او می گوید این جریان به اندازه کافی نیرو دارد درست مانند انتخابات شورای شهر که این جریان با تورم نیرو مواجه بود.

آنگونه که از شواهد پیداست جریان اصلاحات به این باور رسیده که دیگر برای حضور در فضای سیاسی کشور به ویژه بعد از حوادث سال 88 و اتفاقات بعد از آن، دست به زانوی خود بگذارد.

حوادث سال 88 باعث شد بسیاری از چهره های شناخته شده جریان اصلاحات نتوانند در صحنه سیاسی کشور حضور پیدا کنند به خاطر همین زعمای اصلاحات به این نتیجه رسیدند که برای احیای مجدد جریان سیاسی خود دست دوستی به سمت اصول گرایانی دراز کنند که از تندروی جریان راست دلخور هستند و نمی توانند با آنها دور یک میز بنشینند. 

حاصل این استراتژی فتح دولت و حذف نیروهای رادیکال اصول گرا از مجلس دهم بود.

اصلاح طلبان بعد از این دو انتخابات توانستند نیروهای جدیدی را وارد فضای سیاسی کشور کنند. نیروهایی که جایگزین چهره های شناخته شده اصلاحات شده اند.

فتح شورای شهر تهران به صورت کامل و پیروزی قاطع در بسیاری از شهرهای کشور اصلاح طلبان را به این نتیجه رساند که می توانند جدا از چهره های معتدل اصول گرایی به حیات سیاسی خود ادامه دهند.

شاید این نگاه بعد از انتخابات ریاست جمهوری و شورای شهر اردیبهشت 96 نگاه درستی باشد. بالاخره آنها توانستند بعد از دوران عزلت به فتح الفتوح های بزرگی برسند. پس نباید به آنها ایراد گرفت که به دنبال استقلال کامل سیاسی باشند.

در این میان نکته ای قابل توجه است که به نظر می رسد برخی اصلاح طلبان به سادگی در حال گذر از کنار آن هستند. آنها به زحمت توانسته اند بزرگانی از جریان اصول گرا مانند ناطق نوری، علی لاریجانی و حتی حسن روحانی را به خود نزدیک کنند. کسانی که در سال های نه چندان دور در جبهه مقابل اصلاحات فعالیت می کردند.

این حرکت اصلاح طلبان باعث می شود این یارگیری بزرگ به پایان خود برسد و افرادی مانند ناطق نوری و لاریجانی با خود فکر کنند حالا که اصلاح طلبان به اهداف خود رسیده اند دیگر با آنها کاری ندارند.

نباید اجازه داد که ائتلاف اعتدال در کشور به نقطه پایان خود برسد. اعتدال باید در کشور به یک گفتمان اساسی تبدیل شود. اصلاح طلبان باید به این نتیجه برسند که امروز فضای سیاسی ایران مانند دهه 70 نیست که رقابت میان راست و چپ باشد. امروز رقابت بین دو تفکر اعتدال و رادیکال گرایی است.

برخی رفتارها در حالی که عقلانی به نظر می رسد اما می تواند شکاف بزرگی در جریان اعتدال ایجاد کند. این شکاف می تواند فضا را برای دلسردی مردم و بازگشت رادیکال ها به فضای سیاسی کشور باز کند.

به نظر می رسد حالا زمان مناسبی برای خط کشی های سیاسی نیست و بهتر است اصلاح طلبان و اصول گرایان معتدل همچنان به همکاری سیاسی خود ادامه دهند تا تفکر اعتدال بعد از انتخابات 1400 هم در کشور حاکم باشد.