نگاه ایران/ رضا علیزاده  مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گیلان شب پایانی تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری با دعوت برخی از دوستان برای ایراد سخنرانی به چابکسر رفتم؛ در طول مسیر به محور شروع سخنرانی و شکل اثرگذاری صحبت هایم بر مخاطبین فکر می کردم که ناخودگاه به یاد مهندس قهرمانی افتادم؛ سخن که آغاز شد و از قهرمانی نام بردم جمعیت شروع به تشویق او کردند، مشخص بودحس عاطفی عمیقی را در منطقه ریشه دوانده است. فتح باب موضوع بر دو شیوه مدیریت در استان بود: کسی که بحران برف سال ٨٦ را مدیریت کرد و کسی که با چکمه در مزرعه به زمین خورد و صدای فضاحتش تا فراسوی مرزهای جغرافیایی ایران پیچید!! کسی که صحبت ها و سخنرانی هایش به طبع شاعرانه آراسته بود و کسی که رییس جمهور کشور را در جلسه عمومی، استاندار ایران خطاب می کرد!! همه ی اینها را می توان جز مصادیق فضیلتی حضور قهرمانی در کسوت استانداری گیلان دانست و از دست دادن این فضیلت در خلا پس از حضور او بی تردید کتمان پذیر نیست. اما مهندس قهرمانی را از دو وجه می توان مورد تحلیل قرار داد: وجه اول شخصیت سیاسی و نگرش ایدئواژیک او در زمان تصدی استانداری گیلان دانست که به دلیل شرایط خاص کشور پس از سال ٨٨ و بسته شدن فضای سیاسی می توان نقطه مقابل دیدگاهی دانست که در مواجه با حذف و بایکوت سیاسی قرار داشت. اما مدیریت پراگماتیستی و عملیاتی اش توامان با پرستیژ شخصیتی و طبع لطیف فرهنگی، پس از سال ٩٢ با روی کار آمدن دولت یازدهم بسیار به کمک او آمد، چنانکه بواسطه این ویژگی حتی در محافل اصلاح طلبان هم مورد احترام بود. به نظر می رسد قهرمانی تلاش می کرد با ورود مجدد به عرصه مدیریت سیاسی به ویژه در کارزار انتخابات مجلس شورای اسلامی به یک پوست اندازی سیاسی با جبران مافات گذشته تن درداده و کاریزمای مدیریتی و فرهنگی خود را با تغییر رویکرد در فعالیت سیاسی بیازماید، اما نه تنها طی دو دوره ورودش به انتخاباتهای پشت سرنهاده شده این میل تغییر ذائقه سیاسی مجال بروز داده نشد بلکه عملا با مرگ زودرس اش، دفتر خاطرات سیاسی او برگی نانوشته و مبهم از آینده سیاسی این مرد سیاستمدار گیلانی بجا نهاد. نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.