. همچنین است وعده هایی مبنی بر بهبود اوضاع حاشیه نشینان شهر، ارتقای کیفیت آسفالت، جمع آوری آب های سطحی، افزایش تعداد فرهنگ سراها و... حتماً آقای شهردار به دنبال این بررسی ها درخواهد یافت که متأسفانه در میان سوء مدیریت های سالیان اخیر، مجموعه ی شهرداری رشت علی رغم بهره مندی از رقم عجیب 6 هزار نیرو که به گواه کارشناسان نیمی از آن ها مازاد بر نیاز مجموعه و تنها نقش حقوق بگیر و سربار را دارند، به یکی از ناکارآمدترین مجموعه های استان تبدیل شده است. مجموعه ای که تعداد زیاد نیروهایش نه نتیجه برگزاری آزمون و جذب هدفمند در راستای ارتقای سیستم خدمات دهی شهری که حاصل بده بستان های خاص سیاسی، سوءاستفاده از جایگاه مدیریتی و روابط ناسالم نمایندگان ادوار مختلف مجلس، شماری از مدیران دستگاه های دولتی و غیردولتی و اعضای شورای شهر است.تا باگذشت سال ها از جذب این افراد و پرداخت حقوق و مزایا، نه امکان تعریف کار هدفمند در مجموعه برایشان وجود داشته باشد و نه توان عذر از ادامه حضور تحمیلی شان باشد. اگر نصرتی با دقت به مجموعه تحت مدیریتی اش نگاه کند حتماً متوجه می شود که «موردِ عجیب جمشیدپور» که به قول بازرس کل استان گیلان «قبیح» بود، تنها مورد عجیب در شهرداری نیست. می توان به جای جمشیدپور با نصرتی ابراز همدردی کرد. جایی که با مجموعه ای پرجمعیت و پرتوقع اما با راندمان کاری پایین مواجه است. مجموعه ای 6 هزارنفری که به گاه کارهای موردی از کمبود نیرو می نالند و از برون سپاری می گویند و از نیروهای خارج از مجموعه شهرداری استفاده می کنند. آیا نمایش کمدی که با امضای جمشیدپور در سراسر ایران نام رشت را به مضحکه ای تمام عیار گره زده است باعث آغاز عملیات نجات شهر می شود؟امیدوار می مانیم که سیستم بیمار شهرداری،مسعود نصرتی را هم بیمار نکند و او هم به یکی از ده ها شهردار متوسط رشت در طی 100 سال گذشته تبدیل نشود که به جای استفاده از ظرفیت های بی نظیر در رشت برای افزایش کیفیت زندگی شهروندان،برایشان مشتی شعار با بدهی های میلیاردی برجای گذاشتند.