رضا صالح جلالی نماینده آستانه اشرفیه و کیاشهر در مجلس ششم حقیقت امری دیریاب است که ار یک کس بر نیاید،از این رو کشف حقایق از طریق همکاری عقول و استدلال جمعی ممکن است."گفتگو"را تلاش دو کس یا دو جریان فکری با اتکا به استدلال عقلی در کشف حقیقت تعریف کرده اند و سرآغاز گفتگو،"نقد"است. نقد نه برای فرو شکستن که برای برپاداشتن حقیقت.گاهی این مسیر را به خطا می رویم. خطا در شَان آدمی نازل شده استوخطا نکردن کاری حیوانی است و در خطا ماندن نیز. اگر بزرگان به گفتگویی می نشینند،شیوه ها و الگوهای درست گفتگو می آموزند و من بار ها از جنابان دکتر زیباکلام،دکتر نوبخت،دکتر فیاض زاهد و... آموختم که چگونه باشم و چگونه به گفتگو بنشینم و این انتظار بجایی است. انتظار این نیست که بزرگان به رسم انسان بودن ،خطا نکنند، که طبیعت آدمی است.انتظار این است که اگر خطایی رخ داد،از تداوم آن بکاهند.گاهی سکوت،بیش از سخن مقصود را می رساند. هنوز مرکب انگشت مردمانی که بزرگی ملت و اقتدار ملی را در 29 اردیبهشت میخواستند،پاک نگردیده است.از منجنیق حریفان سنگ فتنه و بلا برسرمان می بارد و درشت گویی های نادرست لحظه ای متوقف نمی شود. مارا چه می شود که خود، شیرینی این اقتدار ملی را در کام ها تلخ می کنیم و موریانه به آشیانه مان سرازیر می کنیم.تازه از خاک برخاستیم،دوباره به خاک افتادنمان برای چیست؟! به خشم لگام بزنیم که با پشیمانی پایان می یابد.ادب گفتار هزینه ای ندارد بلکه آبروها می خرد.یک خطا از بزرگی،هزار نشاط زایل می کند.عظمت بزرگان از طرز رفتارشان با مردمان به ویژه نیکان آشکار می شود.ما را چه شده است، در بازار مکاره چوب حراج به سرمایه هامان می زنیم؟! ثروت حقیقی طلا و نفت نیست،بلکه دانش،حکمت و آگاهی نیروهای بزرگی چون سید محمد خاتمی،دکتر زیباکلام،دکتر نوبخت،دکتر زاهد و هزاران دیگر است. ما باید دوستان بزرگی چون شمایان را بستاییم و دوست داشته باشیم،که بیش از نان بدان نیاز داریم.مونس ما،افکار نیکو،آکاهی و شجاعت شماست در روز های سخت و شکننده امروز.امید ما به حضور شما در عرصه گفتگو و رقابت،زندگی مان را روشن میکند.و در این روشنایی ها حقیقت رخ می نماید.از تیغ بر چهره ی یک دیگر کشیدن جز غبار و یاس چه نصیبمان می شود؟! اصالت روشن فکران برجسته و مردمی،در جدال و تنازع آشکار می شود.ما تماشاگران این صحنه در انتظار آموختن الگویی هستیم تا در روز واقعه به سلامت از میدان گمراهی عبور کنیم.نقدی که منجر به نزاع و تخفیف آدم ها می شود،راهی برای پوشاندن حقیقت است.به قول آندره ژید؛"عظمت در نگاه آدم ها است"غبار از نگاهمان بزداییم،تا دوستانمان در این کوره داغ به یکجا نسوزند. ما،شما بزرگان را،بیش از آن که به آزادی خواهی بشناسیم،به آزادگی می شناسیم و از آزادگان سرزمینمان برد باری انتظار داریم،اگر چه سخت و تلخ باشد. این که از عیب هامان با خبر باشیم،قوت است نه ضعف.اگر نقدی است،چه باک ،که روبه روی یک دیگر به منطق استدلال باز گوییم،تا قدرتمان افزون شود.دکتر نوبخت از سرمایه های ملی و استان گیلان است.و این ادعا لزوماً به معنای بی ایراد بودن عملکردش نیست.اما ایراد را به شیوه ی بزرگان به نقد و گفتگو بنشینیم. دکتر فیاض زاهد از روشنفکران متعهد گیلانی و ملی، دکتر زیبا کلام از روشنفکران شجاع کشور است و هزاران دیگر. این سرمایه ها را قدر بدانیم و بر صدر نشانیم تا قدر واندازه ی ملت ایران در 29 اردیبهشت آشکار گردد؛ که اگر بزرگان چنین نکنند، تکلیف حقیقت به "زور" بر تشک کشتی آشکار خواهد شد و ما فرن ها گرفتار این شیوه ایم،از آن بر حذر باشیم. خرمن خویش به تاراج دهیم خانه هامان به امواج دهیم آبرویی که به رنج اندوختیم به هوای هوسی باز به خناس دهیم بزرگان؛به اختیار آتش بس بفرمایید.کوره را آنقدر داغ نکنیم که همه با هم بسوزیم.این بزرگترین مصلحت امروز ماست. نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.