نگاه ایران: آیت الله هاشمی رفسنجانی در شرایطی پا به نهمین دهه عمر می گذارد که همچنان خبرساز و موج ساز است. کافی است جمله، خاطره یا نقل قولی از گنجینه اسرار نظام و انقلاب بیان شود که برخلاف مطامع جریان تمامیت خواه باشد؛ آنگاه افکار عمومی نظاره گر حمله های رسانه ای علیه نزدیک ترین یار امام خمینی (ره) خواهد بود. رئیس مجمع تشخیص در آیین بزرگداشت مرحومه حاجیه خانم خدیجه ثقفی همسر امام راحل که به یکی از جنجالی ترین سخنرانی های ایشان در طول سال های اخیر بدل شد، به چهار موضوع اشاره داشت: انتقاد از سختگیری درباره حجاب بانوان/ مراعات حق مردم و ضرورت توجه به حق الناس/ شیرین بودن پایان جنگ برای بنیانگذار انقلاب اسلامی/ توصیه همسر امام(ره) برای کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری نهم. جریان همیشه منتقد آیت الله هاشمی رفسنجانی موارد اول و دوم را هم موضع شدن رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام با اپوزیسیون می داند و خاطرات سوم و چهارم را دروغ. در واقع این جریان مدعی است هاشمی رفسنجانی برای چندمین بار پس از انقلاب رویکرد تازه ای در پیش گرفته و از مواضع قبلی و انقلابی خود عقب نشینی کرده و مشغول معرفی یک امام و انقلاب تازه به مردم است.
اشکال کار و ایجاد چالش در فضای سیاسی کشور نیز دقیقا از همین نقطه آغاز می شود؛ جایی که یکی از چهره های امین خمینی کبیر (ره) می خواهد مواضع بنیانگذار انقلاب و مانیفست او را تشریح و شفاف کند؛ لیکن جریان دلواپس می خواهد ایدئولوژی خود را به عنوان موضع رسمی انقلاب و نظام قالب کند و هیچ روایت دیگری را نمی پذیرد جز آنچه خود می خواهد و هویتش را بر مبنای آن نهاده است. رویش های نوین انقلاب که پس از سوم تیرماه 1384 به صورت جدی پا به عرصه ظهور گذاشتند، اکنون خود را مدعی و حافظ انقلاب اسلامی می دانند. منش این گروه در حمله به شخصیت ها و چهره های اصیل انقلاب ثابت می کند آنها از آیین سیاست ورزی جز تهاجم، توهین، تحقیر، تکذیب، تقبیح، تنبیه و تکفیر نیاموخته اند. هر سخن بزرگی از بزرگان نظام با واکنش آنها در رسانه ها و سایت ها مواجه می شود. کار به جایی رسیده که حتی اگر رهبر معظم انقلاب نیز نظری خلاف پندار آنها مطرح کنند به جای تصحیح مواضع، سکوت می کنند و دم نمی زنند؛ سپس مکارانه به روش دیگری بر آرای قبلی خود اصرار می ورزند.
شماتت نیست اما اگر دلواپسان امروز و حامیان دیروز دولت های نهم و دهم انصاف و عدالت را چراغ راه خود می کردند پس از قهر یازده روزه رئیس دولت، اختلاس های سه هزار میلیارد تومانی، هزار و هفتصد میلیارد تومانی، اختلاس تامین اجتماعی، بابک زنجانی، تحریم های بی سابقه، تورم و تب هلندی، بی اعتمادی عمومی، مدارک تحصیلی جعلی یا از صحنه سیاست کنار می رفتند یا در بیانیه ای از ملت ایران عذرخواهی می کردند.
پایبندی سست به آموزه های اسلامی و... اما اجازه نمی دهد ناهمواری های ایجادشده از سوی جریان متبوعشان، توسط این دولت و حامیانش به مسیری هموار برای ایران و ایرانیان تبدیل شود. حملات گسترده رسانه ای به سیاست خارجی، سیاست داخلی، اقتصاد، دانشگاه، فرهنگ و... نشان می دهد جریان تمامیت خواه و اپوزیسیون دولت هنوز نقاطی را سراغ دارد که می تواند آنها را به لیست ناهمواری های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و دیپلماتیک اضافه کند. واقعیت این است که سینه هاشمی مالامال از اسرار مرحوم امام(ره)، انقلاب و جمهوری اسلامی است. کمتر سیاستمداری چنین مورد اعتماد امام خمینی(ره) و رهبر معظم انقلاب بوده و از همه مهم تر اینکه کمتر اهل سیاستی در جهان سوم یافت می شود که جسارت نگارش خاطرات روزانه را به صورت منظم و متوالی داشته باشد.
همین خاطره نگاری ها از روزشمار سال های مبارزه، انقلاب و پس از آن نشان می دهد آیت الله هاشمی رفسنجانی چگونه پس از بنیانگذار انقلاب اسلامی، مامن آرامش نیروهای انقلاب اسلامی بوده است. اگرچه نگارنده کم و بیش به اعتقاد جریان منتقد آیت الله هاشمی رفسنجانی و دولت یازدهم به اصول اسلام و انقلاب واقف است اما متاسفانه پافشاری آنها به استبداد رای و انتقادهای رادیکال نسبت به هر موضعی، بسان موذنی است که بانگ بی وقت سرمی دهد و باعث آزردگی خاطر و آرامش مردم می شود. چه خوب است اپوزیسیون دولت به جای استفاده از بیت المال در تخریب شخصیت های انقلاب و دولت منتخب مردم، به بازسازی تشکیلاتی و بازگشت اعتماد عمومی نسبت به جریان خود بپردازد. اعتمادی که اگر امدادهای خاص به میدان نیاید، به این سادگی ها قابل ترمیم نزد افکار عمومی نخواهد بود و سال ها زمان و غربالگری نیاز است تا اقبال عمومی به رویش های نوین انقلاب بازگردد. جریان دلواپس در این راه طولانی که در پیش دارد اما نباید نگران یا به دنبال ایجاد خدشه در رابطه حسنه آیت الله هاشمی رفسنجانی با رهبر معظم انقلاب یا اقبال عمومی مردم نسبت به ایشان آن هم در 80 سالگی باشد. راه این دو یار دیرین انقلاب یعنی حضرت آیت الله خامنه ای و آیت الله هاشمی رفسنجانی از شصت سال پیش انتخاب شده و همراهی و همگامی آنان گسستنی نیست. این حمله ها که چون آب در هاون کوبیدن است نگارنده را به یاد سخنرانی رهبر معظم انقلاب در دیدار با آزادگان سرافراز در 11 مهرماه 1369 می اندازد که در توصیف شخصیت انقلابی رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام می فرمایند: «امام نهایت اعتماد و اطمینان را به رئیس جمهور ما – آیت الله هاشمی رفسنجانی– داشتند. امروز بحمدالله در راس دستگاه های اجرایی کشور، کسی است که امام در تمام طول دوران انقلاب و قبل از آن و بیشتر از همه بعد از انقلاب تا لحظه وفاتشان، نهایت اعتماد و اطمینان را به او داشتند. رئیس جمهور ما، ایشان کسی است که اینقدر مورد اعتماد امام بود، اینقدر به امام نزدیک بود، حرف های امام را بیشتر از آنها شنیده، درد دل های امام را بیشتر از دیگران شنیده و خبر دارد.»
موذن بانگ بی هنگام برداشت/ نمی داند که چند از شب گذشته است
درازیّ شب از مژگان من پرس/ که یک دم خواب در چشمم نگشته است
* گلستان سعدی علیه الرحمه، حکایت شماره 20