نگاه ایران/مازیار صیادی

دبیر مجمع مهندسین گیلان در آنالیز و تجزیه و تحلیل رفتاریِ اصلاح طلبان و عدم موفقیت درکسب نتیجه، علیرغم استقبال گرم و بی شائبه ی آحاد مردم به اصلاح طلبان، شاهد مباحثی در محافل سیاسی هستیم که بعضاً همراه با بهانه جویی، عقده گشایی و تخلیه ی روانی ناشی از ناکامی در ادوار گذشته بوده و نتیجه ای جز تخریب لیدرهای جریان اصلاحات و نیز مدیران ملی و سرمایه های استان مان ندارد. البته قابل پیش بینی بود که تراوشات شکست در انتخاباتی مثل شورای شهر رشت باعث گسست اتحاد و رخنه در انسجام نیروهای همفکر و همسو می شود؛ اما باید بسیار هوشمندانه و متفکرانه، فضای سیاسی را مورد نظارت، کنترل و پالایش قرار دهیم. بعنوان مثال اخیرا مطالبی از سوی یکی از فعالان عرصه ی سیاسی و دانشگاهی علیه دکتر نوبخت مطرح شده و با ارجاع بخشی از سخنان خود به اصلاح طلبان استان گیلان، موجبات حیرت و تأسف را فراهم آورده است. گاهی برخی از جهش های رفتاری یا موتاسیون فکری در شاکله ی ذهن بعضی از دوستان رخ می دهد که با ریخت ساختاری و شالوده ی باورشان تفاوت ماهوی دارد. در این مورد خاص که منظور نگارنده است باید اذعان کرد که اساساً ادبیات آکنده از جهش رفتاری یا موتاسیون منزلتی در جایگاه خرد و اندیشه، آن هم با رویکرد تخریبی، زیبنده ی مؤلف «سنت و مدرنیته» نیست. راقم این سطور مایل است که کلمات مخرب ایشان علیه دکتر نوبخت را که به حق، سرمایه ای ذی قیمت برای گیلان است، نشنیده بینگارد تا شاید صبغه ی دانشگاهی و تئوری های جامعه شناختیِ ایشان که در مخیله اش ثبت و ضبط گردیده، مخدوش نگردد. چرا که بعید است صاحب خرد و اندیشه و پردازشگر پارادایم اصلاحات، این گونه ابزارِ تئوری سازانِ تخریب قرار گیرد. اما این امر، نافی لزوم آسیب شناسی پیرامون چنین تخریب هایی نیست. براستی چه شده است که چنین فاصله ای از گرانیگاه معنویت ایجاد شده است؟ آن هم از جانب یکی از سکانداران علم و معرفت و از جایگاه بزرگترین مرکز راهبردی و روشنگرانه ی سیاست که باعث می شود شمشیر بر قامت بلندِ رادمرد گیلانی کشیده شود؟! این خلاء و گسست معنویت را چه کسانی در کانون اصلاح طلبان  نهادینه کردند؟ وقتی به نام نقد، خشم و خشونت از زبان شمایان در محافل سیاسی نضج می گیرد و به راحتی حاضر می شوید که بر اربابان خرد و لیدرهای معنوی و مدیریتی بتازید و تحلیل های خام و مغرضانه ارائه دهید، آیا باور ندارید که چنین تخریب هایی بدتر از غارت معنوی و زائل کردن سرمایه های اجتماعی است؟! قطعا اگر این رویّه ی نامبارک، کنترل و نظارت  نشود، کلّیّتِ سرمایه های استان و از جمله، سرمایه های انسانی و فرهیختگان این مرز و بوم، آماج خشونت کلامیِ طیفی معلوم الحال قرار می گیرد؛ چنانکه بعد از مدتی، دیگر نه از تاک نشان می ماند و نه از تاک نشان! نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.