نگاه ایران/مومن صالحی   پژوهشگر اجتماعی روزهای پرالتهاب انتخابات با وجد و هیجان به ویژه جوانان در خیابان های شهر، صحنه های دیدنی را برای همه مردم مهیا کرده ،عاقل اگر باشیم، باید صدای نهان و آشکار آنان را بشنویم و غافل اگر باشیم،می پنداریم  این هیاهو چند روزی ست و می گذرد . تبادل و یا بهتر بگوییم انفجار اطلاعات در انواع رسانه هایی که روزبه روز به شیوه گسترده تر در اختیار مردم قرار می گیرد، کم وبیش اکثریت اقتدارگرایان را متوجه نموده که امکان کنترل چندانی را برآنها ندارند و اتفاقاً روند این عدم وارسی نیز به شکل معناداری هرروزه افزون تر می شود . خاصیت بزرگ این موقعیت، شفافیت و پاسخگویی ست، حال و اکنون حفظ اقتدار نظام و امنیت ملی کشورها برعکس گذشته بر اساس نظام پلیسی و بگیروببندها نبوده و نخواهد بود، تبادل آزاد اطلاعات و اقناع افکار عمومی ست که می تواند زمینه اقتدار ملی را فزونی بخشد. خوشبختانه جمهوری اسلامی ایران با تاکید بر انتخابات پی درپی از ریاست جمهوری تا مجلس، شوراها و همچنین باز گذاشتن فضای تبلیغاتی، توانست با خلق حس مشارکت، شوق وذوق را به سطح خیابان ها بکشاند که قطعاً نتایج آن به استحکام و قدرت بیشتر نظام و کشور منتهی می شود . باید شکرگزار و پاسدار فضای اجتماعی و سیاسی باشیم که در منطقه خاورمیانه تقریبا بی بدیل است . در منطقه جنوب خلیج فارس، هیچ کشور عربی فضای باز سیاسی ایران را ندارد، در شرق و غرب  کشور در پاکستان فضای باز سیاسی عموما با خشونت های بسیار و کشت و کشتار دائمی همراه و افغانستان و عراق هم  نیز که اوضاعشان عیان و آشکار است و ترکیه اگرچه اداواطوار کشورهای اروپایی را به یدک می کشد اما چنین مناظره هایی از قسم مناظره های ریاست جمهوری در ایران و آزادی های منوط به آن را دارا نیست،چنانکه آقای اردوغان هرروز بیشتر از گذشته به خاموش کردن صداهای مخالفین می پردازد و درنهایت همسایه های شمالی هم که انگار از سیستم خودکامه قدیمی رهایی و خلاصی ندارند. در این گونه  شرایطی، درک و دریافت صحیح و حقیقی شرایط سیاسی داخلی و ژئوپلیتیکی منطقه کار سخت و غامضی به نظر نمی رسد، فهمی که مبتنی بر آن پاسخ چرایی انتخاب روحانی برای دوره چهارساله آینده را به راحتی می توان دریافت . وجه متمایز صف بندی های دو جناح حاضر در انتخابات دوره یازدهمی است جمهوری ایران را به قول آقای جهانگیری به طور اجمال و برگزیده  می توان در یک تعبیر* راه وبیراه *اعلام نمود . در روز 29 اردیبهشت مردم ایران با حضور حداکثری خود که ضرباهنگ آن از هم اکنون به صدا درآمده و شمارش معکوس پیروزی اصلاح طلبان را بشارت و مژده می دهد، به شکل صریح ، آشکار، بی پرده و با بانگ رسا خاطرنشان خواهند نمود که برای آینده سیاسی کشور خود به چه مواردی اشاره دارند و آرزومند چه جایگاهی هستند. پیروزی آقای روحانی یعنی کامیابی عقلانیت و مدارا . مدارا در عرصه داخلی با مردم برای حفظ حقوق شهروندی آزادی های، دست کم اجتماعی و تمرین رسیدن گام به گام آزادی های سیاسی و در عرصه خارجی مدارا با کشورهای خارجی و آشتی بیشتر با جهان و پایان دادن به سناریوی شوم ایران هراسی و حاصل این دو یعنی سرمایه گذاری خارجی و رونق اشتغال و ایجاد رفاه و زندگی بهتر برای مردم فداکار ایران . توفیق آقای روحانی یعنی ادامه اصلاحات و تغییرات رفرمیستی گام به گام که تنها در سایه آرامش و قانون مداری و حفظ نظام مقدور و میسر می گردد. اما در کنار آن سایه خطر و بحران را نباید دست کم گرفت، پیروزیِ*بیراهه* جز به سیر قهقرایی کشور و بر باد رفتن آمال و آرزوهای آزادیخواهانه و توسعه کشور به جایی دیگر منتج نخواهد شد . بداقبالی تاریخی رشت نکته چشمگیر دیگر موضع گیری بعضی از کوتاه قامتانی ست که اصل و نسبی در امور سیاسی شهر و کشور نداشته و پا را از گلیم خود فراتر نهاده و امربر آنان مشتبه و همچون برادر حاتم طایی شهرت خود را از سر گشاد سُرنا جستجو می کنند و انگار بداقبالی تاریخی ما در این شهر تمامی ندارد . این روزها حتی بچه های دبیرستانی شهر بافرهنگ رشت، نیز، با تشخیص درست خود در خیابان های شهر برای پیروزی اصلاحات، از جان مایه می گذارند، و آنگاه چگونه می شود که درک درستی از شرایط شهری که ادعای مدیریت آن راداریم، نداشته باشیم و نشود برای مدتی هرچند کوتاه نگوییم آنچه را که نه تنها خیری در آن نیست بلکه موجبات فتنه ای بزرگ را نیز باعث می شود . صدالبته، نظر هر ایرانی  در هر مقام و منصبی محترم هست و می تواند هر دو مسیر به زعم ما، راه یا بیراه را انتخاب کند ، اما نمی شود از توسعه، مدرنیته، فرهنگ، هنر، موسیقی، شهر جشنواره ها، حضور هنرمندان، نمایش و سینما حرف بزنیم و آنگاه در اردوگاه جنگ با جهان و مذاکرات بی انتهایی و خاموشی مطبوعات و شعارهای بی محتوا ولوله کردن دانشجویان شمشیر بزنیم،علیرغم همه تقلاها و جدیت برای فهمیدن و فهماندن ، گاهی نمی شود که نمی شود که نمی شود . نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.