نگاه ایران/ مریم ساحلی: ایستاده بودم به تماشای زیورآلاتی که سنگ های رنگین، آن ها را تماشایی ساخته بود. سنگ های قیمتی و نیمه قیمتی معمولاً برای خانم ها در هر سن و سال و موقعیتی که باشند، دوست داشتنی هستند. زیبایی الماس، یاقوت، زمرد، فیروزه، عقیق، کهربا، زبرجد، دلربا، چشم ببر، لاجورد و... با هنرمندی سرانگشتان جواهرساز چندین و چند برابر می شود. «شهرزاد کریمی» بانویی است که در این عرصه مشغول به فعالیت است. با او زمانی آشنا شدم که ایستاده بودم به تماشای دست ساخته هایش. برق نگاهش نشان از آن داشت که سنگ ها را دوست دارد و با عشق آن ها را در قالب زیورآلاتی که می سازد کنار هم می چیند. وقتی می خواهم تا از حرفه اش حرف بزند، می گوید: من «شهرزاد کریمی حقیقی» هستم. اردیبهشت سال ٦١ در نوشهر به دنیا آمدم. در تنکابن بزرگ شدم و از سال ٨٤ در تهران زندگی کردم و اما دو سالی هست که در گیلان زندگی می کنم. وی بابیان این که فارغ التحصیل رشته برق الکترونیک از دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان هستم، می افزاید: زمینه فعالیت کاری ام، به مدت 10 سال آسانسور و پله برقی بود و برای این که بتوانم در جامعه مهندسین حرفی برای گفتن داشته باشم و آقایان مهندسی که با آن ها کار می کردم، حرفم را قبول داشته باشند، روحیه ای مردانه پیداکرده بودم. همین خصیصه در زندگی شخصی ام تأثیرات خوبی نداشت بنابراین تصمیم گرفتم یک مقدار زنانگی خودم را زندگی کنم و راهی کلاس های نقاشی، قالی بافی و جواهرسازی شدم که در همان رشته جواهرسازی ماندگار شدم و از سال ٨٧ تا به امروز مشغول هستم. آغاز فعالیت در حرفه دیگر وی یادآور می شود: در ابتدا به صورت تفننی و بعد از پایان ساعت کاری خود به این مقوله می پرداختم اما از سال ٩٣ به صورت جدی تر در این زمینه فعالیت خودم را شروع کردم و با توجه به این که شمالی بودم و تهران را اصلاً دوست نداشتم تصمیم گرفتم در جایی غیر از تهران کار کنم. با توجه به اینکه ٥ سال در رشت زندگی کرده بودم استان گیلان را برای زندگی انتخاب کردم و در ادامه آموزشگاه جواهرسازی مهره ای زیر نظر سازمان آموزش فنی و حرفه ای استان گیلان دایر کردم. در ابتدای کار هر هفته به تهران رفت وآمد داشتم تا این که دیدم نمی شود هر دو حرفه را باهم پیش برد، بنابراین شرکتی که 3 سال به اتفاق شرکای خود در سهروردی تأسیس کرده بودیم را به ایشان محول کردم و به کل در گیلان مستقر شدم. تنها بانوی عضو اتحادیه طلا و نقره رشت در روزگاری که بیکاری مشکل بزرگی برای جوانان به شمار می آید. مشاغلی هم هستند که کمتر به آن ها پرداخته می شود. کریمی در بخشی از سخنانش اظهار می کند: من مؤسس، مدیر و مربی آموزشگاه خودم هستم و به تازگی جایی را هم برای آشنایی بیشتر گیلانی های عزیز با این رشته را انتخاب کردم و کلیه کارها با نقره و سنگ های باکیفیت و مرغوب را همان جا می سازم و برای فروش عرضه می کنم. وی یادآور می شود: من تنها خانم عضو اتحادیه طلا و نقره شهرستان رشت هستم که باعث افتخارم است. پس از تأسیس آموزشگاه به فکر ایجاد یک گالری از کارهای خودم افتادم. وقتی پروانه نقره کاری و نقره سازی خود را گرفتم، از آنجاکه تجربه کار در استان گیلان را نداشتم، ابتدا یک گالری در یک پاساژ معروف تازه ساخت در گلسار اجاره کردم اما با وجود آسانسور کمتر کسی رغبت به بالا آمدن داشت برعکس تهران که همه طبقات مورد استقبال قرار می گیرد، لذا پس از یک سال پرداخت اجاره بالای مغازه، گالری را تعطیل کردم و در منزل کار می ساختم و از طریق اینستاگرام و تلگرام کارهای خود را می فروختم تا پس از گذشت مدتی نیاز دوباره باز کردن گالری احساس شد و دست به راه اندازی آن زدم و شکر خدا بسیار هم راضی هستم. اهمیت حرفه آموزی کریمی با تأکید بر شیرین بودن حرفه اش می گوید: این که یک گیلانی، اصفهانی، اهوازی، مشهدی و... هنر دستم را برای خویش یا هدیه دادن، خریداری می کنند بسیار برایم لذت بخش است. باوجوداین که این کار کاملاً هنری و باذوق و سلیقه مرتبط است ولی از جلسه اول هنرجویان خودم را راهنمایی به فروش کار می کنم و به ایشان فن فروش را یاد می دهم. اغراق نیست اگر بگویم تمام هنرجویانم به صورت جدی در این کار مشغول هستند و کماکان با من درتماسند و اگر سؤالی در کارشان پیش بیاید با من در میان می گذارند. درواقع بیشتر در فضای کلاس دوستی حاکم است تا ارتباط استادشاگردی و این برای من باعث افتخار است که به شیرین ترین کلاس زندگی شان معروف است. این بانوی هنرمند را با انبوه سنگ های رنگینی که گویا هر یک در دل خود قصه ای دارند به خدا می سپارم و به همه حرفه هایی می اندیشم که می تواند زمینه اشتغال را برای جوانان این استان فراهم کند.