نگاه ایران / گروه اجتماعی:  مسیری که تیم سپیدرود رشت در فصل جاری طی کرد تا توانست برای اولین بار به لیگ برتر فوتبال کشور صعود کند، درس های زیادی برای شهروندان و به ویژه مدیران رشت دارد. سپیدرود، نه مثل تیم های کرمانی پول داشت و نه مثل بعضی تیم ها در سال های ماضی، افراد پرنفوذ فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ پشتش بودند. در عوض سپیدرود چیزهایی را داشت که شاید بسیار از تیم ها حسرتش را می خورند. اول از همه اینکه سپیدرود، از تیم های ریشه درا فوتبال کشور است که بیش از چهار دهه در فوتبال ایران حضور داشته. تماشاگران پرشور سپیدرود دومین عامل موفقیت این تیم بودند که واقعا تحت هر شرایطی پشت تیم ماندند، چه زمانی که تیم در دسته دوم برای ماندن دست و پا می زد، چه زمانی که 25 هزار هوادار یک صدا این تیم را در ورزشگاه عضوی تشویق می کردند. سپیدرود بخش مهمی از هویت چهار دهه اخیر رشت اما داستان سپیدرود در این فصل با موضوع مدیریت شهری و توسعه رشت گره خورد؛ آنجا که وقتی مالکان (مالک بودند؟) این تیم از مدیریت تیم ناتوان ماندند و تیم در اختیار هیات فوتبال رشت قرار گرفت، شهردار رشت که در اول فصل تمایلش را برای خرید این تیم مردمی اعلام کرده بود، بار دیگر در لایحه ای که حمایت تعدادی از اعضای شورا را ینز پشت خود داشت خواستار آن شد که شهرداری این تیم را در اختیار بگیرد. در آن مقطع بعضی ها تجربه ناموفق تیمداری شهرداری در سال های نه چندان دور را یادآوری کردند، زمانی که زنده یاد ناصر حجازی هدایت فنی تیم استقلال شهرداری رشت را برعهده داشت. پاسخ شهردار رشت در مقابل این سوال نشان از برنامه هدفمند شهرداری برای در اختیار گرفتن تیم سپیدرود بود. یکی از استراتژی شهرداری رشت برای توسعه، گردشگری است و برای تحقق این استراتژی، جلب اعتماد محلی و برندسازی ملی و بین المللی اهمیت دارد. سپیدرود زمانی که به لیک دسته اول صعود کرد، این پتانسیل را دارا شد که در برندسازی رشت در سطح ملی نقش آفرین باشد، و در واقع سپیدرود در خدمت توسعه رشت دربیاید. سپیدرود بخش مهمی از هویت چهار دهه اخیر رشت بوده و برنامه شهرداری برای توسعه رشت در چارچوب عقلانیت بازیابی و بازآفرینی هویت شهر تعریف شده که مصادیق آن را در دو سال اخیر دیدیم. در آن مقطع اقلیت ضدتوسعه در شورای شهر رشت، شهردار رشت را متهم کردند که برای حمایت از سپیدرود اهداف انتخاباتی دارد. مغرض ترین مخالف نیز دایما می گفت که یک سال قبل دکتر ثابت قدم در ابتدای ورود به شهرداری با تیم داری مخالف بود، حالا چرا قصد خرید تیم را دارد. پاسخ روشن بود. شهردار رشت هنوز هم با تیم داری با هدف صرف تیمداری توسط شهرداری مخالف است. در ابتدای ورود او به شهرداری نیز هنوز استراتژی توسعه شهر و لزوم برندسازی به صورت برنامه ای جامع تدوین نشده بود. از طرفی شهردار که قصد شرکت در انتخابات را ندارد که بخواهد از خرید تیم سپیدرود اهداف انتخاباتی داشته باشد. جالب آنکه یکی دو نفر از اقلیت ضدتوسعه قبلا عضو هیات مدیره باشگاه سپیدرود رشت بودند و طبیعتا آنها بیشتر می توانستند اهداف انتخاباتی داشته باشند. احیای هویت فرهنگی ورزشی شهر در قالب یک تیم فوتبال به هر روی به رغم مخالفت شورای شهر با خرید سپیدرود، شهردار به حمایت هایی از این تیم در چارچوب قانون ادامه داد تا ثابت کند برای حمایت از این تیم ایده دارد و به دنبال بهره برداری شخصی نیست. برخلاف اقلیت ضدتوسعه ای که نشان داد در تصمیمات شان مصداق تمام قراین ضرب المثل هستند که «دیگی که برای من نجوشد تویش سر سگ بجوشد.» شاید چند ماه دیگر که فضای انتخاباتی شهر آرام شد فرصتی دست دهد و مشخص شود شهرداری چه کمک هایی به سپیدرود کرده و اتفاقی نبوده که بازیکنان این تیم در مصاحبه هایشان همواره از مجموعه شهرداری تشکر می کنند. در گفتمان عقلانیت و توسعه، شهر قهرمان می خواهد، قهرمانانی مثل بازیکنان و کادر فنی سپیدرود که برای رشت برندسازی کنند و در بلندمدت نتیجه این فعل و انفعالات سرمایه و گردشگر را به شهر بکشاند. در گفتمان عقلانیت و توسعه، وقتی قرار است هویت فرهنگی ورزشی شهر در قالب یک تیم احیا شود، قهرمانان در درجه اول اعضای تیم و در درجه ی دوم تمام هواداران و شهروندان می شوند. چون هدف، ارتقای سطح زندگی شهر و همه شهروندان است نه عده ای خاص که حتی حاضرند با چشم خود شاهد نابودی هویت شهر باشند، اما خود نقش قهرمان پوشالی بازی هیا سیاسی را ایفا کنند. نه اینکه یک عضو شورا در بین تماشاگران سپیدرود داستان های قهرمانانه از خودش تعریف کند و بگوید من؟ رای من؟ رای من از سپیدرود است فقط سپیدرود!